Comments by johnblack (1856)
Showing 931-960 from 1856
Για τον Τζίγκερ κεκλοφορεί μια σειρά αστικών μύθων. Παραθέτω 2, όποιος γνωρίζει κάτι άλλο ας συμπληρώσει.
Τον σταματάει τροχόμπατσος στην εθνική επειδή έτρεχε. Κατεβαίνει ατάραχος ο Τζιγκ απ' το αμάξι, παίρνει ένα χάρτη της Ελλάδας, τον ανοιγει πάνω στο καπό και λέει στο μπατσάκι: γράψε με αν θες, και κατόπιν διάλεξε για ποιο μερος θες να πάρεις μετάθεση...
Στο Κολέγιο όπου μαθήτευσε, σκάει αργοπορημένος ένα πρωί, αράζει στην καρέκλα, βάζει τα πόδια του πάνω στο θρανίο και απιθώνει επάνω και μια πιστόλα. Ο δάσκαλος ψελλίζει: «σε παρακαλώ, ΑΝ θες, βάλτο μέσα αυτό....»
Απλά ο αγκυλωτός διατηρεί ακόμη κάποιο συμβολικό βάρος, κάποια αναφορικότητα. Ή μάλλον κάποιοι τα διατηρούν αυτά τεχνηέντως για δικούς τους σκοπούς. Δεν έχουμε πάρει ακόμη τις αποστάσεις μας απ' αυτόν, το τραύμα (ή το «τραύμα») είναι νωπό ακόμη. Το πτώμα του έμεινε άταφο και μυρίζει, κι εμείς στεκόμαστε ακόμη με δέος απέναντί του, σαν τα κομμένα κεφάλια του Καραβατζικού Γολιάθ και του Ισμαήλ Κανταρέ στην Κόχη της Ντροπής, που μαγνητίζουν με το τρομακτικό τους βλέμμα στο κενό. Η σαγήνη του μολυσματικού, η ιοβόλος ακτινοβολία. Αντίθετα ο σφυροδρέπας έχει πλήρως ευτελιστεί, αφομοιώθηκε απ' τη μαζική κουλτούρα, εξού και έγινε σιδερότυπο σε τρέντι μπλουζάκια.
@ βραστοερώτηση:
Κλασική μεταμοντερνιά, παντελής απουσία του νοήματος, σημαίνον άνευ σημαινομένου. Ουδεμία συμβολική αξία της σβάστικας. Ρήχανση, επικράτηση του αβαθούς. Τέλος των ιδεολογιών και τέλος της φιλοσοφίας. Απλό σημείο στο πολύχρωμο γαϊτανάκι των φαινομενικοτήτων. Σχόλιο, πρόκληση και μετανεωτερική ειρωνεία. Μολυσματικότητα και πολλαπλασιασμός.
Εναλλακτικά: εξορκισμός του κακού και χειραγώγησή του, η λεοντή του νικημένου λέοντα, η κατάποση του αντιπάλου, η εκδίκηση του ηττημένου, αποτροπαϊκό σύμβολο (σαν τα gargoyles στις γοτθικές εκκλησίες), σύμβολο θριάμβου (σαν τα αραβικά κουφικά στις βυζαντινές εκκλησίες της Αττικής του 11ου-12ου αιώνα, π.χ. Άγιοι Απόστολοι στην Αρχαία Αγορά).
Όμως η απομυθοποίηση είναι μυθοποίηση απ' την πίσω πόρτα. Στο ελλαδιστάν είναι νωρίς ακόμα για σβάστικα, μετά όμως το '91 αρκετά τρέντι πουστάκια (παντα στην ενδυματολογική πρωτοπορία και τα κατεξοχήν καταναλωτικά υποκείμενα) έφτιαχναν μπλουζάκια με σιδερότυπο CCCP...
Mαύρο δεν είναι μόνο το χρώμα του φασισμού αλλά και πολλών άλλων πραγμάτων. Ενδεικτικά: των αναρχικών (οποία σύμπτωσις!), του πουριτανικού καλβινισμού, της μυστικιστικής Ισπανίας, του ορθόδοξου κλήρου κλπ.
