Comments by johnblack (1856)
Showing 1-30 from 1856

μια στάση πληρωμών μας χρειάζεται μπας και συνέλθουν ορισμένοι αιθεροβάμονες μαλάκες

τις καλημέρες μου

τρελιάρη άντρα :Ρ

έχει ωραία ξουρισμένη μασχαλίτσα για γλύψιμο και φασιονίστα γυαλί οξυγονοκόλληση

Brasta, το μωρό με τη μαντίλα στο πρώτο δε με χαλούλου

Εμένα εννοούσες ως κακομάντι, για να μην ψαχνόμαστε πάλι σε στυλ Μυστικού Δείπνου «Μήτι ἐγὼ εἰμὶ Κύριε;»... Πάντως ενδιαφέρον και το δικό σου ποστ.

Έτσι. Τη μάζα των απόκληρων μοιάζουν να μην τους αφορούν τα συντάγματα των χορτάτων που ξεβολεύτηκαν. Αυτοί έχουν μάθει να ζουν και με λίγα, και με πιο λίγα. Ο πακιστάνος εργάτης και να ήθελε να πάει στο κυριακάτικο μήτινγκ του συντάγματος, δεν μπορεί, διότι και τις κυριακές ακόμη δουλεύει στην οικοδομή και στα αλουμίνια.

Πριν κάτι μήνες, θα θυμούνται οι αθηνέζοι, είχαν κλείσει την Πανεπιστημίου οι απολυμένοι εργαζόμενοι της Ολυμπιακής. Μέρα-νύχτα, ήταν δεν ήταν 30-40 άτομα, η Πανεπιστημίου κλειστή. Αρκετές μέρες. Μια φορά σταμάτησα με το μηχανάκι και τους ζήτησα το λόγο. Άγνοια κινδύνου. Εισέπραξα ύβρεις και απειλές. Μετά έμαθα οτι ούτε καν απολυμένοι δεν ήταν, απλώς διαμαρτύρονταν για την πώληση της εταιρείας και κάποια προνόμια που θίγονταν.

Πήρε ακόμη κάτι τ' αυτί μου, οτι οι αγανακτισμένοι λέει παίζει να κατέβουν ως κόμμα στις επερχόμενες εκλογές.

Αντί σπεκ και μαλακίες, το μήδι με τους Αστούς του Λάππα, αιγυπτιώτη εικαστικού και κλινικού ψυχολόγα.

βίκαρ με όλη τη συμπάθεια που σου έχω, εδώ ο κόσμος χάνεται και δεν ξέρουμε τι μέρα μας ξημερώνει. Πώς είναι δυνατό μέσα σ' αυτές τις συνθήκες να ασχολιόμαστε απερίσπαστοι κι αμέριμνοι με τα γλωσσικά σα να μην τρέχει τίποτα; Αφού τα ίδια πράματα μας απασχολούν όλους, γι' αυτά μιλάνε όλοι όπου σταθείς κι όπου βρεθείς, όπως κι αν αρχίσει η συζήτηση εκεί τελικά θα καταλήξει. Μακάρι να ήταν αλλιώς και να ξαναγυρνάγαμε στις παλιές καλές μέρες των αυξήσεων και των παροχών και των προσλήψεων και των αβέρτα κουβέρτα δανείων. Δεν έκρυψα απο την αρχή πως ανέβασα το λήμμα για να προκαλέσω τη σχετική συζήτηση, κι ήταν φυσικό που υπήρξε ανταπόκριση, διότι όλους τα ίδια πράγματα μας καίνε. Το «δεν έχουμε ανάγκη απο πολιτική και φιλοσοφίες» ίσως εξέφραζε το κυρίαρχο ρεύμα πριν ξερωγώ καμιά τριετία, αλλά σήμερα ηχεί παρωχημένο και γραφικό κατάλοιπο. Θέλουμε δε θέλουμε, one way or another, η νέα γενιά θα πολιτικοποιηθεί στα μαύρα χρόνια που καταφτάνουν. Κι αυτό είναι ένα απο τα λίγα θετικά στοιχεία της κατάστας. Μου θυμίζει το σαρτρικό «ποτέ δεν ήμασταν πιο ελεύθεροι απ' όταν είχαμε γερμανική κατοχή». Οι δυσκολίες και τα ζόρια ατσαλώνουν τους ανθρώπους, οικοδομούν συλλογικότητες. Ας το πάρουμε απόφαση πως οι μέρες της τρεντουριάς και της ψευτοχλιδής είναι μετρημένες. Κι ας στραφούμε σε άλλες αξίες, ας ανοίξουμε κανα βιβλίο σοβαρό (πέρα από Παυλίνα Νάσιουτζικ και Νησί και Ο Ιούδας Φιλούσε Υπέροχα). Έχω ένα φιλικό ζευγάρι αλβανών, άνθρωποι του μεροκάματου, πάω καμιά φορά σπίτι τους και χαζεύω τη βιβλιοθήκη τους: Από Νίτσε και Έριχ Φρομ μέχρι Μένανδρο και Γκούσταφ Ντρόϋζεν. Και λέω κοίτα να δεις ρε πούστη, αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν με τα βασικά, σαν ζώα με τα δικά μας ευημεριστικά κριτήρια, κι όμως είχαν πρόσβαση σ' αυτούς τους πνευματικούς θησαυρούς... Ναι ρε γαμώτο, μπορούμε να ζήσουμε με πιο λίγα, less is more ρε πούστη, στραφείτε αλλού, στις αξίες του πνεύματος, και πάφτε επιτέλους να κυνηγάτε το 30ευρο την αύξηση και τα κωλοεπιδόματα και τις παροχές και τα φτηνά δάνεια, νισάφι πια, γκώσαμε με τα λεφτά, λεφτά, λεφτά, όλα να περιστρέφονται γύρω απ' τα λεφτά. Έλεορ.

