Comments by johnblack (1856)
Showing 1171-1200 from 1856
patsis λολ για το σχολιάκι, μόνο που εγώ στην ιρονικ απαντούσα... συνεννόηση μπαγλαμάς ένα πράμα...
Tσάκο πάντως το σχετικό βιδεάκι
η μαμά σου λεμόνι σε τάιζε;
Σωστός ο Αλίβε. Το καββαδιακό θα έπρεπε να ενσωματωθεί στον ορισμό ή να μπει ως παράδειγμα.
σούπω βρε καλή μου, δε συνεχίζεις τις διακοπές σου λίγο ακόμ, ; Πλάκα κάνω!
μάλλον έχει δίκιο ο Χαν, κάποιος παλιός είσαι, δεν εξηγείται διαφορετίκαλλυ...
Επί της ουσίας τώρα, οι γκόμενες ενίοτε λειτουργούν εντελώς σαν υπολογιστές, σε φάση σήμερα θα τρέξω το τάδε προγραμματάκι και αύριο θα τρέξω το άλλο. Π.χ. κανονίζουν Σαββάτο βράδυ να βγουν έξω τελείως τσόντες με μόνο σκοπό να μας κάνουν την πούτσα κάγκελο και μετά την κάνιγγος, ενώ κανονίζουν και κάποια καθημερινή να βγουν κάπως πιο σεμνά ντυμένες με σκοπό να χτυπήσουν κανά καλό μουνί / γκομενάκι...
Φχαρστώ τοις πάντας, τώρα πριν λίγο ξύπνησα και με συγκινήσατε βρε παλιόπαιδα (δάκρυ ευγνωμοσύνης κυλάει)...
Μα κι εγώ τιραμισού κέρναγα μπρε, δεν το 'πιασες :Ρ η θεωρία περί ναϊτών που πήγαν άντεργκράουντ και μετεξελίχθηκαν σε μασόνους κλπ και διέβρωσαν εκ των έσω τα κράτη / κυβερνήσεις είναι ωλ τάιμ κλάσικ συνωμοσιολαγνεία και λιακούρισμός παγκοσμίου βεληνκούς...
Κοίτα να δεις ρε πούστη μου. Κι εγώ που νόμιζα πως η Γαλλική Επανάσταση ήταν η εκδίκηση των Nαϊτών Ιπποτών έναντι του βασιλικού Οίκου των Καπέτων, οι οποίοι δια του Φίλιππα του Ομορφονιού το 1309 (αν θυμάμαι καλά) τους είχαν κόψει τον κώλο και παντελόνιασαν τα πλούτια τους. Εξ ου και ο θρύλος οτι τη στιγμή που ο Λουδοβίκας ο 16 πήγαινε για αποκεφάλα, κάποιος από το πλήθος πετάχτηκε σαν την πούτσα και είπε «Jacques de Molay, τώρα δικαιώνεσαι» (ή κάτι τέτοιο)...
A ρε κάβουρα... Κι ετοίμαζα σεντονάκι για το λήμμα, όπου προΐστατο η κλασικότερη σημασία, αυτή της θεραπευτικής κοινότητας απεξάρτησης.... :(
Νταξει ρε παίδες, έλεορ, τέτοια λήμματα - με μηδέν τεκμηρίωση - δεν είναι για δεκάστερα. Δδλ αν χώνουμε εδώ δεκάρι, σε μια σεντονιά με πλήρη τεκμηρίωση, με πολλά πραγματολογικά, με συνώνυμα, με πολλά παραδείγματα κλπ, τι πρέπει να χώσουμε; Dixi.