Το μαύρο υπονοεί επίσης το κατώτερο μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης, υπαινίσσεται το υπόστρωμα των παρορμήσεων. Πρόκειται για ψυχολογικό δεδομένο, επιβεβαιωμένο εμπειρικά από ψυχαναλυτές, το οποίο ευρίσκει τον παραλληλισμό του - ή την καταγωγή του - στον παραδοσιακό συμβολισμό: η μαύρη γη και οι χθόνιες θεότητες (σε αντίθεση με τις ηλιακές-ολυμπιακές), τα μαύρα νερά κλπ.
Διαφωνώ βέβαια με το «εθνοστεντόν». Το ποιόν του ανδρός δεν έχει να κάνει με τις πολιτικές του πεποιθήσεις.
Για το μήδι του Κχαν:
Ο ορισμός ταιριάζει γάντι. Ιδίως η τελευταία παράγραφος.
Για τους γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα.
Συνώνυμο και το «πάρτε τον!» ή «πάρτε τον από δω!», που συναντούμε συχνά σε ταινίες όπου
α) ο ήρως / πρωταγωνιστής προσάγεται ενώπιον του κακού της υπόθεσης (δίκην Ιησού ενώπιον των Αρχιερέων) και ο κακός τον ξαποστέλνει επειδή βαριέται ή νευρίασε,
β) σε σκηνές συλλήψεων, όπου ο καλός (αρχι)μπάτσος λέει στα υφιστάμενά του μπατσάκια να «πάρουν από δω αυτό το βρωμερό σκουλήκι» - or sth like that - γιατί δεν μπορεί να βλέπει άλλο την ελεεινή φάτσα του.
σχόλιο Γκατς 5*
Aυτή η δυσπιστία σου είναι φοβερή
Εγώ πάλι η μόνη ντέκα που έχω ακούσει είναι αυτή εδώ που σε τουμπανιάζει...
Ετς. Συναφής ειρωνική έκφραση δυσπιστίας το «και γω!».
[I]
- Τη βλέπεις αυτή, της τον έχω δώσει για προφορικό!
- Ναι αμέ, και γώ.[/I]
Και εννοείται πως δεν συμφωνώ με την ερμηνεία στον Καββαδία, αλλά αυτά θα τα πούμε εν καιρώ!
Νταξ, δεν είν' τίποτα σπουδαίο, εναπόκειται στους μόδιστρους ν' αποφασίσουν.
Βασικό λήμμα, μπράβο. Ορισμένες παρατηρήσεις - διευκρινίσεις - προσθέσεις:
Ας μην εστιάζουμε αποκλειστικά στις λούγκρες. Αφορά εξίσου και τους ετερό.
Είμαστε σίγουροι πως πρόκειται για καλιαρντά; Θέλω να πω, τα καλιαρντά είναι υπό ΚΣ εντελώς ακατάληπτα από τους μη μυημένους (κουραβάλω, μπίσελμα, μούτζα κλπ), ενώ στο πακέτο = η παρέα του μεγάλου του μακρύτερου με τους δύο μικρούς τους στρογγυλους, η σύνδεση μπορεί να γίνει σχετικά εύκολα από κάποιον που απλά δεν κοιμάται όρθιος.
Για να αναδεικνύουν το πακέτο, ορισμένοι επιλέγουν ψηλοκάβαλα τζιν αισθητικής ογδόντας, π.χ. levi's 501. H αποθέωση είναι οταν ο καβάλος σκάει ακριβώς στη μέση του οσχέου και το χωρίζει στα δύο, φαίνεται δλδ να κρέμεται το ένα αρχίδι από τη μια και το άλλο απ' την άλλη, σαν μουνόχειλα σε μεγέθυνση...
Πακέτο είναι τόσο η ίδια η οικογένεια, όσο και το γέμισμα που χρησιμοποιείται για να θολώσει τα νερά στην επίμαχο περιοχή.
Και το κλασικό ανεκδοτάκι:
- Τι θα γίνει αν τρακάρει ένα ντεσεβώ με μια γάτα;
- ....
- Η γάτα θα πάει στο νοσοκομείο και το ντεσεβώ για παλιοσίδερα.
