Comments by johnblack (1856)
Showing 1051-1080 from 1856
@ Μες. Αυτός ακριβώς ο αυτοσαρκασμός που λες, είναι κτγμ μου καρα-fake. H ειρωνική αυτοϋποτίμηση είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος για αυτοεξύψωση, από αρχαιοτάτων χρόνων. Είναι και ο κατεξοχήν τρόπος ημών των μεταμοντέρνων, όταν δεχόμαστε επίθεση: celebrating and undermining, κάπου τα 'χει γράψει ο Χαν αυτά.
Αχ καλέ μου Χαν η λογική και ο Αριστοτελ ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου :(
Ναι, εννοώ αυτό ακριβώς που λες στο 2., οτι ένα πειραγμένο που είναι και κωλοφτιαγμένο, συνήθως όλοι αποφεύγουν να το πουν πειραγμένο, υπερισχύει στάνταρ η δεύτερη ιδιότητα. Το «πείραγμα» υποδηλώνει και κάτι το ύπουλο αν θες: π.χ. σκάει στο φανάρι ένα ΧΤ ολόϊδιο με το δικό μου και με λοξοκοιτάει να τα στήσουμε. Εγώ όμως αγνοώ οτι ο τύπος έχει πειράξει μοτέρ, το θεωρώ μαμίσιο όπως το δικό μου, αποδέχομαι την πρόκληση και τρώω ήττα.
Πιστεύω λοιπόν οτι είναι ευρύτερη έννοια το κωλοφτιαγμένο, έστω δυνητικά. Νομίζω;
@ βραστα. Κοίτα ρε πστ μου τι μαθαίνει κανείς...
Παίδες εγω το έχω ξαναπεί εκατομμύρια φορές πως είμαι υπέρ των μπολντ. Αρκεί βεβαια να μη γίνεται κατάχρηση. Άντε όμως να μπει και μια δυνατότητα να βάζουμε εμείς οι κοινοί θνητοί και ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ! Όχι μόνο ο βράστα κι εμείς να ζηλεύουμε :Ρ
@ Κhan. Τη φοβήθηκα αυτή την παρανόηση, ας το διευκρινίσουμε.
Δεν είναι ακριβώς έτσι. Ενδέχεται ένα κωλοφτιαγμένο να μην έχει υποστεί καμια επέμβαση στον κινητήρα, να είναι δλδ εξωτερικώς λατέρνα / καρνάβαλος αλλά με μοτέρ μαμίσιο, απείραχτο. Ή να έχει υποστεί ουσιαστικές επεμβάσεις σε άλλα πλην του κινητήρα μέρη, π.χ. στις αναρτήσεις. Σ' αυτό ακριβώς επιμένει και ο ορισμός του panman.gr. Yπενθυμίζω επίσης πως το πρόθεμα -κωλο προσδίδει μια ευτραπελία κι έναν παραλογισμό στην όλη υπόθεση, που συμβιβάζονται κυρίως με το κιτσαριό των αεροτομών, μπουριών σόμπας ως εξατμίσεων, αυτοκόλλητων κλπ.
Αφιερωμένο σε poniroskylo (που το έβαλε στο ΔΠ) και κυρίως acg, αρχηγόπουλο στην auto σλανγκ, που δυστυχώς μας έχει ξεχάσει.
Βασικότατο. Ο λόγος που βάζω 9 και όχι 10: παρέλειψες να αναφέρεις οτι την έκφραση μεταχειρίζονται κατά κόρον οι ίδιες οι χωρισμένες, και καλά οτι είναι πολύ στεναχωρημένες, οτι κανείς δεν τις θέλει, οτι δυσκολεύονται να βρουν άντρα και λοιπές κλαψομουνιές. Ενώ στην πραγματικότητα τίποτα απο αυτά δεν συμβαίνει, απλά οι γκόμενες είναι πολυγαμικές, σχόλασαν τη μιά ψωλή για να γνωρίσουν άλλη, φρέσκια. Είναι δε και ματαιόδοξες, θέλουν όλοι να ασχολούνται ανελλιπώς μαζί τους.
