Definitions by Dirty Talking (800)
Showing 1-10 from 800

Σλανγκιστί τα διπλώματα. Από την ρίμα διπλώματα- παπλώματα, όπου εννοείται ότι τα διπλώματα είναι ένα περιτύλιγμα χωρίς αξία. Εκτός αν είναι από το Πανεπιστήμιο του Πούτσεστερ, που όπως και να το κάνουμε, αποτελεί αξία!

Δέντρο που χρησιμοποιείται για το πέταμα της τσίχλας (αυτής που μασάμε, όχι του πτηνού). Δηλαδή, αντί να πετάξεις κάπου την τσίχλα σου, την κολλάς πάνω στο δέντρο. Στην Κηφισιά υπάρχουν πολλά τέτοια, όπως και αλλού. Μέσα από το μακροχρόνιο κολάζ τσιχλών διαφορετικών χρωμάτων, τα τσιχλόδεντρα θυμίζουν ένα μεταμοντέρνο γλυπτό.

Έχει ακουστεί πολύ η ιστορία σύμφωνα με την οποία επιφανείς συμπολίτες μας από τον πολιτικό ή επιχειρηματικό χώρο έφτιαξαν την μυθώδη περιουσία τους ως διπλοί πράκτορες, εκμεταλλευόμενοι τα κονέ που τους προσπόριζε η διπλή τους ταυτότητα. Πλην κάποια στιγμή οι φάκελοι της Στάζι ανοίγουνε κι όλοι τρέχουν να δουν τι αποκάλυψη-βόμβα θα σκάσει.

Το λήμμα έχει, φευ, και αυτοαναφορική χροιά, κυριολεκτικά αυτοαναφορική. Πολλοί αναρωτήθηκαν τους τελευταίους μήνες για την πραγματική ταυτότητα του χρήστη Dirty Talking. Πώς από ένας άσημος χρήστης στον πάτο της ανυποληψίας έφτασε να έχει την μεγαλύτερη περιουσία λημμάτων στο Σλανγκιστάν. Πώς καλύφθηκε πίσω από την μυθική εικόνα του καβουροσλανγκόσαυρου για να χτίσει την αμύθητη περιουσία του, βασιζόμενος καθώς λένε στο ξέπλυμα βρώμικου λήμματος. Προκάλεσαν πολλά ερωτηματικά το φύλο του Ντέρτι, αν είναι Βρώμικος Τάκης ή κυρία Καβουρίνα. Μερικοί αναρωτήθηκαν αν πρόκειται για τον Βέλτσο ή τον Μπαμπινιώτη, που λημματογραφεί στις ελεύθερες ώρες του στο σάιτ προσπαθώντας να το αποδιαρθρώσει εκ των έσω. Πλην φτάνει η ώρα που το σύστημα καταρρέει υπό το βάρος της μπαγαποντοδοσίας και οι φάκελοι που ανοίγουν επιφυλάσσουν εκπλήξεις. Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα για τον Βρώμικο Τάκη να βγει από την ντουλάπα. Οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ του Φραπέ slangossip έχουν ήδη αρχίσει να
κάνουν ρεπορτάζ. Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες θέλουν τον Βρώμικο Τάκη να είναι το spaster ego γνωστού σλανγκιστή από το Τοπ-50 της βαθμολογίας. Οι ψίθυροι έχουν αρχίσει μεταξύ των παροικούντων την Σλανγκουσαλήμ, αλλά όλη η γυμνή αλήθεια θα αποκαλυφθεί στο προσεχές Φραπέ Slangossip. Μια ιστορία στο στυλ «ο Δόκτωρ Σλάνγκος και ο κύριος Κάβουρας» που ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία.

Κλασικός ευφημισμός για τα αρχίδια, ιδίως σε τηλεόραση ή τραγούδια, και σε εκφράσεις, όπως «θα μου κλάσεις τα φρύδια» κτλ. Το καθιέρωσε έτι περαιτέρω ο Τάκης Τσουκαλάς που έχει κάτι φρύδια να μετά συγχωρήσεως.

