Comments by Khan (7234)
Showing 7051-7080 from 7234
Κατασκευή με την έννοια α) ότι δεν υπάρχει καθόλου, ή β) ότι υπάρχει, αλλά είναι τεχνητό εργαστηριακό κατασκεύασμα και όχι ένα ανεξήγητο ατύχημα ή ξέρω γω.
Και τα δύο έχουν ακουστεί. Προφ. δεν έχω γνώμη, γιατί ευτυχώς δεν έχω εμπειρία κοντινών μου προσώπων, αλλά τι είναι όλοι αυτοί που είναι φορείς, και ιδίως όλοι αυτοί που νοσούν κιόλας;
Νομίζω ότι ο Ζερβίνιο ασκεί μια βάσιμη κριτική στον ΑΝ21, και είναι καλός φίλος.
Κουλ βρε Τζόνι, μην θίγεσαι άμα παίρνεις πού και πού κανά τριαράκι, μες στην ζωή είναι κι αυτά...
Παρομοίως και το γογγύλι.
Σε κάποιο παρόμοιο λήμμα είχε γίνει μεγάλη σλανγκική έρις για αυτήν την ηχομίμηση, θυμάται κανείς πού ήταν;
Σπέκια στον Κάνινγκ, αναδείχτηκε καλοβυρνότερος του Καλοβυρνά!
Τζόνι, σωστά, μάλλον, πρέπει να διακρίνουμε, την κατ' εμένα αυθεντική κρυφή, που ζει τελείως undercover, και την κρυφή με την ευρύτερη έννοια, που δεν θέλει να βγει απ' την ντουλάπα εν χορδαίς και οργάνοις. Κττμγ, ο όρος στην καθαυτό του σημασία, αναφέρεται στην πρώτη κατηγορία. Γιατί με την δεύτερη έννοια, κρυφές είναι και η μετα(σο)δομιστική γενιά του Φουκώ, όπως έχω αναλ-ύσει αλλού. Εγώ κατανοώ απόλυτα και την λογική του Φουκώ, ή, αν ισχύει κάτι παρόμοιο, και του Λαζόπουλου κτλ. Από την άλλη, διάβασα ένα βιβλίο Αγγλοσάξονος γκέι, που κράδαινε στατιστικά στοιχεία, που ήταν τσουχτερά για τους Γάλλους, όπως λιγότερα κοινωνικά δικαιώματα, περισσότερα θύματα ΑΙDS στα 80ς-90ς λόγω ελλιπούς στράτευσης- διαφάνειας.
Ο Λύο μας ακολουθεί μάλλον το (θεωρούμενο χοντρικώς από μένα ως) αγγλοσαξονικό πρότυπο. Αλήθεια, μπορώ να διαβάσω άρθρα του πουθενά στο Νέτι;
Η αντίφαση είναι ενδημική στην ποστίλα.
Αν το ξέρεις, πέστο ντε, έχει ενδιαφέρον.
Ναι, συμφωνώ, και σε αρκετά θέματα η στάση της σειράς (Σ&Σ) είναι βασικά συντηρητική. Κι εγώ έχω δει μπόλικα Ατίθασα Νιάτα στην ζωή μου, αλλά έχω χάσει επεισόδια τώρα...
Καυλώστονε! Μα σου είπα ότι είναι ωραίο λήμμα, αλλά ο ατονισμος ανήκει στα θανάσιμα αμαρτήματα. Ούτως ή άλλουσλυ κι εγώ νέος είμαι ;)
Υ.Γ. Κατά το αγγλικό homework ή το παίρνω δουλειά για το σπίτι;
Χαχα, ωραίο δύο! Το μο*νί είναι το μουνί; 300 μουνολήμματα έχουμε δεν θα σκανδαλιστούμε, αν το δούμε γραμμένο ολόκληρο.
Για την πουστιά των αρκούδων βλ. και αρκουδίτσα και αρκουδοπεταλούδα.
