Comments by johnblack (1856)
Showing 1681-1710 from 1856
Πραγματικά άθλιο, και από άποψη περιεχομένου, αλλά κυρίως λόγω ακυροσύνης (πρέπει να ήταν στιγμιαία εγκεφαλοκλανιά ή ο τύπος να άκουγε Ζαμπέτα, «ο μαύρος ο σκύλος ο ταμ ταμ ταμ») και ανορθογραφίας.
Δε θα μπορούσα όμως να πω το ίδιο για εκείνον απο μας που θα τολμούσε να διαβεί τον Ρουβίκωνα και να μας αναλύσει με ψυχρή ιστοριογραφική και κοινωνιολογική ματιά, εμπεριστατωμένα και αποστασιοποιημένα, πως φτάσαμε π.χ. στο σαπούνι = εβραίος, στο οποίο αναφέρθηκε ξώφαλτσα η ιρονίκ εδώ.
Το παράδειγμα καθαρά ενδεικτικό, εγώ ας πούμε δεν το έχω ακούσει ποτέ να το λέει κάποιος, άρα δεν ξέρω αν υπάρχει ως αυτοτελής ναζιάρικη σλανγκιά ή πρόκειται απλά για κανιβαλισμό.
Ξέρω άτομα που το κάνουν! Επίσης υπάρχουν και μπίλντερς με διδακτορικά, χωρίς βέβαια να αποτελούν τον κανόνα.
@ τζίζα: με δυο λόγια ήθελα να πω αυτό που είχε διατυπωθεί και παλιότερα στη μεγάλη συζήτηση της στύσης του Νίκα, οτι δεν θέλουμε να γίνουμε απλά μια παρέα 10 ατόμων που θα κάνουν χαβαλέ μτξ τους, ευλογώντας αλλήλους. Θέλουμε και την αντίθετη άποψη, την ακραία, για να έχουμε τη δυνατότητα να την αντικρούσουμε, να την καταρρίψουμε με επιχειρήματα (όπως είπες κ συ για τους ρατσιστικούς ορισμούς)
Γενικότερα. Ο ρατσιστικός λόγος (discourse), τα ρατσιστικά στερεότυπα έχουν εισχωρήσει πολύ βαθιά στην καθημερινή συναναστροφή, χρησιμοποιούνται από ανθρώπους απολιτίκ, που δεν συνειδητοποιούν τη βαρύτητα των λεγομένων τους. Αυτή ακριβώς η «αποχρωματισμένη» πολιτικά εκδοχή τους πρέπει κυρίως να καταγραφεί, ώστε να στιγματισθεί και να ανασκευασθεί μεθοδικά, όχι με φωνασκίες και αφορισμούς.
Με φαίνεται πως τα γραφόμενά μου παρεξηγήθηκαν και δόθηκαν σ' αυτά προεκτάσεις που δεν μου είχαν καν περάσει απ' το νου. Να σας πω οτι δεν λυπήθηκα, ψέματα θα πω. Όπως οι περισσότεροι εδώ, έχω καταθέσει πιστεύω τα δημοκρατικά μου διαπιστευτήρια σε αρκετούς ορισμούς, δεν ήθελα όμως ποτέ να φτάσω να το επικαλεστώ και να απολογηθώ - όπως κάνω τώρα.
Απλά πιστεύω πως το διαφορετικό απο μας, όσο απεχθές και αποκρουστικό κι αν είναι, εφόσον υπάρχει, δεν μπορούμε να το αγνοούμε και να κάνουμε τη στρουθοκάμηλο. Έχω επαναλάβει κι άλλες φορές πως αν δε σπάσεις αυγά ομελέτα δεν κάνεις. Κράζουμε τους ομοφυλόφιλους, τις γκόμενες, τους κάγκουρες, τους φλώρους, ένα σωρό κόσμο. Πάντα από διάθεση καταγραφής - τουλάχιστον για τη συντριπτική πλειοψηφία ημών.
Φρονώ επίσης, πως το φαινόμενο της εταιρείας αυτοθαυμασμού (να λιβανίζει δλδ ο ένας τα γένια του άλλου), που παρατηρείται σε όλες τις κοινότητες παντός σχεδόν τύπου, που δημιουργούν ιδίους κώδικες επικοινωνίας, είναι αναπόφευκτο. Χρειάζεται εντούτοις μια συνεχής προσπάθεια υπέρβασής του, η οποία - άσχετο αν δεν πρόκειται ποτέ να στεφθεί από απόλυτη επιτυχία - θα αποκλείει τουλάχιστον τον εκπεσμό σε μια κατάσταση απόλυτης αυτοαναφορικότητας και ιδιωτείας.
Αυτά σαν απλές σκέψεις.
Παίδες ο ρατσισμός υπήρχε και θα υπάρχει, δυσκολεύομαι να καταλάβω τη λογική του να κρατήσουμε το σάιτ αγνό κι αμόλυντο απο δαύτον. Η ρατσιστική και εθνικιστική σλανγκ - όσο κι αν ενοχλεί αυτό - είναι ενδιαφέρουσα και πρέπει να καταγραφεί, γι' αυτό υπάρχει και η αντίστοιχη κατηγορία ρατσιστικά άλλωστε. Ναι, οκ, οι περισσότεροι χρήστες κινούμαστε στον ίδιο ιδεολογικό παρονομαστή, αλλά για όνομα, αν θέλουμε να λέμε οτι κάνουμε και κάτι 1% σοβαρό εδώ χάμω, πρέπει να πάρουμε τις αποστάσεις μας απ' τα πράγματα, να έχουμε μια πιο ψυχρή κι αμερόληπτη ματιά. Και στην τελική, know your enemy..