(φυσικά γιατρέ μου και αναφερόμουν στα του Δεκέμβρη και όχι στη Marfin που έγινε πολύ μετά. Το θόλωμα και η προσπάθεια δημουργίας εντυπώσεων είναι πάγια τακτική του βράστα που δεν εκπλήσσει κανέναν)

Δεν συμφωνώ με αυτό που λες περί τέλους της Μεταπολίτευσης. Η Μεταπολίτευση ζει και βασιλεύει, κανείς δεν ξέρει για πόσο ακόμη: ευημερισμός, προσκόλληση στα κεκτημένα, 850 απεργίες και διαδηλώσεις το χρόνο γιατί μπορούμε και άλλα ωραία. Η Μεταπολίτευσι ζει και βασιλεύει διότι ο συνταγματαίος κατέβηκε να φωνάξει σκεπτόμενος μόνο το ΔΙΚΟ του πορτοφόλι, όπως είπε η σαλίνα. Κι ο αστός δεν κατέβηκε τώρα για πρώτη φορά στο δρόμο, τα είπε ο χαλικούτης (νομίζω, βαριέμαι να ρολάρω) πιο πάνω: και το 92 με τη Μακεδονία κατέβηκε και με το Γιούρο για να αποθεώσει τα τεστοστερονάτα αρχίδια του εθνικού γαμιά Ζαγοράκη και πολλά άλλα.

Εμένα λένε μανούλα στην παραπληροφόρηση αλλά και συ ρε βράστα δεν πας πίσω, έχεις δώσει ουκ ολίγα δείγματα. Τα περί αεργίας στον ορισμό μου πήγαιναν φυσικά στο αντικείμενο του ορισμού, τους αγανακτίστας. Τους οποίους σαφώς και διέκρινα ως πολιτισμικό φαινόμενο απο την εξέγερση του Δεκέμβρη. Που ήταν εξέγερση και ήταν και ωραία όπως όλες οι κανονικές και μη γιαλατζί εξεγέρσεις. Αυτό δεν σημαίνει οτι κάποιοι που τα σπάσανε το Δεκέμβρη δεν βρίσκονται και τώρα ανάμεσα στους αγανακτίστας. Ίσως να υπάρχει μια κάποια επικάλυψη, η ποιοτική διαφορά ωστόσο είναι τεράστια.

