πολλή φιλοσοφία βλέπω κυριακάτικα
και ποντάριζα σε σένα ρε χαλ... τεσπα, ΣΑΡΑΑΑΑΑΑΝΤ!!! Πού είσαι καλέεεε;
...φωνή βοώντος εν τη ερήμω...
επιχαίρουμε; μπαααα... εξαρτάται από τον πενηντάρη και από το πώς νεανίζει. Το αυτόν και δια τις πουρές.
χαχαχα!!! τώρα το είδα!
τότε ήταν οι καρεκλάδες και οι ροκάδες. επίσης λέγαμε καρεκλάδικα τα ντίσκο κομμάτια (και καρέκλες), τα αντίστοιχα ρούχα, κουρέματα κλπ. λέγονταν έτσι επειδή και καλά τους πετούσαν καρέκλες οι ροκάδες (το βρήκα εδώ http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=26809.0) αλλά δεν ξέρω αν είναι όντως έτσι. Ξέρει κανείς με ακρίβεια;
δες και δω (όπου παίζει και το ίδιο μύδι) δεκατεσάρ'
@βράστα:
μαστακιιειικιτά!!!
σαταφάκα ματαφάκα!!!!!!!!!!!! θα το λέω συνέχεια, με κατέστρεψες!!!!!!!!!!!!!
ω ναι, τζίζας, άσιμος, γιες, είδες, τα χρονάκια άφησαν στη μνήμη τον μπαγάσα κυρίως, το φανάρι του Διογένη κλπ... Αυτό που λες... δεν ανακαλώ, δεν ανακαλώ γμτ.
μας πήρε κάποια δεύτερα μέχρι να το βρούμε, είναι αλήθεια, το κερατένιο...
λέμε και
- Ποιος πέθανε;
ή
- Εμπρός;
βρήκα αυτό:
хохол (m) [hohol]: Ukrainian – quite insulting (the feminine is “хохлушка”). The word was supposedly used to name the Poles in the 16th-17th century (when Poland ruled most of Western Ukraine) and means “tuft of hair” (traditional hair-style of Cossacks).
σημ: λέμε χα- και όχι χο-, επειδή στα ρώσικα το άτονο -ο- προφέρεται -α-.
Ξέρω επίσης και τη λέξη χαχόλικος (πχ για ένα πολύ φαρδύ ρούχο)
άντε και να τα χιλιάσεις!
Χαλ, δες και τα κομπιουτεράκια και τις καραμέλες
τι λες, έχω τέτοια τιμή;; έχω βάλει κι άλλα, δεν ξέρω αν είναι στη λίστα σου, αλλά δεν τα θυμάμαι όλα και πού να ψάχνω, κούραση... μού 'ρχεται μόνο το σκατίπουστα, η. Φαντάσου να μην ήμουν και γκέι φαν!
επαυξάνω
εγώ πάντως γέλασα πολύ με την ατάκα σου, επειδή μου φάνηκε ξινή. για να το λες όμως, πάσο.
άρα είσαι καλά, αυτό έχει σημασία. πρέπει να σε προσέχουμε, έναν σ' έχουμε, Σ΄έχουμε, με συγνωμείς.
βλέπω, Τζίζα, έχεις χάσει πια την ψυχραιμία που σε έκανε διάσημο μια φορά... Και σώπασες, και χάθηκες, γιατί βρε παιδί μου έτσι...
λοιπόν Βράστα και Χάνκι, έχω να σας είπω ότι μπορεί να είμαστε παλιές καραβάνες αλλά ουδέποτε το βαρεθήκαμε το σπορ. Ούτε και το κόψαμε επειδή έπρεπε να συμμορφωθούμε (ίσα-ίσα...). Εννοείται ότι έχουμε αποθέματα, όχι πάντα τση μοδός, αλλά κάτι γίνεται. και γω κάθε που νομίζω ότι δεν έχω να πω τίποτε άλλο, τσουπ έρχεται κάτι ακόμα, και δώστου πάλι. Είτε «πετυχημένο» ή όχι, αδιάφορο. Πέραν αυτού όμως, το σλαγκίζειν δεν είναι και κατάσταση; δηλ. ψυχική διάθεση, έκφραση, οπτική γωνία, πρίσμα, άποψη κλπκλπκλπκλπ; άρα πάντα οι κεραίες μας θα είναι σε λειτουργία και όλο και κάτι θα φτάνει στα αυτιά μας. κάπως έτσι το βλιέπω.
«επιμελώς ατημέλητος», επίσης
αχ ρε βράστα, και συ παλιοσειρά είσαι... και γω έτσι το ήξερα... ο τέμπορα ο μόρες... αχ βαχ...
είπα καγώ...
έχεις ξεφύγει τελείως, χεσούλη...