Comments by Mr. Cadmus (549)
Showing 31-60 from 549
Ούτε το κλίμα είναι παντού το ίδιο, ούτε η αίσθηση της κοινότητας είναι παντού η ίδια. Επίσης, κττμγ τ' ότι η φτώχεια δεν έχει φτάσει στα επίπεδα της υπόλοιπης Ευρώπης οφείλεται κατά κύριο λόγο στ' ότι στα καθ'ημάς ένα πράγμα που λειτουργεί πάντα είναι η ίδια η μέριμνα της οικογένειας που έχει λοιδωρηθεί όσο τίποτε άλλο, αλλά τουλάχιστον εδώ άμα φας έξωση θα'χεις ένα κρεβάτι να κοιμηθείς που δεν θα περιμένει πότε θα φύγεις, ούτε θα σε θεωρήσει αποτυχημένο ξεφτίλα επειδή έχασες τη δουλειά σου. Η κουλτούρα που λέγαμε.
Για τον ατομικισμό και το δεβαριέσαι, όποιος έχει αναγκαστεί να κάνει αγωγή στο Δημόσιο ξέρει μια χαρά ότι άπαξ και ξεκινήσει, τον έχει πιει απ' όλες τις μπάντες ακόμη κι αν έχει όλα τα δίκια του κόσμου. Άμα εξαρχής δεν έχεις ούτε επιλογή, αλλά ούτε και την πολυτέλεια να γραψαρχιδιάσεις, δεν μπορείς να βρίσκεσαι και ένοχος άνευ ελαφρυντικού. Αυτές ήταν οι επιλογές που υπήρχανε, μ' αυτές πορευόντουσαν όλοι. Ή τουλάχιστον όσοι δεν είχανε άλλη διέξοδο.
Η αναγωγή στα ιστορικά αίτια είναι πέρα για πέρα άχρηστη πλέον. Και πιο συστημική πεθαίνει.
Στεφ, όλα τα παραπάνω δεν πήγαιναν προσωπικά σ' εσένα, και με συγχωρείς αν τα εξέλαβες έτσι. Απλά, όπως θα'χεις διαπιστώσει, ειδικά τον τελευταίο χρόνο με αυτά τα επιχειρήματα, σε συνδυασμό με τις στημένες αποκαλύψεις και ρεπορτάζ από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, πολύς κόσμος αισθάνεται πως έχει επιβεβαιωθεί ο εγωϊσμός του, μη συνειδητοποιώντας πως με αυτόν τον τρόπο απλά εντείνει την πόλωση, και το βαρέλι δεν έχει πάτο γιατί η συζήτηση για έλλειψη παιδείας-κουλτούρας καταλήγει πάντα με μαθηματική ακρίβεια στ' ότι ένας παπαδόπουλος μας χρειάζεται (συχνά με διαφορετική διατύπωση, αλλά το νόημα παραμένει το ίδιο). Κι όταν όλοι οι κήνσορες και θεράποντες του καθεστώτος συγκλίνουν στην ατομική ευθύνη και γενικά σε μια παραλλαγμένη θατσερικού τύπου ατομικότητα, εκεί καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά με τον συλλογισμό τους. Ίσως επειδή γίνεται υποσυνείδητα αντιληπτό ότι οι επικριτές έχουν ήδη διαχωρίσει εαυτούς από την χωριατομάζα και έχουν αναλάβει πόστο καθοδηγητή επειδή πιστεύουν ότι μπορούν ή ότι τους αξίζει κάτι τέτοιο. Το τελευταίο είναι μάλλον αυτό που με εξοργίζει περισσότερο απ' όλα στο επιχείρημα περί ατομικού καθήκοντος, απ' όπου κι αν εκφέρεται αυτό.
Εν τέλει, πριν μερικά χρόνια πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για τον λογικοφανή παροιμιώδη εγωϊσμό των Ελ που ακυρώνει οποιαδήποτε συλλογικότητα, κάτι που φαίνεται να επιβεβαιώνεται από την ίδια την ιστορία -ίσως αυτός είναι κι ο λόγος που ουδέποτε στέριωσε κίνημα στην Ελλάδα- αλλά όταν με αυτό το σκεπτικό καταλήγεις να παίζεις το παιχνίδι της κυρίαρχης προπαγάνδας και να την επιβεβαιώνεις. Ε, ντάξει, έτσι καταλήγουμε πάλι στα ίδια και να αυτομαστιγωνόμαστε ένεκα ελληνικής ιδιαιτερότητας. Και μετά;
Ο ενδορατσισμός παρέα με το επιχείρημα περί τακτικών και νοικοκυρεμένων ξένων υφίσταται από τότε που ανακαλύφθηκαν οι λάσπες. Αλλά πολύς κόσμος δεν αρκείται πλέον στο να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα, θέλει να δει τον γείτονα να κάνει χαρακίρι πάνω από το πτώμα της κατσίκας και μετά να διαπομπεύσει και τους δύο.