Κλάσικ διάλογος της χωρισμένης με γκομενάκι σε φάση ψησίματος:
[I]- Και... Για πές μου, είπες πως εδώ και ενάμιση μήνα είσαι μόνη σου;
- Ναι... μόνη. Που να στα λέω... Μόνη σαν το λεμόνι και σαν την ανεμώνη...[/I]
Ας γράψω και γω καμιά μαλακία.
Για το θέμα του βιβλίου: λοιπόν δεν είναι καθόλου κακή ιδέα. Θα με άρεσε να δω τις αμπελοφιλοσοφίες μου τυπωμένες να πωλούνται στα βιβλιοπωλεία. Κι ας μην πάρω μία, στ' αρχίδια μου. Από την αρχή υποψιαζόμουν πως με κάποιο τρόπο ο ιδιοκτήτης του σαιτ θα βγάζει το κατιτίς του, αλλά και γιατί όχι; Μαγκιά του, αυτός την έστησε αυτή την ιστορία που μας κάνει και περνάμε καλά. Έχω μια περιέργεια βέβαια σαν άνθρωπας για το πως κονομάει, αλλά μόνον φιλολογική. Εξάλλου είμαι γενικά άσχετος από ιντερνέτ και θα με ενδιέφερε γενικά να μάθω δυο τρια πράγματα για τα οικονομικά των ιστότοπων, έτσι να μας βρίσκεται. Όποιος τώρα θέλει λεφτά, να πάει για δουλειά για να μη χαραμίζει την ώρα του εδώ, σπάζοντας τ' αρχίδια των υπολοίπων.
γιατί πάντα ξεκινάς με μικρό;
Η τελετουργική αποδόμηση του ανδρικού φύλου.
Είναι πλέον και κυριολεξία: τα τελευταία χρόνια είναι πολύ της μοδός ανδρικά βραχιόλια που φέρνουν σε χειροπέδα.
Για τα μεθεόρτια της εισβολής του 74 στην Κύπρο: φίλος πρώην πρασινοσκούφης, νυν τούμπανος και απόφοιτος της Ανωτάτης Νταβατζικής (παιδί - λουλούδια σα να λέμε), με έχει πει οτι υπερέτησε στην Εθνική Φρουρά γύρω στο '80, και τους είχαν δώσει όπλα με ξεραμένο αίμα πάνω από τις συγκρούσεις του '74, για να τους φανατίσουν.
Συλλογή με κομμένα αυτιά γερμανών αλεξιπτωτιστών κλπ έκαναν οι Νεοζηλανδοί Μαορί που πολέμησαν με τους βρετανούς στη Μάχη τση Κρήτης το 41. Επίσης κάποιοι μαλάκες κρητίκαροι έκοβαν από τα πτώματα γερμανών τ' αρχίδια και τους τα έβαζαν στο στόμα. Με κάτι τέτοιες λεβεδιές και γίνανε μετά οι Γερμανοί τρελοί και τους γάμησαν οτι είχαν και δεν είχαν. Πρόκειται για πραγματικά περιστατικά, το γεγονός όμως οτι κανείς δεν αναφέρεται επισήμως σε αυτά, αλλά κυκλοφορούν μόνο από στόμα σε στόμα, τα καθιστά ένα είδος μύθου.
Τι πραγματικά έγινε στα Ίμια; Η εκδοχή που κυκλοφορεί στο στράτευμα, για να τους καυλώνουν και να τους φανατίζουν, θέλει το ελικόπτερο να καταρρίφθηκε από τούρκους. Τα επόμενα όμως χρόνια, δικά μας κομάντα ανακάλυψαν και δολοφόνησαν έναν-έναν τους τούρκους πρωταίτιους αυτής της ιστορίας. Ο αρχηγός της τούρκικης ομάδας απόβασης, δολοφονήθηκε τελευταίος - όπως ταιριάζει σε ένα καλό χολιγουδιανό σενάριο - με μαχαιριές μέσα σε ντίσκο της Κων/πολης, πριν μερικά χρόνια.
