το «γαμιόσαντε» ξέρω ότι το λένε στη Χαλκίδα
χαχααααααα! προβόκ, μητ, γαμώ τα παιδιά ήταν αυτός, γιατί δεν τον κρατήσανε ργμτ... τώρα που τονεξαναθωρώ, την έκαιγε λίγο τη βάτα ή μου φαίνεται;
άντε πάλι! μανία με αυτή τη λέξη! σόρυ ρε γκεοργκίνα, βέλκαμ και μην το παίρνεις προσωπικά, αλλά δεν θα το αντέξω ξανά!
εξου και το κατσιμηχέσω
οι «καυτές», που λέγαμε στα χρόνια μας...
έλα να το πάμε όλοι, συνεχίζω:
ορέστης - ο πούτσος μου ο πυροσβέστης
μάριος - ο πούτσος μου ο μακάριος
κλπ
επίσης «ντρόγκες»
να προσθέσω την παραλλαγή του βουκολικού νο5:
το μουνί δεν είν' αρνί / να το βάζεις στο παχνί,
το μουνί θέλει παιχνίδια / με το μπούτσο και ταρχίδια
χαχαχα!!! καλο ρε τζίζας, μπράβο! άργησα αλλά το είδα...
υπόψιν ότι απαραίτητο αξεσουάρ για τη λίστα είναι και καμια δεκαριά μετα-αυτά κολλημένα σε ψυγείο, πόρτα, καθρέφτη τουαλέτας, πάτωμα (πριν την έξοδο), κλπ
«ή και ο Σαββόπουλος (ο Θεός να τον κάνει αριστερό!)» > ο θεός να τον κάνει και καλλιτέχνη!
να βάλουμε και μια κατηγορία Ιστορικά; ε αφεντικέ;
δυστυχώς δεν έχω μύδι ούτε για το παράδειγμα 1, ούτε για το 3. Βράστα, σε σένα βασίζομαι.
έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας πάντως
χαχααααααααα!!!! καλός, καλός!!!
δεν το λέμε και για τις λεσβίες αυτό; για όσες έχουν έναν κάποιο προγναθισμό (από το πολύ γλυφομούνι άραγες;)
έχω μια φίλη η οποία συλλέγει τις κοτσάνες των υποτιτλισμών στα ντοκιμαντέρ. Θα της ζητήσω κάποια στιγμή να καταθέσω μέρος της συλλογής της.
Εγώ έχω να σας πω ότι διάβασα τις προάλλες σε υπότιτλους ότι το Παρίσι κατά την γαλλική επανάσταση έπεσε θύμα των Βανδάλων. Ω ναι. Εννοούσε βεβαίως ο ποιητής τους βανδαλισμούς (vandalismes) στους οποίους αναφερόταν ο γάλλος αφηγητής, όμως προφανώς θέλησε να δώσει και μια βαρύτερη ιστορική υπόσταση στο θέμα κι έτσι θεώρησε πως επρόκειτο περί των ίδιων των Βανδάλων αυτοπροσώπως.
μμμ, παίζει και η απόλυτα ναρκισσιστική μαλακία (με αυτοθέαση στον καθρέφτη ή σε καμιά χόουμ φάση με οθόνη -εκεί παίζει και κάμερα, οπότε μιλάμε και για χάι ντεφινίσιον ή ντίβικαμ μαλακία). για τους σωραίους.
βγάλτε το παιδί σας Διηάνειρα ή Ειλυθία.
υπάρχει και ο έιτιζ γυναικείος ύμνος στη μαλακία, το «I touch myself», με ρεφρέν το I don't want anybody else / When I think about you I touch myself. Το έχει τραγουδήσει μεταξύ άλλων και η Λίλιαν. Με ανωτερότητα, χωρίς απόγνωση.
νταξ, προφήτη, αθώος, αλλά ο προφήτης-με-μνήμη έθιξε αυτό που δυστυχώς ισχύει, ότι δηλαδή τα ξεχάσαμε όλ' αυτά. Εξάλλου και τα ΜΜΕ εμμέσως πλην σαφώς (γιατί άραγε, αναρωτιέμαι βρε παιδί μου...) τα περνάν πια στα ψιλά γράμματα τα μυριάδες πασοκικά, αυτά που έστρωσαν το κόκκινο χαλί στη δεξιά ώστε να συνεχίσει απροκάλυπτα το Έργο των προκατόχων της (η μόνη διαφορά της με δαύτους, πιστεύω).
πω ρε ποίηση που εμπνέει το κορίτσι!
χε χε...