Από την καθαρά προσωπική μου εμπειρία, εναλλακτικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης είναι εφικτές, αλλά αν δεν ξεπεραστεί ο εγωϊσμός ένθεν κακείθεν δεν γίνεται τίποτα...
Στεφ, αυτά είναι στερεότυπα κι όχι κουλτούρα. Και χειρότερο, είναι ακριβώς τα ίδια στερεότυπα περί ατομικής ευθύνης που συγκροτεί τη συλλογική (από τη βάση προς τα επάνω) νοοτροπία που προωθούν κι οι κάθε λογής σκάιδες, ατενύστες και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.
Καταλαβαίνω τι λες, αλλά δεν με πείθεις. Μπορώ κι εγώ να φέρω παραδείγματα γερμανών, δανών, σουηδών κλπ κλπ τύπου 11 μήνες στη δουλειά αγγούρι και Αύγουστο στην Ελλάδα πρώτη μούρη να ξεφορτώνουν ότι σκατά κουβαλάγανε στις πατρίδες τους εδώ, γιατί απλά μπορούν. Κι αυτό κουλτούρα δεν είναι; Για τη δε κοινωνική ευθύνη των Γερμανών, ενδεικτικά θα θυμήσω τα πρόσφατα διατροφικά σκάνδαλα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Τέλος, με όρους καθαρά αστικής δημοκρατίας, η οποιαδήποτε έννοια κοινωνικής ευθύνης εκπορεύεται από την κορυφή προς τη βάση κι όχι ανάποδα. Αν θεσπίσουν τα πρότυπα κι ας δώσουν τα κατάλληλα κίνητρα, και μετά ας εφαρμόσουν και τις διατάξεις για να τηρούνται ισότιμα για όλους, ασχέτως γνωριμιών, σελεμπριτοσύνης και πόθεν έσχες. Όπερ σημαίνει ας καλλιεργήσουν σχέσεις εμπιστοσύνης κι ας σταματήσουν να κουνάνε το δάκτυλο ενώ χτίζουν το αυθαίρετο τους.
Κι έλεος πια με τον ενδορατσισμό, πόσο ακόμη;
Στεφ, ποιά είναι ακριβώς η νόρμα; Ή τι θα μπορούσε να θεωρηθεί ως νόρμα; Σε πέντε αστικά κέντρα του προηγμένου Δυτικού κόσμου που έχω επισκεφτεί, όταν ξεστράτισα απ' αυτά που βλέπουν οι τουρίστες η σκατίλα ήταν ακριβώς η ίδια. Το ένα απ' αυτά τα αστικά κέντρα ήταν η Κοπεγχάγη. Ένα άλλο είναι το swingin' London, αλλά γι' αυτό έχουνε γραφτεί τα πάντα όλα έτσι κι αλλιώς.
Και για να το θέσω ταξικά αν θες, το επιχείρημα περί κουλτούρας και παιδείας είναι καραπροκάτ και τείνει να ενοχοποιεί το Αιγάλεω από τις κυριλέ καφετέριες στο Κεφαλάρι. Κι όχι μόνο στην Ελλάδα.
Για τον Μπέργκμαν, de gustibus κολοκυθόπιτα. Μιλώντας για την πάρτη μου και μόνο, έχω δει αρκετές ταινίες του, πέρα απ' την έβδομη σφραγίδα καμία δεν με κράτησε.
Η Γκαλά είναι γιαγιά ρε συ, εβδομήντα χρονών με δική της δήλωση. Είδες πως κρατιέται;
Δεν καλύπτει, αλλά δεν βαριέσαι, για πίπες πρόκειται έτσι κι αλλιώς...
Ρε συ Γκαλά, απλά: Αν κάποιος που γουστάρει να του παίρνουν πίπα θέλει την υποταγή της πιπολήπτριας και κάποια που αρέσκεται στον πεοθηλασμό γουστάρει να υποτάσσεται ή δεν θήλασε αρκετά όταν ήταν μωρό ή δεν ξέρω'γω τι άλλη παπαριά έχει εκφραστεί κατά καιρούς, τι παίζει στην περίπτωση κάποιου που γουστάρει να κάνει γλειφομούνι (με δική του πρωτοβουλία πάντα); Ποιό είναι το ψυχολογικό-θεωρητικό υπόβαθρο ή πρότυπο πίσω απ' αυτή την περίπτωση;
Ρε σεις, μαλακία έκανα. Λίνκαρα τη φωτό της Γκαλά από τη συνάντα. Γκαλά, μην παρεξηγήσεις έτσι; Άνθρωποι είμαστε, μια σκοτοδίνη την παθαίνουμε...
Πέρα απ' τα πιάνα και τα κλαρίνα, θα μου λύσεις κανείς-καμιά την άνωθεν εκφρασθείσα απορία;
Καμιά αντίστοιχη γιαλομιά για το γλειφομούνι παίζει;
Κάλλιο μικρό και πονηρό, παρά μεγάλο κι οκνηρό...
