(Φοβούμαι πως ο θάνατος, όπως πολλά άλλα πράγματα, πάει πακέτο με ό,τι κι αν βιώνουμε.)
λολ jesus!
Εεε... Χμμ... Νταξ, πού και πού βλέπω κάνα βιντεάκι αλλά μ' αρέσουν και τα καράτε, δεν έχω πρόβλημα...
Για τώρα δεν ξέρω, παλιότερα που το διάβαζα μου φαινόταν σαν ένας ιδιαίτερα γρήγορος και κομψός τρόπος να χώσεις ένα ειλικρινές κοπλιμέντο στην ροή του λόγου σου.
Βλ. και ακόμη δεν αρχίσαμε, χύσαμε, χύσαμε.
Ο τύπος στο παράδειγμα στάνταρ θα έχει φάει και φυλακή για αγυάλιστη ασπίδα.
... «όλοι πρέπει να ξεκινήσουμε από κάπου» και στο τέλος «κανείς δεν χάνεται». Άλλη αγαπημένη έκφραση του Παπαϊωάννου από το παλιό «Ποντίκι».
Ωραία λέξη ο αφισοκώλης... Από εδώ: Ο καλύτερος βιβλιοπώλης είναι ο Λιακόπουλος και ο καλύτερος αφισοκώλης ο κνίτης.
Κνάσο άσε την κουζίνα κι έλα καμιά φορά!
Προς το παρόν όχι, σαν το πεύκο.
Σωστά, δεν τα άκουσα γιατί περνούσε ένα μπέκερε-μπέκερε.
Τα οχήματα περνούν ΣΤΕΚ πριν βγουν στον πραγματικό κόσμο. Είναι δηλαδή ένας υπαξιωματικός και κάνας-δυο φαντάροι σε ένα σημείο, κατά προτίμηση πριν την πύλη του στρατοπέδου και ελέγχουν τα φλας, τα τρίγωνα, τους πυροσβεστήρες, τα φρένα και τα λοιπά.
«Περνάω ΣΤΕΚ» λέγαμε, τότε μετά το φανταρικό, τον τελευταίο έλεγχο πριν την έξοδο, π.χ. Για να σε περάσω ένα ΣΤΕΚ πριν βγούμε γιατί θα σε γνωρίσω σε πολύ κλασάτα μουνιά απόψε. Εντάξει, βάλε καμιά γραβάτα και είσαι οκ.
1ον τω καιρώ εκείνω που ήσουν μικρός (μπανεύκολο)
2ον την ιστορία αυτή την πρωτοάκουσα από έναν καθηγητή μου περίπου το 1999
Είναι και το χλαμπούφ χλαμπούφ...
Βλ. και los evros te, λος έβρος τε και απονέβρωση/ απονΕΒΡΟση.
Αυτό δεν το ξέρω, αλλά ξέρω τα «δεν σε βλέπω!», «δεν υπάρχεις!», το δεύτερο με αρνητική σημασία, όχι σαν το «δεν υπάρχει».
Την έχω ακούσει και στα Ιωάννινα. Το ημερολόγιο του ενθουσιώδους τζανκίου, απόσπασμα.
Τα καυλιδόνια είναι αποδημητικά.
[I]- Από πάνω σαν τηγάνι, από κάτω σαν βαμβάκι και από πίσω μπαίνουν τρένα, τι είναι;
- ...[/I]
Μια πολύ ενδιαφέρουσα δραματική σύλληψη για την τύχη της οικονομίας (μετρίως υλοποιημένη οφείλω να προειδοποιήσω), με μεσσιανικές αναφορές παρουσίασε το South Park, στο επεισόδιο Margaritaville, το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ.
Ψάχνοντας λίγο την φωτογραφία βρήκα μια πηγή της, κάτι σχετικά με decorative girls (δεν βάζω link).
Παρατήρηση πρώτη. Στο διαδίκτυο υπάρχουν τα πάντα. Γουστάρω που ζω σε αυτήν την εποχή, ασχέτως αν πού και πού ανακύπτουν τέτοιες και χειρότερες εφαρμογές του.
Δεύτερον. Όποιος διάβαζε το «9» της μακαρίτισσας της Ελευθεροτυπίας πιθανώς να θυμηθεί μια σύντομη ιστορία επιστημονικής φαντασίας (ενός Έλληνα μάλιστα), με κλωνοποιημένους ανθρώπους που χρησιμοποιούνταν μόνο για διακοσμητικούς λόγους μέσα σε έπιπλα κλπ.
Μην μασάτε, μην χάνεστε, ακουλουθείστε το φως.