μήπως τελικά το λήμμα αυτό δεν χρειάζεται να μείνει νέτο σκέτο, καθότι εντάσσεται ως άλλο ένα παράδειγμα στο λήμμα (ρήμα Χ) που (ρήμα Χ), πώς το βλέπει ο λαός;
Πατήρ σε τέκνο, τείνοντας με αποδοκιμασία το εξώφυλλο ενός δίσκου των Metallica: «Ποιοι είναι πάλι αυτοί οι Μεταλλίκ;» (μάλλον από τα λίγα γαλλικά που μαθαίνανε κάποια παιδιά στο δημοτικό πολύ παλαιότερα, πριν τα γαλλικά)
Μήπως η γενική δεν είναι κτητική αλλά κάτι άλλο; Χμμ, υπάρχει κτητική της ιδιότητας; Και αν ναι, μήπως τέτοια γενική είναι και το γκρίζο του πάγου, το εκρού του νεκρού κλπ;
Ο Αζόρ σαν στερεότυπο όνομα (σκύλου) συναγωνίζεται τον Θανάση.
Το «φάτηνε» σημαίνει «δες την»; Γιατί το έχω ξαναπετύχει με αυτήν την σημασία αλλά εκεί νόμιζα ότι ήταν ψιλοαυθαίρετη επιλογή του μεταφραστή.
Από το θέμα του θυμικού ίσως. Μια κάποια εντύπωση μου προκαλεί το ότι είναι αμετάβατο.
Με ανησυχεί λίγο το γεγονός ότι κάποιες ερωτήσεις μου κατανικούν τις απαντήσεις τους και επιζούν αυτών.
Μήπως ήθελες να πεις «φίλε, φάε τη νάρα με την καρμπονάρα»;
Αγαπητή ironick, νομίζω ότι αυτό το λήμμα έχει μια πρόσθετη σημασία, την «σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό», πράγμα που δεν έχει το γενικότερο λήμμα (ρήμα Χ) που (ρήμα Χ)· αυτό μάλλον δικαιολογεί τη διατήρησή του
Καμία σχέση με την χονδρομαλάκυνση της επιγονατίδας (άκα chondromalacia patellae).
Βλ. και καυληνύχτα ή καβληνύχτα.
Βλ. και πάει η μαλακία γόνατο.
Παρόμοιο και το πρεζοναύτης που χρησιμοποιεί ο Τζίμης Πανούσης.
Υ.Γ. Το πεσιματική είναι αρκετά παλιό σαν έκφραση, αλλά έγραψα «νεόκοπα» επειδή έχω την εντύπωση ότι αυτά τα σε -ικη φοριούνται πολύ σχετικά πρόσφατα. Ίσως όμως να κάνω και λάθος και να είναι πιο παλιά.
Καραλώλ! Το πρώτο μήδι σημαίνει ότι με την δίαιτα Ντουκάν αποκτάς σωματότυπο «πύργο του Άιφελ»;
Μήπως το καβαλάει το τουφέκι ο παρθένος;
νομίζω καλύπτεται εδώ
''Νέτη σκέτη η λέξη ένεκα σημαίνει «εξαιτίας» και συντάσσεται με γενική. ''
''3. εκτος αυτου και ο αντρας μου εχει μαγαζι οποτ εδεν θελει να κλεισει πολλες μερες ενεκα τα εξοδα που τρεχουν και αυτα που ερχονται!
Για τα βλαχαδερά προερχόμενα εκ της Γκάτζας ο όρος είναι : έξτραβαγκάτζα...
Γαμεί απλά.
Μέγα σέβας.
Στις μέρες μας, η σφουγγάρα συνεχίζεται στα πανηγύρια. Μπροστά από την ορχήστρα υπάρχει ένα κουτί (ή κάτι που χρησιμεύει ως κουμπάρας τέλος πάντων) όπου οι γλεντζέδες αφήνουν τα ευρώπουλα, ενώ δίνουν στην ορχήστρα την παραγγελιά τους. Τυπικά, ο αρχηγός ή ο μπροστάρης της ορχήστρας δεν ακουμπάει το σφουγγάρι, μιας και υποτίθεται ότι είναι ο πιο καλοπληρωμένος απ' όλους, οπότε τα χρήματα μοιράζονται στους οργανοπαίκτες.
Σφουγγάρι επίσης παίζει και εις τας Εσπερίας, όπου η τέχνη του δρόμου δεν έχει (ευτυχώς) καμία σχέση με τα εδώ κατεστραμένα τζιβιτζιλίκια, αλλά θεωρείται ισάξια πολιτισμική έκφραση ασχέτως του χώρου στον οποίο πραγματώνεται. Και εκεί μπορεί κανείς να βγάλει και καλά λεφτά από τις «παραστάσεις». Δεν είναι αστικός μύθος, το'χω δει στην πράξη.
Φχαριστώ μάγκες.
Κάδμε, όντως έτσι όπως τα λες είναι στας Ευρώπας. Ειδικά στη Γερμανία έχω δει εκπληκτικές μίνι συναυλίες στους δρόμους, αλλά και ρεσιτάλ κλασικής κιθάρας και ουάν-μαν σόου. Να 'ναι καλά οι άνθρωποι.
Από την άλλη, αυτό που περιγράφεις για τα πανηγύρια, εφόσον εμπλέκεται παραγγελιά, μου φέρνει περισσότερο στο έθιμο της χαρτούρας, επιπλέον πρόκειται για την «επισήμως εγκεκριμένη» ας πούμε ορχήστρα του γλεντιού. Έχω όμως και χρόνια να βρεθώ σε πανηγύρι...
χαχαχα
εγώ το έχω βαφτίσει αϊ-βαλί, γιατί όταν το είδε ο πατέρας μου έφαγε κόλλημα.