Δεν είπα αυτό. Απλά, με βάση προσωπική ανθρωπολογική έρευνα πεδίου, κάνουν τα πιο ακομπλάριστα γαμήσια. Και υπόψιν βέβαια πως δε μιλάω για τις καραβαμμένες, που τρέχουν σε εξορμήσεις και αφισοκόλλες και τα τοιαύτα. Αντιλαμβάνομαι τον πασόκο, τον συνασπιστή, τον δεξιό κλπ όχι με την αυστηρά κομματική έννοια, αλλά με μια ευρύτερη πολιτισμική... Μπορεί κάποιος να μην έχει πάει ποτέ του να ψηφίσει και τις κυριακές των εκλογών να λιώνει στον ύπνο, αλλά παρόλα αυτά να τον χαρακτηρίσω π.χ. δαπίτη ή συρριζαίο με βάση το λαιφστάιλ του, την κουλτούρα του...
Και εννοείται πως ο χώρος του πασόκ, κινηματικός εγγενώς, διαθέτει τεράστια πολιτική ευελιξία, το πλέον εκτεταμένο φάσμα πολιτικών επιλογών. Το πασόκ είναι πρωτεϊκό, είναι με μια κουβέντα τα πάντα όλα. Σου συστήνω, ενδεικτικά, αυτό εδώ το εξαιρετικό βιβλιαράκι...
μη λες τέτοια ρε συ και με πάρει φαλάγγι το αντράτσι σου :Ρ
@ χοτζας: νταξει, σ' αγαπώ μ' αγαπάς, αλλά στα μουζικά δεν ταιριαζουμε, πως να το κάνουμε τώρα. Έχουμε όμως τόσα και τόσα άλλα κοινά (ταβλέτο, ΠιΝι κλπ) :)
@ ιρον: μα ακριβώς γι' αυτό το λόγο θα τη ρίξω! διότι η πασπίτισσα είναι σε μια μεσίκ κατάσταση, ακούει λίγο απ' όλα. Και το ρεμπέτικο θα το ακούσει, και σε καμιά πιστούλα θα τραβηχτεί, και τη ροκιά της και το χαζοπόπ της, τα πάντα όλα. Κάπου θα την πετύχεις, του πούστη! Ενώ με τις αριστερές και τις δεξιές, που είναι των άκρων, έχεις προμπλέμο...
@ χαν: Νομίζω πως διακρίσεις του τύπου φυσικό-τεχνητό, άνθρωπος-μηχανή κλπ, δεν έχουν καμιά αξία. Όλα φυσικά είναι, τα ξέρουμε απ' τους μονιστές στωικούς αυτά...
o εξαπάκετος στο πρώτο μήδι, όπως είπες...
Οι Αλγέριοι δεν είναι μόνο δύο! Ολόκληρη η γενιά του αποκαλούμενου γαλλικού μεταστρουκτουραλισμού, έχει κάποιου είδους σχέση με το γαλλικό μαγκρέμπ. Είτε κατάγονταν από εκεί (Δεριδά, Aλθουσέρ, Cixous, Albert Memmi), είτε δίδαξαν εκεί (ο Φουκώ στην Τύνιδα, το 66-68, o Lyotard στην Constantine της Αλγερίας), o Bourdieu διεξήγε εθνογραφική έρευνα στους βερβερίνους το 58-62, και βέβαια ο Σαρτρ, παλαιότερος από δαύτους, που δήλωσε πως κάθε γάλλος είναι προσωπικά υπεύθυνος για τις φρικαλεότητες του αλγερινού πολέμου της ανεξαρτησίας...
Με φώναξε κανείς;
Κλασικός χότζας! Τα συνώνυμα που δίνει είναι συνήθως ακόμη γαμιστερότερα από το λήμμα!