Πιστά δικός σας, Διογένης Παλλάς
Το Άγιο Πνεύμα δεν τρώει ζάχαρες
καίτοι γαρμπεί ο βασιλικός δρόμος
Απλά ανύπαρκτος. Σπεκ (αναδρομικά)
Ναι, είναι αλήθεια πως για μας τους αδαείς περί τα μουζικά, θέλει μια β' ανάγνωση.
Kαι τα μπιλντέρια που είναι ούτως ή αλλέως τίγκα στα φλεβίδια έχουν να αντιμετωπίζουν συνέχεια τις σπαστικές ερωτήσεις των άσχετων, που νομίζουν πως έχουν νευριάσει γι' αυτό έχουν πετάξει οι φλέβες...
Παίζει και η παραλλαγή σάλτα κ γαμήσου κ φέρε μου την είσπραξη
Καυλημέρα σας! Εγώ το ξέρω ως καφές του πεθαμένου. Τον προτιμούν ΜΑ οι σφίχτηδες για να μη παχύνουν.
Το δεκαράκι κυρίως για τα σπαρταρίσματα του σχολίου ;)
Φιλαράκι σωστός. Μήπως σπούδαζες νομική και έχεις περάσει από τα φροντιστήρια του Μηνά Νικολάτου, στη Σόλωνος; Αυτός πέταγε κάτι τέτοια ωραία
Γιατί θάφτηκε; είναι αυθεντική σλανγκ.
Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν
Κι εγώ είχα πάντα την ίδια απορία με χαλίκ: λέγαν και παλιά οι γυναίκες «χύνωωω» ή εντάσσεται κι αυτό στα πλαίσια του γενικότερου τουρλουμπουκίου και σύγχυσης των φύλων που βιώνουμε;
Ας μας διαφωτίσει κάποιος/α
Κι απο κει το πήραν οι τουμπανιάρηδες αναβολισμένοι και το λεν στους ψάρακες που ρωτάν πως θα φουσκώσουν στο πιτς φιτίλι (με πράσινο τσάι και γυμναστικούλα εννοείται χαχα)
Αυτό με τα πέη παίζει, π.χ. έφαγε το πέος της η μικρή και ηρέμησε.
Το φαινόμενο επιστροφής σε πιο λόγιες μορφές παρατηρείται λόγω κορεσμού από λαϊκής προέλευσης χοντρά μπινελίκια, π.χ. πούτσος κλπ, τα οποία είναι και κάπως πασέ σήμερα (αύριο ποιος ξέρει)
πανούλη κάποιος έχει βγει με το δίκανο και βαράει στο ψαχνό. Τριαράκια σε μένα, δυαράκι (!) σε σένα στο λήμμα.
Kάτι Σάπιο Υπάρχει Στο Βασίλειο Της Δανιμαρκίας.
καλό μου mesίδιον εσύ μπορείς να ανεβάσεις άνετα το θα σου ρίξω ένα μουνί. Είναι στο ίδιο πνεύμα αλλά δεν ταυτίζονται. Το περιμένουμε!
Άψογος
εκείνο το μπλεντερισμένος πρέπει να μας εξηγήσεις απαξάπαντος
χανκ σε θυμίζω και την Κανταβρυγία (Canterbury)
Ως χρισθείς επί των μαστούρικων ειδήμων, ένα σε λέω: Μπράβο
Πολύ συνηθισμένο και το «τρίκαλο» αντί «Τρίκαλα». Κυρίως εξυπηρετεί τους τρικαλινούς να αναγνωρίζονται μεταξύ τους.
Πονηρέ όπως πάντα μεστός και σοβαρός. Εκτιμώ πολύ το οτι τοποθετείσαι επί των λημμάτων με διαφορά φάσης, όταν έχει κατακάτσει το όποιο αρχικό σούσουρο.
α. Εννοείται πως η έκφραση είναι νάιντις, θα την ακούσεις κυρίως από τους 30 something που έζησαν στα ντουζένια τους τη δεκαετία αυτή.
β. Λεπτές νοηματικές διαφορές ΠΑΝΤΑ θα υπάρχουν, αλλιώς δε θα υπήρχε λόγος για τη θαυμαστή ποικιλία της γλώσσας. Δύο λέξεις ΠΟΤΕ δεν είναι απόλυτα ταυτόσημες, με μόνη εξαίρεση εξειδικευμένους τεχνικούς όρους, π.χ. ακτίνες Χ - ακτίνες Ρέντγκεν. Είναι όμως τόσο λεπτές ενίοτε, που είναι σχεδόν αδύνατο να συλληφθούν και να οριστούν με ακρίβεια. Είναι πλέον καθαρά υποκειμενικό θέμα, αφορά το ιδιαίτερο γλωσσικό αισθητήριο του καθενός. Άρα και εδώ η επιφύλαξή σου σοφή.
Τέλος, θα με ενδιέφεραν οι ενστάσεις σου επί των 2 τελευταίων παραγράφων.
Αυτά που λες είναι πολύ ενδιαφέροντα. Έχουν να κάνουν με την - ενσυνείδητη ή μη - επιστροφή της γλώσσας σε πιο λόγιες μορφές, λόγω κορεσμού από χοντράδες / λαϊκουριές κλπ. Κλασικό παράδειγμα είναι κτγμ το «πώρωση», «πωρωτικός», «πωρώνομαι». Κανονίκαλλυ, η πώρωση νοείται μόνο ηθικώς, όμως πριν καμιά δεκαριά και βάλε χρόνια έγινε πασπαρτού.