Όπως έχω πει και κατ' ιδίαν στον αγαπητό μου συν-ταβλιστή, το αν κανείς προτιμά να κρατά τα πούλια στο χέρι ή να τα τοποθετεί σε ντάνες στη μάνα, έχει να κάνει με το αν είσαι περισσότερο οπτικός ή απτικός τύπος ανθρώπου. Αν είσαι οπτικός, δίνεις προτεραιότητα στην εποπτεία του σύνολου τάβλειου χώρου και τα βάζεις σε στυλ σουβλάκι. Αυτό είναι και πιο τίμιο για τον αντίπαλο, που ξέρει ανά πάσα στιγμή πόσα πούλια έχουν μπει στο χορό. Αν είσαι της αφής - σαφώς πιο «πρωτογονικής» αίσθησης - γουστάρεις να τα 'χεις στη χούφτα σου.
Φρονώ οτι εγγύτερα στην ελληνική ιδιοσυγκρασία βρίσκεται ο οπτικός τρόπος, καθότι η όρασις συνιστά την πλέον «διαφωτιστική» / «διαφωτισμένη» αίσθηση. Η ελληνική σκέψη είναι εξόχως ανθρωπομορφική και εικονιστική, εν αντιθέσει προς την - ας πούμε - «ανατολίτικη». Η εποπτεία, η οργάνωση του πραγματικού σε εικόνα, αποτελεί άλλωστε την ουσία - κατά Χάιντεγγερ - της δυτικής νεωτερικότητας.
Εννοείται, κανείς δεν είπε πως είναι όλα φαντασιοκοπίες! Τα περισσότερα συμβαίνουν, ίσως όμως όχι με τη συχνότητα που υπονοείται. Ίσως σημειώθηκαν κάποια μεμονωμένα κρούσματα (π.χ. αυτό με τον περιπτερά) και κατόπιν το λαϊκό φαντασιακό τους προσέδωσε ευρύτερες διαστάσεις. Ακριβώς σ' αυτή τη γενίκευση επιμένω, γι' αυτό και αρνούμαι να συμπεριλάβω στους αστ. μύθους τα γαμησιάτικα των σελεμπριτις.
Κι όσον αφορά τις σύριγγες με υπολείμματα τυχόν μολυσμένου αίματος: ο πολύ ευαίσθητος γιος του aids δεν επιζεί στην επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον, πεθαίνει ακαριαία. Άρα ακόμα και να έχεις το βίτσιο να γλείφεις πεταμένα προφυλακτικά στα πάρκα ή χρησιμοποιημένες σύριγγες, θα κονομήσεις ίσως ένα σωρό άλλα πράματα, αλλά όχι έιτζ.
Μπόιλερ γαμάτο το σχόλιο, αλλά με τον Έκο τα 'χεις μπερδέψει. Το Baudolino είναι το μεθεστόρημα που κατεξοχήν αναφέρεται στο εμπόριο λειψάνων, και όχι το Ρόδο. Ο ήρως Βαουδολίνο παρίσταται στην Άλωση του 1204, όπου πλήθος βυζαντινών ιερών λειψάνων διοχετεύτηκαν στη Δύση κι έπεσαν οι τιμές κλπ. Και το Ρόδο έχει μια αναφορά - σύντομη - στην παράκρουση με τα λείψανα, όταν ο ηγούμενος ξεναγεί τον Γουλιέλμο της Μπάσκερβιλ στην κρύπτη της Μονής.
1.Το barcode ναι είναι κλασικός αστικός μύθος.
Οι κλαίουσες εικόνες και τα λείψανα δεν είναι αστικός, είναι μύθος από τότε που μας έκατσε στο σβέρκο η θλιβερή θρησκεία του σκοτεινού Σαούλ / Σαύλου. Βέβαια, έγκριτοι μελετητές χαρακτηρίζουν βάσιμα το χριστιανισμό ως αστική θρησκεία, που ρίζωσε πρώτα απ' όλα στις πόλεις (όπου ο επίσκοπας διαδέχθηκε τρόπον τινά στην εξουσία το ρωμαίο διοικητή κλπ) και όχι στην ύπαιθρο, που παρέμεινε προσληλωμένη στην εθνική θρησκεία για πολλούς αιώνες, παγανιστική. Άρα ναι και σ' αυτό.