θα σε περάσω περιοδεύον *****
θα σου κάνω εισαγωγή ****
έλα να σου βάλω βαθμό *****
θα σε περάσω άβρεχο *****
Η Κυρά-γιώργαινα τα σπάει! Είναι απ' τα αγαπημένα μου! Και το νέο κύμα μια χαρούλα ήτανε, καθόλου παπαριά. Το έχω ξαναπεί κάπου νομίζω, αδυνατώ χρόνια τώρα να κατανοήσω αυτή την τουρκολαγνεία / ρεμπετολαγνεία που συνεχίζει να μας δέρνει συλλογικά. Και το «ελαφρό» τραγούδι των φίφτις (Γ. Ζωγράφος κλπ) ήταν όμορφο, κι ας έχει κι αυτό συκοφαντηθεί κατά κόρον. Ας αποτινάξουμε επιτέλους την τυραννία του βαριού κι ασήκωτου, η Τουρκοκρατία τελείωσε.
Στην τελική, και το ρεμπέτικο, τραγουδιστική βιομηχανία ήταν, που παρήγε και χιλιάδες αρλούμπες, εκτός από τα λίγα καλά...
Επίσης: στο 1984 του Όργουελ παρωδείται ακριβώς αυτό το φαινόμενο της βιομηχανικής μαζικής παραγωγής πολιτιστικών προϊόντων κάθε είδους (τραγούδια, βιβλία κλπ), στην οποία μάλιστα δεν παρενέβαινε χέρι ανθρώπου, όλα γίνονταν από μηχανές.
Εννοείται πως ο ορισμός είναι αρτιότατος, οι παρατηρήσεις έγιναν φορ δε ρέκορντ.
merci, merci... Τσιφόρα δεν έχω διαβάσει ποτές, έχω μια προκατάλα - μάλλον χαζή - με τον τύπο...
Μορεόβερ: επειδής στα του ναυτικού είσαι μάστορας και κάστορας, θέλω οπωσκαιδήποτε γνώμη σου εδώ.
Κι αν είσαι και καυλοτίμονος, όπως δλδ σε κόβω να είσαι, δες την κωλοπαντιέρα!
Πολύ καλόστ! Τα δύο τελευταία πρέπει νομίζω να ανέβουν (αν και το ροντέο μάλλον καλύπτεται από το καμπόηκο). Αφου γουστάρεις ταβλαδόρικα, ρίξε και στους τούρκους ένα βλέφαρο..
Ναι, το έχω για screensaver... Εγώ πάντοτες φίλος σου ήμουνα, εσύ τσακώθηκες μονη σου :Ρ
Ε καλά ντε κόψε κάτι, εσύ ξηγηθηκες τις κάλτσες σου, εκεί, btw δεν το είχα προσέξει. Εγώ στο φτερό τα έγραψα, μια παρωδία-hommage σε ένα πραγματικό γαμάτο κειμενο.
Τι σου κάνει ρε διάολε αυτή η auctoritas, μπορείς να πεις ή να κάνεις ο,τι πούτσα θέλεις και να σε κοιτάνε σα χάνοι μ' ανοιχτό το στόμα από θαμασμό. Κι ο Πικάσο τα ίδια έκανε, κι ο Νταλής και πάει λέγοντας...
βράστα πραγματικά σε ζηλεύω. ό,τι σκατά και να γράψεις, κανείς δεν τολμάει να σου βάλει κάτω από 10*
Πολυαγαπημένο απόσπασμα από τον Γρηρόριο Ναζιανζηνό, που παραφράζει Ξενοφώντα.
Ερωτάς πώς τα ημέτερα. Και λίαν πικρώς. Βασίλειον ουκ έχω, Καισάριον ουκ έχω, τον πνευματικόν αδελφόν και τον σωματικόν. «Ο πατήρ μου και μήτηρ μου εγκατέλειπόν με»;, μετά του Δαβίδ φθέγγομαι. Τα του σώματος πονηρώς έχει, το γήρας υπέρ κεφαλής, φροντίδων επιπλοκαί, πραγμάτων επιδρομαί, τα των φίλων άπιστα, τα της Εκκλησίας αποίμαντα. Έρρει τα καλά, γυμνά τα κακά, ο πλούς εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει. Τί χρή παθείν; Μία μοι των κακών λύσις, ο θάνατος. Και τα εκείθεν μοι φοβερά, τοις εντεύθεν τεκμαιρομένω«;
Και η απόδοσή του σε σύγχρονο νεοελληνικό λόγο.