Ανθρωπότυπος γκόμενου. Από τον ομώνυμο ήρωα του Λαβ Σόρι που τον υποδυόταν ο Τάσος Χαλκιάς. Κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι μιλάει πάντα σε γ' πρόσωπο για τον εαυτό του: «Ο Σάκης κάνει έτσι- Ο Σάκης την γυναίκα την θέλει γιουβέτσι» κ.ο.κ. Λένε ότι έτσι μιλάγανε οι πρώτοι πρωτόγονοι που ανακάλυψαν την γλώσσα. Επίσης, το παίζει λαϊκός χειρώναξ, παρόλο που γουστάρει την γιατρίνα Βορείωνε Προαστείωνε, και απλά μας πρήζει τον πούτσο κάθε τόσο με την φτωχή πλην τίμια λαϊκουριά του.

Κατά την εκδίκηση της ξανθιάς λέγεται όταν ένας άξεστος, σχετικά πρωτόγονος άνθρωπος, εν ολίγοις ένας μπαστουνόβλαχος, χωρίς να ανήκει κατ' ανάγκη στο συμπαθέστατο φύλο των βλάχων, αποδειχθεί πιο έξυπνος/ πονηρός από εμάς. Λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά για τον Ευάγγελο Αβέρωφ.

Το βυζαντινό αντίστοιχο του αρχαιόκαυλου. Από την σειρά «Κωνσταντίνου & Ελένης» με Ράντου και Ρώμα, όπου ο Ρώμας ήταν ο Κατακουζηνός άκα Κατακουζήνας, που έκανε μελέτη για το αποχετευτικό σύστημα του Βυζαντίου.

Ο βυζαντινοτέτοιος συνήθως ανήκει στην κατηγορία του Ελληνάρα, αλλά διαφέρει από ορισμένους άλλους Ελληνάρες, λ.χ. δεν είναι Παγάνας. Επίσης, ένας κλάδος βυζαντινοτέτοιων δεν πιστεύει στα γονίδια του Έλληνα, αλλά στην οικουμενικότητα του Βυζαντινού πολιτισμού, που είναι υπερφυλετική. Σε αυτό διαφοροποιείται από τον κλασικό Ελληνάρα, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και βυζαντινοτέτοιοι, που, όπως λέει ο Μποστ, πιστεύουν ότι ο Μιλτιάδης έδιωξε τους Πέρσες κραδαίνοντας τον Τίμιο Σταυρό, και στην Σαλαμίνα ψάλλανε τον Ακάθιστο Ύμνο.

Συμπτώματα: Δεν λέει το Βυζάντιο Βυζάντιο, αλλά Ρωμανία, αφού Βίβλος του είναι το βιβλίο «Ρωμηοσύνη, Ρωμανία, Ρούμελη» υπό Ι. Ρωμανίδου, αναδειχθέν μηδιακώς υπό Βραστανδρός εδώ. Στην χειρότερη περίπτωση λέει: «το λεγόμενο Βυζάντιο». Αναθεματίζει την Ελληνική Επανάσταση, επειδή ήταν εθνικιστική και μας έφερε σε αυτό το χάλι, ενώ οι Φαναριώτες θα είχαν αλώσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία εκ των έσω, και τώρα θα ήμασταν μέχρι την Συρία. Ο Ρήγας καλά το είχε ψυλλιαστεί με την παμβαλκανική ομοσπονδία κι ο Καποδίστριας ακόμη κάτι καλύτερο θα είχε κάνει, αν δεν τον τρώγανε οι Γάλλοι. Γενικά θεωρεί ότι το Ρωμηός είναι πιο orthodoxically correct απ' το Έλληνας. Συνήθως είναι βαρετός, αν και δεν πρέπει να γενικεύουμε... Στην καλύτερη περίπτωση θα ακούει Στελάρα Καζαντζίδη ως συνέχεια της βυζαντινής ψαλτικής και θα προσπαθεί να το παίξει «λαϊκός» χωρίς να είναι. Στην εμφάνιση είναι κυριλέ, ή εν προκειμένω Κύριλλος και παρώ, ακόμη κι αν το πάει προς λαϊκη μεριά.

