Η αγαπούλα, το ζετεμάκι, που μας παιδεύει και μας στεναχωρεί πολλές φορές, αλλά εμείς του έχουμε αδυναμία και το αγαπάμε.
Απ' την τόση παραζάλη, πονεί το κεφαλάκι μου! Πάρε με στην αγκαλιά σου, πάρε με, βασανάκι μου! Πάρε με στην αγκαλιά σου, πάρε με, πάρε με, βασανάκι μου!
Το γιατρό και το σπετσιέρη, δε ζητώ μανάκι μου! Πάρε με στην αγκαλιά σου, πάρε με, βασανάκι μου! Πάρε με στην αγκαλιά σου, πάρε με, πάρε με, βασανάκι μου!
Συ που μ' έχεις αρρωστήσει, διώξε το φαρμάκι μου! Πάρε με στην αγκαλιά σου, πάρε με, βασανάκι μου! Πάρε με στην αγκαλιά σου, πάρε με, πάρε με, βασανάκι μου!
Παλιό ρεμπέτικο.
Στίχοι: Χαράλαμπος Βασιλειάδης
Μουσική: Απόστολος Χατζηχρήστος
Πηγή: Rebetiko_wiki
10 comments
Hank
Ιωνά, καλό το λήμμα σου, αλλά πάσχεις από την επάρατο ασθένεια του γουτσισμού και πρέπει να σε βάλουμε σε καραντίνα να μην κολλήσεις κι άλλους!
Jonas
Μα οι ρεμπέτες ήταν γουτσιστές;
Hank
Ίσως υπάρχει υποκατηγορία γουτσισμού, ο νταλγκαδογουτσισμός...
Jonas
τι λες τώρα ;!!
GATZMAN
Ενδιαφέρον.
Τι μπανίζει ο Χατζηχρήστος; Kαμιά φραπεδιάρα της εποχής;
Jonas
Χαχα! Βρε ξεκολάτε με τους φραπέδες πια! :)
GATZMAN
Σα να χεις δίκιο. Ομπρός για βιενουά, για καπουτσίνο, για μοκατσίνο, για πουτσουτσίνο....χα χα χα
Hank
Προτείνω να αφήσουμε τους φραπέδες και να αρχίσουμε να σλανγκίζουμε τις σοκολάτες βιενουά και τα τσάγια. Έτσι για ποικιλία, να μην βαριόμαστε!...
Khan
soulto