Τα περίεργα σύμβολα είναι, όπως είναι και οι διηγήσεις για υπόγειες διαβάσεις κάτω από την Αθήνα, «η πόλη κάτω από την πόλη». Π.χ. στο σχολείο μου, το 60ο Κυψέλης, λεγόταν πως υπάρχουν υπόγειες διαβάσεις που οδηγούν στο Πεδίο του Άρεως ή δεν θυμάμαι που αλλού (παλιότερα το σχολείο ήταν στρατιωτικό νοσοκομείο), και γι' αυτό κατεβαίναμε στο υπόγειο και ψάχναμε για περάσματα και ανοίγματα..
Οι ασθένειες τώρα, και το AIDS ειδικά, είναι πολύ μεγάλη συζήτηση. Καταρχήν καρασπεκ για το μήδι νο 1. Όλοι μας έχουμε ξανακούσει παρόμοιες διηγήσεις, π.χ. «και απάνω στο τσιγάρο μετά, γυρνάει σε μια δόση η γκόμενα και του λέει: πήγαινε αν θες να κάνεις εξετάσεις, γιατί εγώ είμαι φορέας». Πολλοί «μεταμοντέρνοι», που θα έλεγα παίζουν ένα ρόλο σύγχρονων μάγων-προφητών των δυτικών κοινωνιών (βλ. και το Prophets of Extremity του Allan Megill) εκφράζουν σκεπτικισμό about the very existence of Aids. Τα είχα ξαναπεί σε κάποιο πουστο-λήμμα του Χαν, δε θυμάμαι όμως ποιο.
Άλλοι μύθοι σχετικά με το aids:
- πως με μια μόνο φορά δεν κολλάς, πρέπει και καλά να πας κανά εφτάρι φορές με φορέα για να κολλήσεις.
- πως με το να καταπίνεις τα χύσια δεν κολλάς τπτ, γιατί ούτως ή άλλως πάνε μόνο στομάχι-έντερο κι από κει τα χέζεις κι ούτε γάτα ούτε τπτ. Παίζει πολύ σε κάτι 20χρονα πιτσιρίκια που αρνούνται να γαμηθούν χωρίς καπότα, δεν έχουν όμως κανένα πρόβλημα να στον πάρουν στο στόμα και να τον βγάλουν στεγνό.
Κοίτα, τα λες αστικούς μύθους, μόνο και μόνο διότι ο ίδιος ο Βέλτσουλας είναι μύθος, είναι living legend. Είναι δλδ ορισμένα πρόσωπα που ο,τι κι αν κάνουν / πουν κλπ, μυθοποιείται, εξυψώνεται στη σφαίρα του μυθικού εξαιτίας της ακτινοβολίας τους. Αν όμως πουν για κάποιον παγκοσμίως άγνωστο καθηγητάκο οτι πηδάει τις φοιτήτριές του τότε το όλο θέμα πάει αλλού, π.χ. «αποκαλύψεις» σε τηλεορασοεκπομπές τύπου σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας νίκο τσιαμτσίκα; Επομένως, υπό ΚΣ (και εν στενή εννοία) ούτε τα φακτς είναι αστικοί μύθοι...
Και χωρίς ντισκλαίημερς και μαλακίες, τα φακτς τα έχω ακούσει όλα (πλην του τελευταίου με το Σημίτη) από φοιτήτριές του. Να μου 'λεγαν πίπες; Δε νομίζω...
Α! και μια πολύ καλή συνοπτική ανάλυση των διαφορών μύθου και θρύλου, παρεμπίπταμπλυ στο Reynal Sorel, Ορφέας και Ορφισμός, από τη σειρά Que sais-je;
Παρακαλώ κριτική και σχόλια δεκτά μόνον από άτομα που γνωρίζουν από αυθεντική σλανγκ και ουχί σλανγκ γραφείου. betatzis
Θα έλεγα να μην είσαι τόσο απόλυτος και να αποφεύγεις τέτοιου είδος κάθετες διαχωριστικές γραμμές. Ο δρόμος και το γραφείο επικοινωνούν ποικιλοτρόπως και σε πολλαπλά επίπεδα. Όσο για την αυθεντικότητα που λες, είναι μια έννοια που έχει δεχθεί καταιγιστικά πυρά πανταχόθεν... Και στην τελική, πέρα από θεωρίες, δεν σου έχει τύχει ποτέ να μη μπορείς να θυμηθείς που πρωτοσυνάντησες μια λέξη, αν δλδ την διάβασες σε βιβλίο ή την άκουσες στον προφορικό λόγο; Σε κάτι τέτοιες φάσεις είναι που συνειδητοποιείς την κατάρρευση αυτών των αυθαιρέτως τεθέντων ορίων....