Ασθένεια που χτυπάει ανεξέλεγκτα αυτούς που τρέχουν από μοντέρνο θέατρο σε ιρανικό σινεμά κι από εκθέσεις φωτογραφίας σε παρουσιάσεις βιβλίων. Ανίατη μέχρι στιγμής. Κλασικά συμπτώματα:

1. Βλέπεις τις ταινίες που κερδίζουν τις Χρυσές Άρκτους, λ.χ. φέτος την περουβιανή ταινία «Φάουστα». Γενικώς, βλέπεις ταινίες από εναλλακτικούς λαούς, Αλγερία, Μαρόκο, το πολύ πολύ Ιράν και Βραζιλία- Αργεντινή, πολλή Πολωνία, Βαλκάνια, πολλή Γεωργία, Αρμενία, γενικά τέτοια. Παρ' όλα αυτά σνομπάρεις τον Αγγελόπουλο, εκτός αν έχει προλάβει κάποιος άλλος από την παρέα να τον σνομπάρει πρώτος, οπότε εσύ τον υπερασπίζεσαι. Έχεις δει όλες τις ταινίες που έχουν κυκλοφορήσει μετά τον θάνατο του Κισλόφσκι βασισμένες σε σενάρια που άφησε στο νεκροκρέβατό του. Αγαπημένοι σου σκηνοθέτες ο Μπέλα Ταρ, ο Σοκούροφ και ο Φασμπίντερ, ιδίως ο πρώτος. Μπορείς να προφέρεις το όνομα του σκηνοθέτη Zvyagintsev, όπως και της ταινίας του Vozvrashcheniye, με την ψυχαναλυτική ερμηνεία της οποίας δεν συμφωνείς.

2. Πας σε όλα τα θεατρικά και χορευτικά των Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, ιδίως σε αυτά που είναι ξενόγλωσσα και δεν μπορείς να καταλάβεις Χριστό, παρά καταλαβαίνεις μόνο ότι του την έδωκε του Ορέστη. Γενικά, βλέπεις όλα τα θεατρικά που είναι με την μέθοδο του Στανισλάβσκι, την αποστασιοποίηση του Μπρεχτ και του Χάινερ Μύλλερ. Βλέπεις πολύ θέατρο ανατολικής Γερμανίας, λίγο Ρωσίας, και κινέζικες όπερες.

3. Θεωρείς ότι ο μεταστρουκτουραλισμός είναι σέξι, κι ότι είσαι ένας μίνι Βέλτσος ή Δεριδάς, οπότε πρέπει κι εσύ να κάνεις ανάλογες εκκεντρικότητες.

4. Σνομπάρεις κατάφωρα τον Γιάλομ και τον Κοέλο. Ο Κοέλο είναι για σένα επίπεδο Δημοτικού. Ενώ ο Γιάλομ έχει προδώσει την ψυχανάλυση, όπως πρέπει να είναι, γιατί η υπαρξιακή ψυχανάλυση έχει βάλει πολύ νερό στο κρασί. Θεωρείς ότι ο Γιάλομ είναι μπεστ-σέλερ του ίδιου επιπέδου με τον Νταν Μπράουν.

5. Σου αρέσει ό,τι καλτ, λατέρνατιβ και αλτέρνι. Μπορεί να εφαρμοστεί πάνω σου η πλειοψηφία των λημμάτων του συχωρεμένου του athensasitreallyis, που αφού δεν τον έβγαλαν από το Τοπ-20 οι μπαγαποντοδότες, τον έβγαλαν τελικά οι μόδιστροι. Έχεις ασχημindie, είσαι ταγάρι, και άλλα τέτοια ωραία.