Και εκτός απο παραπληροφόρηση εξακολουθείς να επιδεικνύεις την εξοργιστική προσποιητή σου αφέλεια: εγώ δεν είπα οτι τα παιδιά του Δεκέμβρη έπρεπε να σπάσουν τα μαγαζάκια των μικροαστών. Ούτε άλλωστε έγινε κάτι τέτοιο: τράπεζες, γερμανούς και τρεντομάγαζα μπουρδέλα της Σκουφά που κονομάνε κέρατα απ' τα ναρκωτικά σπάσανε, δεν πήγανε στο ψιλικατζίδικο του κυρ-Μήτσου στην Κυψέλη. Όμως ο κυρ-Μήτσος αδυνατούσε να διακρίνει οτι δεν κινδυνεύει, γι' αυτό και οπλίστηκε και άρχισε να πετάει κορώνες του τύπου «αν έρθουν τα μπαστάρδια εδώ θα το κάνω Κούγκι» κλπ.

κι άλλο ένα από σχολείο της Καλλιθέας που ευτυχώς πρόλαβα να το φωτογραφίσω πριν σβηστεί: σκατά στους συμμαθητές που δηλώνουν μπατσοσχολές

Και συνεχίζω (σόρυ για το σπαστό): με το να κάνεις χειρονομίες στη βουλή και με λεϊζεράκια και κατσαρόλες και άλλα τινά φλώρικα δεν αλλάζει κάτι. Αν είναι να αλλάξει κάτι πήγαινε π.χ. σπάσε το κωλόσπιτο κάποιου πρώην πρωθυπουργού στο κολωνάκι, γάμησε και κάψε τα κωλομάγαζα της τρεντουριάς στην παρακείμενη πλατεία, στείλε στην εντατική με σπασμένα χέρια και πόδια αυτούς που κλέψανε. Έτσι για αρχή και βλέπουμε.

α μπράβο, στα λόγια μου έρχεσαι, το πράμα είναι σούπα, νερόβραστο, όπου φυσάει ο άνεμος, ό,τι νάναι.

Και κάτι άλλο: το κίνημα των «αγανά» δεν έχει καμία μα καμία σχέση με το Δεκέμβρη. Ο Δεκέμβρης ήταν ωραίος διότι είχε βία, τρόμο και αναρχία. Τα μικροαστά είχαν χωθεί στις τρύπες τους, μερικοί μάλιστα (τα είχα δει με τα μάθκια μου) κράδαιναν λοστάρια και άλλα ευσεβή αντικείμενα για να προστατέψουν τις περιουσίες τους.

ναι, ωραίο είναι. τώρα απάντα μου κ' συ αν θες.

μόλις επέστρεψα (νοερώς) απο τη μεγαλειώδη συγκέντρωση των αγαναχτίσταζ και ρωτώ αφελώς: έστω ότι φεύγει ο τζέφρυς τι εναλλακτική έχουμε, οέο;;

ε όχι και ζεστασιά μρε χαλ, το ερκοντίσο δίνει ρέστα στους 16 βαθμούς, σιβηρία το 'χω κάνει σε λέω

@ συνονόματε Υιάνι75 πολύ με συγκίνησες πανάθεμά σε, κατεβάζω απο πατάρι αμπέχωνο και σπεύδω ολοταχέως εν συντάγματι

σαν το είκοσι χρονώ γομάρι του βάρναλη που ξύπνησε μονομιάς κι ήρθε ανάποδα ο ντουνιάς

αλλά ξέχασα, δε μασάνε αυτοί

ε ρε όσο σκέφτομαι την τσαπού που έχουν φάει λόγω βρόχας οι σκηνίτες χίπηδες του συντάγματος... χο χο χο

βλ. και ετοιμάζει βαλίτσες για πάνω

Αλίβε χαιρετώ σε. Μακριά απο με κάθε πρωκτικάντζικος εξουσιασμός, θα ήθελα όμως να μάθω κατά πόσον είναι (ή πιστεύεις πως είναι) διαδεδομένο, καθότι δεν προσκομίζονται διαδιχτυακά ευρήματα. Ρωτώ καληι τηι πίστει και κυρίως απο προσωπικό ενδιαφέρον, τυγχάνω γαρ παλαιός φίλος συνονόματου απογόνου του συγκεκριμένου πολιτικού.

Ρε ναρκωτικά παίρνεις;;;!!!!! Ποιός σκυλόβρισε ποιον σε αυτό εδώ το θρεντ;;;

Ήμουν ξεκάθαρος: αποδέχομαι να λοιδορούμαι απο σένα και οιονδήποτε άλλον στο βαθμό που αυτό εκφράζει την υποκειμενικότητα του υβρίζοντος. Φυσικά διατηρώ το δικαίωμα να απαντώ αναλόγως.

ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΙ η εναντίον μου επίθεση να παρουσιάζεται με την επίφαση αντικειμενικότητας ενός ορισμού / παραδείγματος του έστω κατ' ελάχιστον «επιστημονικού» λεξικού που λέγεται σλανγκ.γρ.

Βλέπω με λύπη μου οτι τα προηγούμενα τζέρτζελα δεν σε δίδαξαν απολύτως τίποτε και πως εξακολουθείς να εμπλέκεσαι σαν καυλωμένος έφηβος σε ηλίθιους διαδικτυακούς ρεβανσισμούς.

@ jesus, καλός ορισμός για το νέημ ντρόπιν, δούλεψέ το και ανέβασε το. Μια μόνο δική μου βιωματική κατάθεση: οι γκόμενες την σήμερον δεν ψαρώνουν με τις γνώσεις, ούτε τις πολυμάθειες ούτε τις ημιμάθειες ούτε τπτ. Αν ήταν έτσι εμείς εδώ του σλανγκ θα έπρεπε να μην προλαβαίνουμε να κατουρήσουμε απ' τα γαμήshα που θα ρίχναμε. Μεγάλη ψωλή και φουσκωμένη τσέπη θέλουν, νομίζω.

[mod]Αφαιρέθηκε απαράδεκτο ή ξεκρέμαστο σχόλιο.[/mod]

Υπάρχει μια λεπτή διαφορά. Προσπάθησε να κάνεις τη διάκριση, όσο κι αν σου είναι δύσκολο:

Δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα να με βρίζεις και να με χαρακτηρίζεις όπως και όσο θέλεις, σε θρεντ σχολίων φυσικά. Μακριά απο μένα οποιαδήποτε σχετική λογοκρισία.

Εκεί που έχω πρόβλημα είναι όταν μετατρέπεις εμένα ή κουβέντες μου, σε σλανγκοπαραδείγματα, όπως κακή ώρα.

Το καυστικό σου σχόλιο, ότι σας έκανα τα αρχίδια εργόχειρο με τις επιστημονικές αναφορές μου περί εικονολογίας, μπορείς άνετα να το μεταφέρεις στο θρεντ του οικείου λήμματος. Και επιπλέον να μου τα χώσεις και παραπάνω, όσο γουστάρεις και τραβάει η ψυχή σου.

Εδώ όμως κάνεις κάτι διαφορετικό: διατηρείς στην ουσία το αντ χόμινεμ σλανγκοπαράδειγμα που απέσυρες, μεταφέροντάς το στα σχόλια. Στην ουσία είναι δηλ. σαν να μην αφαιρέθηκε ποτέ απο τον ορισμό.

Διόρθωσέ το λοιπόν σε παρακαλώ και εξαφάνισε και τα σχετικά σχόλια. Κι αν θες να με βρίσεις βρες άλλο τρόπο, όχι την σλανγκοπαραδειγματοποίησή μου. Κι εγώ δεν έχω προσωπικές διαφορές μαζί σου. Ως τώρα. Και μιλάω πολύ σοβαρά.

@ vrasta. Ωραία. Σε συγχαίρω για το κατέβασμα του παραδείγματος που με έθιγε. Το αναπαράγεις ωστόσο ως σχόλιο, πράγμα που εξακολουθεί να με θίγει δια της πλαγίας οδού. Ως εκ τούτου, αιτούμαι ευλόγως να κατέβει το σχετικό σχόλιο, απο κοινού φυσικά με τα σχόλια υπ' αριθμ. 1,2,3 και το παρόν. Δεν αφορούν κανένα οι προσωπικές μας διαφορές, αν θες να με βρίσεις ή να μου τα χώσεις επειδή σε είπα αμερικανάκι μπορείς να μου στείλεις πμ ή να με πάρεις τηλέφωνο.

Και ναι, φυσικά, εγώ σου έριξα το κουλούρι, δηλαδή τι περίμενες, να επικροτήσω την εκδικητική σου μικροψυχία;

Βλέπω πως επιβεβαιώνεις πανηγυρικά τα όσα περί ρεβανσισμού σου καταλόγισε ο Khan στο φωτογραφικό λήμμα «ντράμα κουίν».