Φιλικά πάντα, και υπόψιν πως την παρατήρηση την κάνω για να την ακούω κι εγώ, που συχνά πυκνά πέφτω στη λούμπα της «αυθεντικότητας»....
Πρέπει νομίζω να διακρίνουμε τους αστικούς μύθους α) από το απλό gossip της showbiz (Ρέμος - Πύρρος κλπ) β) από την πολιτική παραφιλολογία.
To urban legend δεν έχει κτγμ να κάνει τόσο με συγκεκριμένα επώνυμα πρόσωπα και τις περιπέτειές τους. Επίσης, αστικός μύθος είναι πιο πολύ κάτι που επαναλαμβάνεται, διαθέτει το στοιχείο της διάρκειας. Ακόμη κι αν ο Πύρρος συνεχίζει να γαμάει το Ρέμο ακόμα κι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, δεν παύει να θεωρείται «άπαξ γενόμενον». Π.χ. από τα παραδείγματα που αναφέρθηκαν στα σχόλια, αλλά και στον ορισμό, ο μόνος αστικός μύθος εν στενή εννοία είναι οι κροκόδειλοι της Νέας Υόρκης. Στο ίδιο περίπου πνεύμα, κλασικότατος αστικός μύθος είναι αυτός που θέλει νεαρές πόρνες να παρασέρνουν σε ξενοδοχεία ανυποψίαστους πελάτες, να τους μεθούν-ναρκώνουν, και μετά αυτοί όταν συνέρχονται να βρίσκονται σε μια μπανιέρα γεμάτη παγάκια κι ένα τηλέφωνο δίπλα τους μ' ένα σημείωμα «κάλεσε το 166 αμέσως». Εννοείται πως τους έχει αφαιρεθεί το νεφρό την ώρα που ήταν αναίσθητοι.
Αυτό που θέλω να πω, είναι πως ο αστικός μύθος - και ο όποιος μύθος - είναι κάτι περισσότερο από το κουτσομπολιό. Από ανθρωπολογική σκοπιά, ο μύθος εξυπηρετεί λειτουργίες, είναι ένα είδος καταστατικού χάρτη για τις «πρωτόγονες» κοινωνίες (Λεβί-Στρως κλπ). Ακόμη οι μύθοι είναι αιτιολογικοί (π.χ. πως πήρε το όνομά του ο συγκεκριμένος αστερισμός ή ποια η προέλευση μιας τοπικής λατρείας κλπ) ή διδακτικοί (μύθος του Ιέρακος και της Αηδόνας στον Ησίοδο). Οι μύθοι είναι και ιδεολογικά προπετάσματα καπνού που κρύβουν τη μίζερη πραγματικότητα (αν και ο Μπωντριγιάρ θα τραβούσε τις πουτσότριχές του με αυτή την άποψη): π.χ. υπάρχει ένα βιβλίο του Γιάννη Λάμψα, «15 νεοελληνικοί μύθοι»: Ο μύθος του Τρίτου Δρόμου για το Σοσιαλισμό, ο μύθος του φιλόξενου Έλληνα, ο μύθος του «ελληνικού δαιμονίου», ο μύθος των ίσων ευκαιριών στην παιδεία, ο μύθος της Προόδου (ίσως ο μέγιστος όλων των εποχών), ο μύθος του «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», ο μύθος πως η εγκληματικότα οφείλεται στους μετανάστες και πως οι έλληνες είναι «καλά παιδιά» κλπ κλπ
Οι κροκόδειλοι λοιπόν και τα κυκλώματα αφαίρεσης και εμπορίας οργάνων, δεν είναι απλά ιστοριούλες που επιδιώκουν τον εντυπωσιασμό, όπως π.χ. το οτι ο Κυριάκος είναι γιος της Ντόρας. Σίγουρα αυτός που τις αναπαράγει θέλει να το παίξει έμπειρος και να ψαρώσει όσους τις αγνοούσαν. Έστω όμως και εν αγνοία του αφηγητή, κάτι άλλο «θέλουν» να μας πουν αυτές οι διηγήσεις... Ένα είδος κοινωνικού βαρόμετρου... Η υπερβολή που κωδικοποιεί μια πραγματικότητα...
