Η σερβική παραλλαγή της ρώσικης ρουλέτας είναι η εξής:

Περνάς με το αυτοκίνητό σου όσα πιο πολλά κόκκινα φανάρια μπορείς τρέχοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα, κι άμα δεν σκοτωθείς και δεν σκοτώσεις, είσαι τυχερός.

Είναι ένα παιχνίδι που άρχισε στην Σερβία μόλις τελείωσαν οι πόλεμοι και οι βομβαρδισμοί και οι άνθρωποι είχαν συνηθίσει στα υψηλά επίπεδα αδρεναλίνης, οπότε έπρεπε να κάνουν κάτι για να συνεχίσουν.

Συνώνυμο: κόκκινο κύμα, κατά το πράσινο κύμα.

Μας σταμάτησε το κόκκινο, γαμώτο! Πάμε μια σερβική ρουλέτα;

Got a better definition? Add it!

Published
Last modified

#1
GATZMAN

Πολύ ενδιαφέρον Τάκαρε!

#2
Dirty Talking

Εδώ εξηγείται. Τελικά είχε αρχίσει από πριν τον βομβαρδισμό του 1999. Οκ, δεν είναι σλανγκ, αλλά αφού είχαμε την ρωσική, είπα να βάλω και την σερβική...

#3
Galadriel

Δεν ξέρω αν μιλάς σοβαρά πάντως εμένα μου φάνηκε τρομερά αστείο αχαχαχα

#4
Dirty Talking

Σοβαρά! Έχουν σκοτωθεί 100 περίπου λόγω άτομα από 1997 λόγω σερβικής ρουλέτας. Βέβαια, στην Ελλάδα τόσοι σκοτώνονται μέσα σε δύο- τρεις μήνες από αυτοκινητιστικά...

#5
vikar

Το πρωτοείδα σε ελληνική ταινία του ογδοντατέσσερα («Η πόλη ποτέ δεν κοιμάται», Α. Τσιλιφώνης), με μηχανές. Δέν το λέγαν σέρβικη ρουλέτα βέβαια, αλλα η βασική ιδέα ήταν περίπου η ίδια.

#6
iron

μες, για σένα είναι αυτό το σπορ, κρίνοντας από το εκεί σχόλιό σου πάντα.

#7
Galadriel

«Η φόνισσα» του Παπαδιαμάντη, σε νέες περιπέτειες αχαχαχαχαχαχ

#8
GATZMAN

Εξελίξεως το ανάγνωσμα!

#9
Vrastaman

Στα ghetto των ΗΠΑ στις αρχές των 90ς εμφανίστηκε η εφήμερη μόδα του car surfing. Νεαροί μελαψοί αγγλοσάξονες ανέβαιναν στις σκεπές αυτοκινήτων εν κινήσει και προσπαθούσαν να ισορροπήσουν για όσο περισσότερη ώρα. Η θνησιμότητα του σπορ ήταν ιδιαίτερα ανεβασμένη, και το άθλημα εξέλειπε ελλείψει αθλητών!

#10
Επισκέπτης

Επίσης υπάρχει και το γνωστό τσικεν-φάιτ. Δύο τύποι γεμάτοι τεστοστερόνη, τόσο γεμάτοι που δεν χωράει ούτε γραμμάριο μυαλό, τρέχουν με 2 αυτοκίνητα ο ένας πάνω στον άλλο για μετωπική σύγκρουση. Ο πρώτος που θα φοβηθεί και θα στρίψει ανακηρύσσεται αυτόματα κότα και θα ζει με το στίγμα μια ζωή (ή έτσι λένε). Κι αυτό το έμαθα από την ανάλυση της θεωρίας παιγνίων...

#11
allivegp

Aoν) Είναι αλήθεια ότι η επαναλαμβανόμενη και/ή παρατεταμένη έκθεση σε αδρεναλίνη, προκαλεί εθισμό μέσω δημιουργίας νέων υποδοχέων της στα εγκεφαλικά κύτταρα. Έτσι εξηγείται το φαινόμενο Αμερικανοί στρατιώτες που γύρισαν σπίτια τους μετά από τη θητεία τους στο Βιετ-Ναμ, να επιθυμούν σφόδρα και τελικά να επιστρέφουν στον πόλεμο και τη ζούγκλα. Το ίδιο φαινόμενο, της έκθεσης σε μεγάλες συγκεντρώσεις και τελικά του εθισμού στην αδρεναλίνη, συμβαίνει και στους παίχτες τυχερών παιγνίων (π.χ. όταν γυρίζει η μπίλια της ρουλέττας ή οι τροχοί του μπλακ τζακ), και έτσι εξηγείται το πάθος του τζόγου. Κάτι που περιγράφει καταπληκτικά ο Φ. Ντοστογιέφσκι στο «Ο Παίχτης».

Βον) @κνάσος: Το «παιχνίδι» αυτό το συναντάμε στο «Επαναστάτης χωρίς αιτία» και μ΄αυτό κερδίζει τα ρισπέκτ από την παρέα και τη γκόμενα ο Τζέιμς Ντην.

#12
Khan

Παίζει και άνθρωποι που έκαναν επικίνδυνα επαγγέλματα μόλις συνταξιοδοτηθούν να το γυρίσουν στον τζόγο.