6. Γράφεις με ενωτικά και παρενθέσεις. Ιδίως φτιάχνεις ανύπαρκτες λέξεις ενώνοντας άλλες με ενωτικά, ή χωρίζεις σύνθετες λέξεις με προθέσεις. Επίσης, χρησιμοποιείς παλιές ελληνικές λέξεις, όπως «χαρμολύπη», «κλαυσίγελως», «συναμφότερον». Λ.χ. Το είναι-προς-διά-λυσιν του αντι-ήρωα είναι μια φιλο-σοφική ανα-μέτρηση με το πεπρωμένο-ως-τραγωδία«, κτλ.

Παρα-δείγματα: συγ-χωρητικότητα, συγ-χωρώ, συΓΚ-ΚΝώμη, δια-σκεδάζω, περι-ορίζω, ερασι-τέχνης, συμ-πάθεια, σύμ-βολο που συμ-βάλλει, απο-κληρώνω κ.ά.

1. Επιμένει στα ανακυκλίζει και εκσπερματίζει, αντί για τα ανακυκλώνει και εκσπερματώνει.

Πολλά άλλα θα μπορούσα ακόμη να αναφέρω, αλλά ο ορισμός έχει γίνει σεντόνι που ξεπερνά πολύ τις καβουρικές προδιαγραφές.

Ασίστ: αψγ.

Tαχύρρυθμη μέθοδος εκμάθησης slang άνευ διδασκάλου. Συνιστάται για νεοκλείς, που νομίζουν ότι ο Μες είναι τριχωτός φορτηγατζής. Αυτό που κάνεις είναι να πας στα Αυτοαναφορικά λήμματα, να τα διαβάσεις ένα ένα κι έτσι να καταλάβεις τι περίπου παίζει. Παλιότερα ήταν πιο εύκολο γιατί τα αυτοαναφορικά ήταν λίγα. Τώρα θέλει πολύ διάβασμα, γιατί δόξα τω Θεώ, έχουν πληθύνει. Υπό την ευρεία έννοια, Slanguaphone είναι όλο το σάιτ, γιατί μαθαίνεις σλανγκ, χωρίς να πληρώσεις ειδικό σλανγκά γι' αυτό.

Ο όρος ανήκει στον Vrastaman. Λέει κι αυτός τις σάχλες του ώρες ώρες, κι ας βγήκε και πρώτος μετά την Τελική Κρίση...

Aμάλγαμα ρεμπεσκέ και Montesquieu. Δηλαδή ένας ρεμπεσκές με γαλλική εσάνς, που είναι oisif κι έτσι άμα λάχει να 'ούμ.

Ο ρεμπεσκές είναι ο αργόσχολος, ο αλήτης, το άτομο χωρίς διάθεση για εργασία, ο ρέμπελος, ο αχαΐρευτος, ο ανεπρόκοπος. Κατά τον Μπάμπη είναι αγνώστου ετύμου, αλλά μέχρι να τοποθετηθεί το Πονηρόσκυλο, ποτέ δεν ξέρεις.

Από την άλλη, ο Charles-Louis de Secondat, baron de La Brède et de Montesquieu ήτο ένας από τους Διαφωτιστές, les philosophes, ο πιο αριστεροκράτης απ' όλους, έμεινε στην Ιστορία για την διάκριση των τριών εξουσιών -την οποία όμως είχε ήδη κάνει ο Αριστοτέλης- και για το έργο «Περσικές Επιστολές». Γενικά οι Γάλλοι έχουν λίγο την τεμπελιά, είναι αργόστροφοι, δεν έχουν το αγγλοσαξονικό μοντέλο, οπότε ταιριάζει το rebesquieu, αν και, εκτός από το ΔΠ όπου το έβαλε ο the inq, δεν το έχω ακούσει αλλού. Τέσπα είναι και 14 juillet και είναι ωραία ευκαιρία να γιορτάσω τα 220 χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης και τα 800 μου λήμματα.