Η λουκουμόσκονη είναι και όρος της ασίμειας διαλέκτου, βλ. μήδι.
Η Μες στο Μουατς δε βαζει ποτε θαυμαστικό! Απλά Μουάτς.
Τωρα να πω οτι κατάλαβα χριστόφορο απ αυτό που είπες, θα σε γελάσω και δεν το θέλω.
You get to da point αγαπητέ! Αν ήταν τόσο εύκολο να ξεχωρίσεις τον αλήτη.2 από τον αλήτη.3, να θέσεις με σαφήνεια το όριο ανάμεσα στις δυο σημασίες, μάλλον δεν θα υπήρχε η σλανγκ, εκ φύσεως ελλειπτική, υπαινικτική, «σκοτεινή», που αγαπά τις αποχρώσεις...
Μην ξεχνάμε και τις Drag Queens.
Φίλε απλά γάμησες. Με το που είδα το λήμμα, του έχωσα καπάκι πεντάρι, όμως για τον ορισμο ήμανε καχύποπτας κι ελεγα να μην τον διαβασω και τσαντιστω, λέω κοίτα να δεις άλλος ενας μαλακας κομπλεξικός που κραζει άνευ γνώσεως. Με διέψευσες πανηγυρικα και χαιρομαι γι'αυτο. Κρατησες ακριβοδίκαια τις αποστασεις αναμεσα στα δυο ακρα, στηλίτευσες τις ηλίθιες προκαταλήψεις των πολλών που απαξιώνουν εξ ολοκληρου την justi atque injusti scientia (την επιστήμη του δικαιου και του αδικου). Και πάλι μπράβο.
Εννοείται και το σχόλιο και του χοτζα είναι bone-breaking.
@ μπετατζις. Γνωριζεις προφ πως το νικ που επελεξες είναι καρασλάνγκ για τον μεγαλοεργολάβο, τύπου μπομπολας-σαραντοπουλος (αττικη οδος κλπ) αλλα και αλλους λιγοτερο γνωστούς, όλοι κοπτομενοι υπερ της αειφόρου ανάπτυξης (της τσέπης τους). Υποδηλώνει την συχνα ταπεινη προελευση των ανθρωπων αυτων (ορισμενοι είναι του γυμνασίου) που όμως επειδή ηταν πολυ μεγαλες αλήτρες και αρχιδατοι εγιναν αυτο που εγιναν. Αν εχεις καποια σχεση με το θεμα, καλο θα ηταν να το συζηταγαμε και να το ανεβαζαμε ενας απ' τους δυο.
Ευτυχώς μπήκα τώρα που είναι στο 90% τα αστέρια και γλίτωσα το εγκεφαλικό :) Φχαριστώ σας όλους και ιδιως πατσις.
Ορισμένες γυναίκες, φύσει ή θέσει νοσοκόμες, νομίζουν οτι αυτό μπορούν να το αλλάξουν, ενώ ταυτόχρονα γνωρίζουν οτι αν το καταφέρουν, θα ξενερώσουν Xotzas
Τα είπες όλα. Να προσθέσω μονο πως υπάρχουν και αντρες που θελουν να παρουν ένα πορνίδιο, ένα σκυλί μαύρο, ενα ξεκωλίδι και να το «στρωσουν». There's nothing wrong with that.
@ mes. Το θεμα του αντρα του προστυχου θα το συζητήσουμε εν καιρώ..
Χωρίς πλάκα. Αν το ανεβάσεις και πάλι όλοι δεκάρι θα χώσουν σαν υπνωτισμένα γίδια.
Είναι και κλασική σπεκιάρικη προσφώνηση, που όμως υποκρύπτει και μια τόση δα ειρωνεία: «γεια σου ρε πρέσβη», σαν να λέμε «γεια σου γιατρέ / πρόεδρε / αρχηγέ / μάνατζερ κλπ