Θα σου ζητήσω λοιπόν κι εγώ, πολύ ευγενικά, να φύγει το πρώτο παράδειγμα που αναφέρεται στο πρόσωπό μου. Θεωρώ την αναφορά προσβλητική, καθώς αυτό που εσύ κρίνεις ως πυροτέχνημα name-dropping, κάποιος άλλος με περισσότερη γνώση ή περισσότερη διάθεση ή απλώς λιγότερη κακεντρέχεια, θα το αξιολογούσε διαφορετικά.

Επαναλαμβάνω, σε περίπτωση που δεν έγινε κατανοητό, οτι η υποκειμενικότητα της άποψής σου με θίγει και με συκοφαντεί ως ανερμάτιστο αερολόγο.

Θα μπορούσες, ξέρεις, να συνεισφέρεις την άποψή σου στη συζήτηση περί Αγανακτίστας, αν φυσικά θεωρείς οτι έχεις κάτι να πεις. Και όχι να με περιμένεις ύπουλα στη γωνία για μια δική μου αντχόμινεμ -και εντελώς παρεμπίπτουσα- αναφορά.

Κάδμε εγώ πιο πάνω έθεσα ορισμένα ερωτήματα τα οποία ανέτως μπορούν να αρχίσουν να ερευνώνται, ανεξαρτήτως του πότε θα έρθει το «τέλος» (τί να σημαίνει «τέλος» άραγε;).

Μια δική μου πρώτη συμβολή στη σχετική συζήτηση έχει να κάνει με αυτό που ονομάζω «η εικονολογία της κατσαρόλας», βοηθούμενος και από τη μέθοδο των τριών στρωμάτων νοήματος του Erwin Panofsky.

Από απόψεως εικονογραφικών προτύπων το κατσαρολοχτύπημα είναι εισαγόμενο εκ της αλλοδαπής, oρισμένως υπό λατινογενών χωρών, π.χ. κατσαρόλες βάραγαν οι δεξιοί που είχαν κλάσει μέντες στη Χιλή για να διώξουν τον Αγιέντε το ΄73.
Στο επόμενο λέβελ (εικονολογική ανάλυση / ερμηνεία), ποιο το σημαινόμενο της κατσαρολοκρουσίας; Είναι μονοδιάστατο ή μήπως όχι;

1. Αν ρωτήσεις τους κατσαρολοκρούστες θα σου πουν οτι διατυμπανίζουν τα κενά περιεχομένου μαγειρικά σκεύη προκειμένου οι ανάλγητοι πολιτικοί να συνειδητοποιήσουν το πρωτοφανές μέγεθος της επίθεσης στο λαϊκό εισόδημα που επιφέρει εξαθλίωση και αδυναμία ικανοποίησης στοιχειωδών αναγκών. Σε περίπτωση δε που το σκεύος είναι και παλιό (από κείνα τα τσίγκινα που ξερνάγανε καρκίνο) τόσο το καλύτερο. Το σημαινόμενο είναι «φτώχεια», «δείτε που μας καταντήσατε».

2. Η ηχορύπανση της κατσαρολοκρουσίας ως ελάχιστο αντιστάθμισμα στη «λέρα» και την ηθική σήψη του πολιτικού συστήματος.

3. Η κατσαρόλα υπογραμμίζει προσέτι το αυθόρμητον του κινήματος: άρπαξα ό,τι βρήκα πρόχειρο μπροστά μου και βγήκα να διαμαρτυρηθώ, διότι με πνίγει η δίκαιη αγανάκτηση: η απουσία οργάνωσης και προμελέτης ως τεκμήριο «αυθεντικότητας» της λαϊκής οργής. Οτιδήποτε και οποιοσδήποτε διαθέτει το χαρακτηριστικό της συνεκτικότητας οφείλει πλέον να απολογείται, αντιμετωπίζεται με καχυποψία ως προσχώρηση στον ολοκληρωτισμό. Η ασυναρτησία ως τεκμήριο δημοκρατικότητας.