Χιονόμπαλος λεγόταν και το αιρετικό γουρούνι της οργουελικής Φάρμας των Ζώων. Ήταν και καλά ο Τρόσκης, ενώ ο Ναπολέων έκανε για Στάλιν.
Παίζει και το παρακμής, ο. Μήπως να ρίχναμε μια συμπλήρα, αν το πλήθος συμφωνεί;
...δεν θα τα ζητήσω από τον ΓΑΠ, για όνομα...
και στο φινάλε ρε φίλε αν θέλω να ακούσω καλά ελληνικά, θα πάω στον Παρνασσό ν' ακούσω διάλεξη για τον Αδαμάντιο Κοραή, όπως είπε κι ο (λίαν σλανγκενεργός) Πανούτσος στο Θέμα...
Σε όλους έχει πέσει.
@ χαλικ συμφωνώ, ήθελε σεντόνι ρε γμτ. πεντάρωσα μόνο το λήμμα...
έχει και καλά σημεία το κείμενο (όπως εκείνο περί Μποστ) αλλά ρε πστ μου τόση ισοπέδωση, τόση κλάψα, έλεορ.
Παρόμοια λειτουργία με το «τι έγινε ρε παιδιά» έχει το πιο macabre «τι έγινε, ποιος πέθανε;» ή «τι έγινε, πέθανε κανείς;» ή πιο απλά «ποιος πέθανε;» Εννοείται οτι κανείς δεν πέθανε, απλά ο άσχετος και μη μετέχων έως εκείνη τη στιγμή στην κουβέντα, πάει και χώνεται σε αυτήν με θορυβώδη τρόπο, ώστε να αποσπάσει την προσοχή των άλλων, να λύσει τις απορίες του και να καλύψει το χαμένο έδαφος.
Πω ρε φίλε που το θυμήθηκες το DR το οχτακοσάρι! Άξιος! Το μεγαλύτερο μονοκύλινδρο μηχανάκι αν δεν απατάωμαι.
Συνήθως τέτοια κιουβικά απαιτούν δικύλινδρα και τετρακύλινδρα μοτέρ.
Να πούμε για τους μικρούς μας φίλους οτι τα μονοκύλινδρα είναι τα κατεξοχήν μηχανάκια πριόνια, λόγω της ατίθασης συμπεριφοράς τους, και κάνουν ντουκου ντουκου ντουκου ντουκου και βαράνε γενικώς άσχημα. Εξ ου λέγεται και το πριονοκορδέλα. Ροπιάζουν γρήγορα και στα σκάνε (τα άλογα) από νωρίς στο χέρι.
Το αντίθετο του πριονιού είναι το smooth, η ομαλή λειτουργία των τετρακύλινδρων, που κάνουν ήχο διαολεμένο μμμμμμμμμμ ουρλιάζουν όταν είναι στις ροπές τους (και στο ρελαντί σιγο-γουργουρίζουν από ευχαριστηση σαν να 'χεις μια γκόμενα που μόλις έχυσε)
Τα μεγάλα μονοκύλινδρα αντενδείκνυνται για ταξίδι. Θα σε ταλαιπωρήσουν, δλδ θα φας ξύλο τόσες ώρες πα στη σέλα τους κι ο κώλος θα σου γίνει πλισέ.
Και τον Πούτσο παναγιώτα
Τιμή και δόξα στους μινάρες, εξέχοντες σλανγκοπαραγωγούς.
πράγμα σπάνιο για εργοδότη, νον;
Νον. Διοτι ο κανών είναι να γλείφεις την εργοδότα σου, όχι το αντίθετο. Οι εποχές της εκ των έσω υπονόμευσης του καπιταλιστικού κτήνους έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί και τώρα ο καθένας κοιτά πολύ απλά τον κώλο του. Κι επειδή και οι τοίχοι έχουν αυτιά κι επειδή σε καιρούς χαλεπούς δεν είναι να παίζεις το θεσάκι σου. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τη συγκεκριμένη Οικογένεια που κυριολεκτικά δε σηκώνει μύγα στο σπαθί της. Επειδή Μπορεί.
ΥΓ. Είσαι στο Τζίγκερ Φαν Κλαμπ; Δεν υπάρχει; Ε μπορείς να γίνεις ιδρυτικό μέλος του :Ρ