Χειρότερο από καμένο ντουί δεν μπορεί να είναι! Πάντως έκανες θεαματική είσοδο στο σάιτ χρησιμοποιώντας μια από τις εμβληματικές λέξεις του σάιτ (καμένο ντουί= ένα από τα εσωτερικά αστεία μας).
εύστοχη έκφραση
Αγαπάμε απευθείας ανάθεση, θα ήταν υποκρισία να έλεγα το αντίθετο.
πράγματι
Εκτιμώ που προσφέρεις ΚΑΙ στατιστική πληροφόρηση πέραν από την ήδη πολύτιμη προσωπική σου ματιά.
Αλλά δεν κατάλαβα ακριβώς το σενάριο.
Λ.χ.
1) Αν η-γυναίκα-που-μ-ενδιαφέρει δεν έχει πολλές δυνατότητες να δεχτεί, γιατί είναι πιο πιθανό να δεχτεί η Μόνικα Μπελούτσι;
Ακόμη και να μην πρόκειται για την πραγματική Μόνικα, αν είναι τόσο δύσκολο να πείσεις την α' γυναίκα να δεχτεί, δεν θα είναι ακόμη δυσκολότερο να πείσεις την κομπάρσο ή έστω τον β' γυναικείο ρόλο;
2) Μήπως η λύση είναι να το κυνηγήσεις με δυο γυναίκες σε φάση που να ψιλοείναι ήδη αυτές ζευγάρι; Χοουπφουλυ όχι σε φάση σβόγκας σβακίου, αλλά σε φάση πιο εφηβική λιγότερο κατασταλαγμένη ή ξέρω γω...
Στο Sex & City, πάντως, μια που τ' αναφέραμε, το three-some θεωρείται ως άντρας- γυναίκα που έχει πάψει να τον ενδιαφέρει- άλλη γυναίκα που μόλις έχει αρχίσει να τον ενδιαφέρει, και στην πραγματικότητα πρόκειται για κέρατο in disguise. Το θεωρώ κι αυτό συντηρητική στάση και παραμένω ρομαντικός ιδεολόγος που ακόμη πιστεύει στην δυνατότητα να υπάρξουν αυθεντικά και ειλικρινή τριολέ.
Δηλ. στα σλανγκ σταυρόλεξα η πιο συνήθης ερώτηση δεν θα είναι «αιγυπτιακός θεός με δύο γράμματα», αλλά «αγενής κυπριακή προσφώνηση με δύο γράμματα (θηλ.) »
******γατοξύρισμα γουώρνινγκ*****
Πριν μερικούς μήνες είδα το Μαντάμ ντε Σαντ του Μισίμα στο Λονδίνο με Τζούντι Ντεντς και Ρόζαμουντ Πάικ και οι διάλογοι ήταν πολύ μπομπώδεις. Η Ρόζαμουντ πήρε τα εύσημα από την θεατροκριτική γιατί έπαιξε τόσο καλά, ώστε ίσα ίσα αποφεύχθηκαν τα γέλια από τους θεατές με τους «δραματικούς» διαλόγους του Μισίμα. Η ιδέα βέβαια ήταν πολύ ontologically correct, θα καύλωνε πολύ Adorno ή στα δικά μας π.χ. τον Γιανναρά, ήτοι ότι η γυναίκα του Ντε Σαντ άντεχε ο,τιδήποτε σαδιστική ανωμαλία της έκανε ο άντρας της, όσο αυτό αποτελούσε βίωμά του, και γι' αυτό ως πιστή Πηνελόπη τον περίμενε 30 χρόνια να βγει απ' την φυλακή, αλλά τον απαρνήθηκε την ακριβή στιγμή που μετέτρεψε τον σαδισμό σε «πεφωτισμένη» ιδεολογία. Πάντως στην εκτέλεση το είχε κάνει καραμελόδραμα, και απόρησα με την φήμη του. Ίσως είναι περίπτωση Παπαδιαμάντη, συγγραφέα που δεν μπορεί να μεταφραστεί...
Αρχιμήδης!