4. Η κατσαρόλα ως σημαίνον λαϊκότητας. Κάθε εικόνα που σχετίζεται με τη βρώση (και όχι απλά την τροφή ως τέτοια) παραπέμπει στη διαδικασία της πέψης (έκκριση στομαχικών υγρών, επεξεργασία δια των εντέρων, απόρριψη μέσω αφοδεύσεως) και συνακόλουθα στις κατώτερες διεργασίες. Η βρώση παραπέμπει στον άνθρωπο-το-ζώο, και γι' αυτό οι ευγενείς και οι αστοί ουδέποτε στην τέχνη απεικονίζονται να τρώνε, αυτό το κάνουν μόνο οι άξεστοι χωρικοί, βλ. π.χ. τους πίνακες του Pieter Brueguel του Πρεσβυτέρου.

5. Η κατσαρόλα ανήκει στο βασίλειο του νοικοκυριού. Σε έναν χώρο θαλπωρής, έναν «εξημερωμένο» χώρο της ιδιωτικότητας που αντιδιαστέλλεται με τον «έξω» κόσμο του πολέμου και της εργασίας. Η κατσαρόλα παραδοσιακά προσήκει στη γυναίκα και το ρόλο της ως οικιακής «δούλας και κυράς». Παρεμφερή domestic σύμβολα είναι π.χ. το σάρωθρο (σκούπα), οι παντόφλες ή το μικρόσωμο σκυλάκι «αγκαλίτσας» (lap dog, βλ. και Προσωπογραφία του ζεύγους Arnolfini του Jan van Eyck). Η κατσαρόλα ως σημαίνον οικιακής ειρήνης, που αναγκάστηκε να εξέλθει των φυσικών της συμφραζομένων λόγω εκτάκτων περιστάσεων.

Η κατσαρόλα ως σημαίνον μη βίας και μη απειλής χρήσης βίας. Ο κρούστης είναι σαν να λέει «μη με φοβάστε, δεν πρόκειται να παρεκτραπώ, είμαι ένας φιλήσυχος ευνουχισμένος τράγος που μόνο άκακο θόρυβο ξέρω να παράγω, πέραν τούτου ουδέν». Kρατάω το σύμβολο της ιδιωτικότητας και της εξημέρωσης των ηθών, διότι είμαι ανίκανος να βαστήξω τα πραγματικά όπλα, αυτά στα οποία βασίζεται η κάθε εξουσία. Στην εξουσιαστική σχέση, είμαι και σκοπεύω να παραμείνω ο μπότομ, ο παθητικός, η «γυναίκα» της υπόθεσης. Απλώς ανεχθείτε την κλάψα μου και το ακίνδυνο τσίριγμά μου, αφήστε με να εκτονωθώ μέσα σ' ένα «πανηγύρι του τρελού» όπου οι ρόλοι πρόσκαιρα ανατρέπονται, μόνο και μόνο για να επιβεβαιωθούν ξανά αμέσως μετά«.

Ξέρω πως κάποια απο τα παραπάνω, ιδίως το τελευταίο, ίσως δεν πολυαρέσει στους συμπαθείς ερασιτέχνες κατσαρολοπαίκτες και τους συμπαθούντες αυτούς, ας πάψουν λοιπόν να αυταπατώνται οτι με γκαντισμούς και Πορείες για το Αλάτι μπορεί κάτι να κουνηθεί.

Jesus, να σου συστήσω τον Μαχάτμα.
Μαχάτμα, απο δω ο Jesus.

@ καδμος

«Είναι για μένα απόλυτη ανάγκη να απελευθερωθώ επιτέλους απο αυτήν τη γενική ψευτοαντικειμενική τάση που αποδέχεται το καθετί, και να ξαναγίνω μισαλλόδοξος»

Jacob Burckhardt, ιστορικός της τέχνης και του πολιτισμού εν έτει 1852.

Khan μες το μυαλό μου είσαι ρε π'στ, θ' αρχίσω να ανησυχώ ;)

Έκλεψα λοιπόν λίγο χρόνο σήμερα και κατέβηκα Σύνταγμα, πιο πολύ για να δω τι μουνιά παίζουν, ας όψεται φίλος σαβουρογαμίκουλας που μου 'φαγε τ' αυτιά οτι γίνεται της μουνής το πανηγύρι. Όπως το περίμενα, ελάχιστα πράγματα. Τα γνωστά ταγαροειδή στην «κάτω» πλατεία να κάνουν λάντζα γιόγκα και να μαζεύονται σαν τους ινδιάνους γύρω απ' τα τίπι, παίζοντας με χρώματα και ξυλομπογιές. Μεσόκοπες θείτσες με τις κατσαρόλες και ζωσμένες με το εθνικό πανί στην «πάνω», εκεί που μουτζώνουν (τσσς!). Μου 'βγαλε κάτι miserable το όλο πράγμα και σηκώθηκα κι έφυγα. Καλά λοιπόν τα λέει ο Κχαν περί αφομοίωσης των ετεροκλήτων απ' την αγανάκτα. Με τη μόνη διαφορά οτι σε μένα προσωπικά (και σε αρκετούς άλλους που ξέρω) το πανηγυράκι αυτό έπαψε πλέον να φέρνει αγανάκτηση (άλλωστε πάει για διάλυση οσονούπω) αλλά θλίψη.

