Comments by HODJAS (3417)
Showing 3091-3120 from 3417
Σπεύδω!
Και του Καπετανάκη το λεξικό μάπα είναι. Όλο λάθη. Χρηστάκη εννοείς το Λεωνίδα;
Ωχ! Το μάτι μου! Φακές έφαγες;
Παίζει κι ο Ζανίνο τον Αστυνομικό Δ/ντή!
Μπααα... Απλά σαν καλός μωαμεθανός, τρώω πολύ ατζέμ-πιλάφι :)
Καγκελλάριο έλεγαν μια φορά και τον Αβραμόπουλο, που' χε φράξει ολάκερη την Αθήνα σα μαντρί...
Συνώνυμα:
Τα πήρα στην Κράινα/κράνα/κλάνα/κράνος, τα' φαγα στο μυαλό κλπ
Βλ. διαμάχες ρεμπετομάγκηδων-γιεγιέδων στο σκυλοτράγουδο '60ς «με τους γιεγιέδες άρχισες παρέα και δε θα καθαρίσουμε ωραία» και Ν. Καρβέλα «γιεγιές-δε θέλουμε να γίνεις γιεγιές-μα εγώ είμαι γεννημένος για καταστροφές, για να κοπανάω πιάνα και να σπάω χορδές» κλπ.
Βλ. σχετικά με υπό 2. τραγούδι Beatless «Dr. Robert»
Γειά σου ζάκερμαν με τα στρατά σου!
Αγαπητή δεσποσύνη, ο αρκουδόμαγκας που τραγουδάει το γενεσιουργόν του λύματος άσθμα, δεν πτύει καθότι έχει καλήν αναθροφήν :)
Άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες!
Βλ. Ζουγανέλη: Κι εγώ λιοντάρια κι οιωνούς θα κυνηγάω και παπαγάλους θα τρυγώ στο Καμερούν...
@Μπούμπις: Είναι μαλακιασμένο (μόνο σε ουδέτερο ως υποτιμητικό) με απ' ευθείας επιθετοποίηση του ουσιαστικού μαλακία (-σμένο), όπως π.χ. σάλι-α-γκας (σάλια) και όχι σάλιγκας. Δεν έχει σχέση με την προφορά του διπλού γιώτα π.χ. λιιμάνιι (glimagni), ούτε με ιδιωματικά φαινόμενα επένθεσης γιώτα εκεί που δεν χρειάζεται π.χ. μαλιάκας, βλιάκας, Μέγας Αλιέξαντρος κλπ.
Ετσέκαρα κι ασήμωσά σε. Ο Τσιφόρος πρέπει να διαβασθεί σε τρυφερή ηλικία, για να μπείς στο νόημα. Μετά είναι εκπρόθεσμος (σαν το Βενέζη, Λουντέμη κ.α.)
Μόνο κάνας Μονσελλάς κλαίει μετά τα 25, με τα κακοπαθήματα του Μέλιου...
Ο Τσιφόρος, έχει αρκετά αληθοφανείς ιστορίες και ψιλοσωστό σλάνγκ, αλλά έχεις δίκιο να μαζεύεσαι:
Είναι συντηρητικός, κάνει ηθικές αποτιμήσεις, είναι φολκλορίστας και δεν έχει ζήσει τα πράγματα απο τα μέσα όπως ο Πετρόπουλος ή ο Πικρός (κάνανε γκιζ-ντάνι).
Νομίζω οτι ο βαθύτερα εύστοχος στην αργκό είναι ο - παραγκωνισμένος για χρόνια - Πικρός, αν και μάπα σε στύλ γραφής (π.χ. στρατευμένος, ηθικολόγος κλπ), καταγράφει με τη μέγιστη ακρίβεια τον υπόκοσμο, ενώ ο μέγιστος Πετρόπουλος κάνει παρά ταύτα κάποια λαθάκια, απο απροσεξία ή απο εμπάθεια...
Σκέτος Ιαβέρης! Καρακατασπέκ!
Εξαιρετικό!
Να πώ την αλήθεια, τη μάνα του πλοίου την ήξερα, αλλά δεν την είχα συσχετίσει ποτέ με τον Ύπαρχο.
Πάντως, αν ίσχύει, είναι εύστοχο, αφού συνήθως ο Ύπαρχος είναι ο κυρίως υπεύθυνος για το πλοίο και γι' αυτό είναι σκύλος μαύρος σε θέματα νόμου-τάξης-πειθαρχίας-συμπεριφοράς (βλ. ομώνυμα σήματα), ενώ ο Κυβερνήτης παρουσιάζεται ως ο μακρόθυμος πατέρας «άσε τα παιδιά» κλπ, αφού έχει γαϊδουροδέσει.
