Comments by gaidouragathos (479)
Showing 181-210 from 479
Πάλι καλά, αν δεν πάνε μόνο για ψώνια, άλλωστε πού αλλού θα μάθουν; Στου κασίδη το κεφάλι.
Κι όσο κάθεσαι βρωμάς.
Μήπως αυτο το «γαμωπιασίδια» μέσης, μπουτιού, κώλου, σλανγκίζει, λέω εγώ...τόχουμενέ;
Μου θυμιζουν τις τσιγαρίδες στη γεύση...
Τώρα που θαρθούν οι τουρκολόγοι μας θα τόχει κ η μαμά γούγλω, και σας τόπα, ανοίξτε τον κατάλογο, μας τελειώνουν τα λήμματα...
@ Γκαλά, από την Καισάρεια, πρωτεύουσα της Καππαδοκίας, home town του Άη Βασίλη και όχι απο τον Καίσαρα, Καισαρειανη δλδ, (η Καισαριανη...;)
Κι όμως, έχουν κοινά σημεία οριεντάλ κ χιπ χοπ. Πως είχαμε βρει μια φορά την ίδια μουσική φράση σε κάτι τραγούδια απο τη Χιλή το 1500, στον Μπετοβεν, στην όπερα, στο Μπομπ Ντύλαν...@Άιρον εσυ τόχες αυτό...;)
Eγω πάλι νόμιζα οτι μας άφησε τους χρόνους που θα ζούσε, αν...κάτι σαν το «να ζήσετε να τον θυμόσαστε»...το οποίο εγώ το ακούω σαν «ευτυχώς εσείς (κι εμείς) τη γλυτώσαμε...»
Το πού-σαι-συ κάνει παρέα με το πούτσουνα και το πού 'τσαι η δεν, λόγω trendyριάς;
«Ωραία μαλλιάααα...» στον ίδιο τόνο.
Ρε χότζα μ', αυτό το «να' χη» με συνέλαβε εξαπίνης, τι μου θύμισες παιδάκι μου...
Σιγουράκι παίζει και για γκόμενα-ο που είναι δεδομένη-ος και γενικώς όπου παίζει...δεδομενίλα...
Ο τηλ. κατάλογος τελικώς, ειναι μεγάλο...σλανγκολόγιο...
Χμούκια!!! οπουνάναι θα σημάνουν οι είκοσι χιλιάδες...;)
Και δεν νομίζω οτι ξεφεύγουμε, η αλλιώς είμαστε εδώ για να ξεφεύγουμε...(αααχ, δεν ανέβασα τώρα ένα τι, το επίπεδο του nous concience;)
Όχι ρε συ, βίκα, δεν έλεγα για σένα με το βίτσιο, εγώ είμαι της εκκλησίας, φωτια να πέσει να με κάψει, στο σχόλιο του βράστα αναφερόμουν... ;)
Μχσ, πες το ρε, μη κολλάς, ετοιμάζομαι και γω να την πω την παπαρια μου, αλλά όλο χτυπάει το τηλέφωνο, θεωρώ οτι το θέμα δεν έληξε...
Εννοείς οτι η κοινωνικά αναπόφευκτη εχθρότης σε οδηγεί προς το άλλο φύλο; η προς το ομοούσιο; α ρε πούναι ο Αίας να μας ρίξει ενα πολυτονικό, να χλωμιάσουμε...
Είχατε-δεν είχατε, πάλι στα βίτσια το γυρίσατε, ούναμουχαθητε, βρωμιάρηδες...
Γιατρέ μου, αυτή είναι η αλάνθαστη συνταγή που χρησιμοποιώ για να κάνω...αγόρια.
Καλά ρε Γκαλά, δεν έκανες κακές παρέες; Εμένα πάλι απο παιδί μούχει καρφωθεί η εικόνα της σπασμένης, τρύπιας, πειραγμένης, πηδημένης, μαζί με τον τρόπο κίνησης, έκφρασης, ομιλίας, ντυσίματος, όπως και όλα τα αντιφατικά συναισθήματα που διέγειρε, πήγαινε πακέτο, αφου. Και δε σφωνώ με Αίας, για την τόσο «χρήσιμη στη φάση εκείνη εχθρότητα προς το άλλο φύλο», απόηχο της οποίας ακόμα αναγνωρίζω, να μου δυσκολεύει τη ζωή και να μου χαλάει την επικοινωνία με το «άλλο φύλο», παρόλα τα χρόνια που πέρασαν και την εμπειρία που συσσωρεύω...
Ψωλαρμενίζω επίσης, προφάνουσλυ λόγω της επιθυμίας που παρασύρει, όπως ο άνεμος στα ψηλά βουνά και στα ανοιχτά πέλαγα...
Σκέτη ποίηση...
@Γκαλάντ, σφωνώ απολύτως, η ψίχα είναι ιδέα,παρεπίπταμπλυ, στο σπίτι μου χρησιμοποιούμε κατά κόρον το «γέμισα ψίχες». Στη γενική είναι των ψιχών; έχει σχέση με την ψυχή ως εσωτερικό; γιατί γράφεται με γιώτα;
Kαι στην κατ' αυτούς...Εσπερία, flea-market, λενε κατι σα το μοναστηράκι.(flea-ψύλλος).
Και κατ επεκταση οτιδήποτε το άρρεν...ηθελα ν ανεβάσω το προστυχοντάμαρο γιατί βρήκα έναν...
Χαχαχαχαχχχχχ μπράβο, επισης μηχανή κουρέματος γκαζόν...
Μήπως είναι απ τον σουρουκλεμέ. Είναι ε;
Να πω κ γω την παπαριά μου;
Στο σχολείο οι κοπέλες τη λέγανε «Λουκρητία», δίνουμε έμφαση στη διάθεση όχι στην...τεχνική, αφου...
Δεν θυμάμαι αν ξέραμε για τη γνωστή γάτα η εννοούσανε την παρεξηγημένη πριγκίπισσα...πάντως λίγες τα κατάφερναν πρακτικά επι του θέματος, βάλε τι Λουκρητίες θαχαν δει τα...σκεπάσματα...μάλλον πρόκειται για τοπική...σλάνγκ.
Μετά εξελίχθηκε το θέμα, αρχής γενομένης απο το πασίγνωστο Μαριγούλα Μαριγώ κι αν δεν με θες να κι εγώ λέγανε οτι η Λουκρητία ήτανε η next generation που έφυγε στο Παρίσι να σπουδάσει...κοινωνιολογία...
Μηχάσω, βλέπω τόχεις ρίξει στη μελέτη...
Kαι καρ(υ)διά μου...