Ποια σουηδία ρε συ, κόψε Ισλανδία...
Δεν με χαλάνε ούτε τα κλειστοφοβικά ούτε τα θανατόιντ, αλλά τα πρωτοκοσμικά αυτοψυχοψαξίματα με φόντο το τζάκι, τον πίνακα και τη φορτωμένη βιβλιοθήκη που κοντεύει να πέσει από το βάρος της γνώσης ενώ η μέρα πέφτει στο κτήμα στα προάστια...
Έβδομη σφραγίδα φυσικά. Οι άλλες είναι γάμα τα νύστα, αλλά είναι πιο μούρη να νυστάζεις από τον Μπέργκμαν παρά απ' τον μακαρίτη τον Αγγελόπουλο.
Γάμα τα, και μόνο τις βενζίνες να βάλεις...
Το γεγονός ότι ουδέποτε οι ιθαγενείς εδώ αισθάνθηκαν τη δημόσια περιουσία ως δικό τους κτήμα, παρ'ότι την έχουν χρυσοπληρώσει, δεν νομίζω ότι έχει να κάνει ούτε με ανθρώπινη φύση, ούτε με θεωρίες για γυφτέλληνες. Μάλλον αλλού κρύβονται τα αίτια.
Και σιγά τους διαλόγους του Μπέργκμαν δηλαδή, μια καλή ταινία έκανε όλη κι όλη...
Αναρωτιέμαι πόσοι άλλοι την έχουνε πατήσει κάνοντας αληθινό ρεπεράζ για να γυρίσουνε φανταστική τσόντα χωρίς κάμερες. Επικίνδυνος κόσμος.
Σαν αίσθηση καθαρά, καμία απολύτως σχέση το gagging με το deepthroating. Το πρώτο θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως υποταγή, το δεύτερο είναι στα πλαίσια του στοματικού έρωτα -δεχόμενος πάντα τη σημασιολογική διαφορά μεταξύ του κάνω έρωτα και του κάνω σεξ, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι στη δεύτερη περίπτωση, το ενεργητικό της υπόθεσης το αναλαμβάνει η παρτενέρ. Νομίζω ότι γίνομαι κατανοητός.
Προσωπικά, το gagging το θεωρώ μια μαλακία και μισή.
Χρησιμοποιώ ορολογία τσόντας γιατί δεν ξέρω πως λέγονται στα ελληνικά εκτός αργκό. Χωρίς πλάκα.
Αφού τα'πες όλα, τι να πούμε; Άσε μη μπλέξουμε...
Δεν ξέρω σε ποιά παρέα το λένε, πρόσφατα μετέφρασα έτσι το αγγλικό badass. Κι ήταν καλό.
Κι έτσι για το φολκλόρ, ένα αντίστοιχο στα πορτογαλικά είναι το fodão.
Χότζ, ξέρεις όμως ότι η κλίκα των νηπιαγωγών είναι βαλτή και δεν δίνει πτυχίο παρά μόνο στους τσάτσους της...
Μπα, έμπνευση της στιγμής ήταν. Αν εμπνευστεί και κανένας άλλος, σε καλή μεριά...
Ελήφθη και θενξ για την πάσα εντός της ρακέτας. Θα πράξω τα δέοντα.
[I]Rentier: Εισοδηματίας, ραντιέρης. Πρόσωπο που αποζεί από διάφορα εισοδήματα, π.χ. ενοίκια, τοκομερίδια, μερίσματα, τόκους από καταθέσεις, δάνεια ή κυρίως από επενδύσεις.
(Πηγή: Χρυσοβιτσιώτη Ι., Σταυρακοπούλου Ι., Λεξικό Αγγλοελληνικό και Ελληνοαγγλικό Εμπορικών - Τραπεζικών και Χρηματοοικονομικών Όρων, Αθήνα, Εκδόσεις Παπαζήση, 2006)[/I]
Απλά για το λεξικογραφικά ορθό του όρου. Κατά τ' άλλα, μια χαρά τα λέει επάνω ως προς την κοινωνική σημασία της λέξης.
Την αποχαιρετήσαμε την Αλεξάνδρεια και στα τσακίδια να πάει. Θνξ.
Η βουπουδοσλάνγκ που λέγαμε.
Όχι, όπως λέμε άτσα. Καμία σχέση όμως.
Chicks dig intellectuals, don'tcha know;
Iron, μη ζηλεύεις τη Μάφι. Του χρόνου θα τελειώσεις κι εσύ το λύκειο, λίγο υπομονή θέλει, ένα χρονάκι έμεινε...
Βλ. και αλληλεγγύη.
Μιλάς εσύ ή η προτεστάντισσα μέσα σου; :)
Έχω έναν κολλητό με γερμανόφωνες ρίζες, του βγαίνει κι εκείνου ώρες-ώρες τελείως ασυναίσθητα...