Ρωτάς αν την παλεύω. Πολύ πίκρα... Ο Μπίλης πήρε τον πούλο, ο Καισάριος τιγκανά με ελαφρά πηδηματάκια, ο μπρο μου ο ψαγμένος κι ο μπρο που μας πέταξε το ίδιο μουνί.
»Ο γέρος μου και η γριά μου με γράψαν στα παπάρια τους«, ραπάρω με παρεάκι μου τον David.
Έχω γίνει ραμολιμέντο, τα γεροντάματα μου κάνουν κωλοδάχτυλο, τρώω τρελά χωσίματα, τραβήγματα, μπαλάκια, γενικά με πηγαίνει γαμιώντα. Οι κολλητοί μου βγήκαν πουλητάρια, στο Μαγαζί βαράμε μύγες απ' τις αναδουλειές.
Μας έχει ρέψει η αγαμία, πονάει ο κώλος μας απ' τα παλούκια, τίγκα σκοτάδι και δεν παίζει και κανάς αναπτήρας, ο Χριστός έχει πάει για τούφες.
Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας Νίκο Τσιαμτσίκα; Η λύση είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία, ο ψόφος. Και μας περιμένει πούτσα με λέπι εκεί, αν κρίνω από δω.
Μπράβο! Στο γυμναστήριο που πάω, είναι το παρατσούκλι που έχουμε κολλήσει σε ένα παλικάρι ονόματι Θόδωρα, καλή του ώρα. Ο τύπος εμπίπτει και στα δύο σκέλη του ορισμού που δίνεις: διαθέτει και εκφοβιστικό μυικό όγκο αλλά και μπόλικο λίπος / πατσές, δεν είναι δλδ στεγνός και γραμμωμένος. Φρονώ λοιπόν πως τα δύο άκρα τα οποία περιγράφεις, δεν πρέπει να τίθενται κατά διαζευκτικό τρόπο. Η μεγάλη μυική μάζα και το λίπος, μπορούν άνετα να συνυπάρχουν στο ίδιο άτομο, μάλιστα ορισμένοι έχουν αναγάγει και σε ιδανικό αυτόν τον συνδυασμό, προφανώς την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενοι. Λένε δηλ. πως η γράμμωση και τα εξαπάκετα είναι για τους γκέουλες...
Επίσης, για να είναι πλήρης ο ορισμός του Χουλκ, πρέπει να περιλαμβάνει και το στοιχείο της δύναμης. Ο κομιξικός ήρως δι' αυτό κυρίως το προσόν είναι γνωστός. Ο τυπάς στο gym είναι πρώην επαγγελματίας μπραντεφεράς, αν του δώσεις το χέρι σου για χειραψία μπορεί άνετα να στο σπάσει. Η δύναμη δεν ταυτίζεται με τη μυικότητα: υπάρχουν τύποι απίστευτα τουμπανιάρηδες που παίζουν με πολύ ελαφρά βάρη, ενώ κάποιοι χοντρομπαλάδες που δε σου γεμίζουν το μάτι σηκώνουν τον κώλο τους.
Μπράβο και για την τεκμηρίωση. Ως τώρα πίστευα πως ο τύπος χουλκ αντί χαλκ, είναι κάποιου είδους μεταμοντερνιάρικο αστειάκι, σε στιλ είσαι τεά (ice tea)...
Xότζα μου είναι καρατσεκαρισμένο, ο κολλητός μου είναι αρχικελέας, κοντεύει 15ετία στα σίδερα. Το παράδειγμα 2 είναι δικό του, ορίτζιναλ. Και όλα τα άλλα που λες περί καλού μπάτσου-κακού μπάτσου ισχύουν.