Πολλά τα ζητήματα.

1. @ vrasta: συνεχίζεις να είσαι ντεφορμέ, όταν έλεγα «μαρξίζουσα» αναφερόμουν προφάνουσλυ στην κλασική ρήση του Γκράουτσο :Ρ

Καταλαβαίνω πως περιμένετε σεντόνι περί χρέους κλπ απο τον Βράστα ως τον κατά τεκμήριο ειδικό, μάλλον όμως θα μας απογοητεύσει ως δεδηλωμένος αντισεντονιστής. Η μακρηγορία δεν συνάδει με το αμερικανιάρικο προφιλάκι του (απολογούμαι για την αντχομινιά αλλά ήταν αδύνατο να αντισταθώ). Ή μήπως θα κάνει την έκπληξη; Ίδωμεν.

Το καλύτερο κατ' εμέ θα ήταν να μην την κάνει, για τον εξής απλό λόγο: όπως είπε και η jenny στο τελευταίο της ποστ, τα περί χρέους κλπ είναι γνωστά (ή τουλάστιχον έτσι θεωρείται). Δεν νομίζω πως θα προσφέρει κάτι το να επεκταθεί η συζήτηση προς αυτή την κατεύθυνση. Το θέμα μας δεν είναι το χρέος, είναι οι Αγανακτίστας ως νεοπαγές πολιτισμικό φαινόμενο. Θα μου πείτε είναι άμεσα συνυφασμένο με το χρέος και την παρούσα κατάσταση, πάσο, αλλά ας προσπαθήσουμε να το περιορίσουμε.

Αυτό που είχα κατά νου όταν ανέβαζα το λήμμα ήταν ένα είδος πολιτισμικής κριτικής. Να κάνουμε, ας πούμε, αυτό που οι γαλλόφωνοι αποκαλούν histoire des mentalités. Να πάρουμε τρόπον τινά τις αποστάσεις μας απέναντι στο κίνημα και να σταθούμε έναντί του ως οι κοινωνικοί και πολιτισμικοί ιστορικοί του μέλλοντος. Η Γαλλική Επανάσταση παραμένει σταθερά η πλέον παραδειγματική περίπτωση μιας ανάλυσης τέτοιου τύπου.

Ποιά είναι η εικόνα που έχει το ίδιο το κίνημα για τον εαυτό του και πώς αντιλαμβάνεται το ρόλο του;

Πώς προσλαμβάνουν το κίνημα οι «απέξω», αυτοί που λένε πως δεν θα κατέβαιναν στο Σύνταγμα για τους χ, ψ λόγους (και δεν είναι λίγοι αυτοί που τηρούν επικριτική στάση έναντι των Αγανακτίστας, με βάση δικές μου προσωπικές επαφές και στοιχεία θα τους υπολόγιζα σε ένα χαλαρό 45-50%).

Ποια η ρητορική που αναπτύσσει το κίνημα και πώς αυτή συμβάλλει στη διαμόρφωση της δυναμικής του;

Ποια τα σύμβολα που μεταχειρίζεται το κίνημα, και πώς αυτά μπορούν να αναγνωσθούν εικονολογικά;

Πώς θα προσεγγίσουμε σημειολογικά την κουλτούρα του κινήματος, είτε ως αυτοτελούς «κειμένου» είτε εντός ενός πολιτικοκοινωνικοοικονομικού πλαισίου αλλαγών;

Σε τί συνίσταται, εντέλει, ο «μύθος» των Αγανακτίστας; Με ποιούς τρόπους ο μύθος αυτός γίνεται αντικείμενο διαχείρισης και απο τους «απομέσα» και από τους «απέξω»;