Αν ο Ύπαρχος είναι σόφτ, τότε αντιστοίχως ο Κυβερνήτης είναι ντόγκ.
Είναι δε πιθανότερο να είναι κι οι δυο μούλοι, παρά και οι δυο καλά ανθρωπάκια, που ακόμα κι αν γίνει, θα είναι για συντομότατο χρονικό διάστημα, αφού ο ένας απο τους δυο θα πάρει μετάθεση/απόσπαση κλπ και θα αντικατασταθεί απο μούλο, ώστε να αποκατασταθεί η μέρφεια νομοτέλεια...
Άλλωστε, «καράβι κουμαντάρεται χωρίς τον καπετάνιο- μα πάει στον πάτο σούμπιτο χωρίς να' χει ρουφιάνο» (βλ. τραγούδι Βασίλη Νικολαΐδη «Της γαλάζιας θάλασσας η απεραντοσύνη»)!
Σπέκ βρε σκουρογιάννη μου, αλλά δεν πρόκειται για ρεμπετολαγνείας. Πολλά ρεμπέτικα όντως, όπως λές, είναι μάπα.
Αλλά τώρα, «μένω σε κάποια γειτονιά» κλπ, είναι ομορφούλι μελωδικό τραγουδάκι, αλλά λέει χοντρομαλακίες (άκουσέ το και καπάκι δες τί σήμαινε η σύγχρονη του άσματος «φτωχική» γειτονιά στη «Συνοικία τ' όνειρο». Μια φορά άσπρες κορδέλλες, δε φοράνε τα κορίτσια (!)
Κι ο Χατζιδάκις έγραψε μουσικές για παπαρολογίες, που τα τραγούδαγε με νάζι η Βουγιούκλω.
Αλλά ο Χατζιδάκις ήταν Χατζιδάκις...
Τώρα το' πιασα!
Βγαίνει απο σκυλο-λαϊκό του '60, όπου ο Καϊλοπρεπής πιτσιρικάς, ρωτάει τη μάνα του:
-Μαμά που είν' ο μπαμπάς;
-Παίζει. Κι απο νωρίς στρώθηκε σε πράσινο τραπέζι.
(ακούγεται η σέρτικη φωνή του ασώτου πατέρα):
-Πάλι ντόρτια ήφερα;
Σημειωτέον, με ντόρτια στο μπαρμπούτι και στο αμερικάνικο 7/11 χάνεις, εξ ού και «για μας τα ντόρτια κι οι διπλές και γι' άλλους οι εξάρες» (Νταγκα-ντουνγκ το καζανάκι κλπ).
Τσ' ασήμωσα τσι τούρκοι!
Μάλλον έχουμε πολλά να πούμε, ευκαιρίας δοθείσης (!)
Βλ. και ντορτσάρ (περσικά)=ντόρτια, στην Τσιφόρειο ιστορία «τάβλι περσικόν» (Παιδιά της πιάτσας).
Ο Νταλής ο Μιλήσιος;
Αστέρια πολλά!
Είναι που λέγαμε:
Τί σχέση έχει η κοκα-κόλα με τον πούτσο μου;
Σε συναρπάζει!
(παρόμοιο):
Τί σχέση έχει η ιντεραμέρικαν με τον πούτσο μου;
Μεγάλη και σίγουρη...
Υπήρχε και το τσιμπούκ-ογλάν που περιποιούνταν, έφερνε κι άναβε τα τσιμπούκια των πασάδων και μετέπειτα των καπετανέων του '21 (και των κατοπινών ληστών). Κάτι κωλομπαρδία παίζει στη μέση...
Παίζει και στην Πάτρα ως: Πιάνω την τσιλάγρα=πιάνω την κουβέντα / ψιλοκουβεντιάζω / κουτσομπολεύω / κωλοβαράω.
Σώγαμπρος στο τάβλι, λέγεται ο ανεπιθυμήτως τοποθετών τα πούλια του (ιδίως μετά απο διπλές), σε περιοχή που ορίζει ή έλπιζε να ορίσει ο αντίπαλος.
Πάσο! Εμένα ένα σπειρωτό φιλαράκι μου είναι ντοκόσαυρος ο πούστης, λόγω ειδικότητας...