Αυτοαναφορικό λήμμα για τους σλάγκους που επιδίδονται στην συγγραφή λημμάτων, ορισμών και σχολίων, αλλά και αναγνώσκουν σλανγκιές κατά την διάρκεια της εργασίας τους ή στο σπίτι, μετά την κατάκλιση του ετέρου ημίσεώς τους ή όταν τα παιδιά αφήσουν επιτέλους τον υπολογιστή ελεύθερο.
Το pericolosamente του πράγματος, τουτέστιν επικινδυνότητα πέρα από τα προφανή (απόλυση, χωρισμός, αύριο σεξ, κατάρριψη του μοντέλου «καλός γονιός », κ.λπ.) μπορεί να οδηγήσει ακόμα σε πολλές και διάφορες ευτράπελες καταστάσεις:
- Εξάσκηση στην άμεση απόκρυψη οθόνης, όταν το αφεντικό, συνάδελφος, σύζυγος, παιδί πλησιάζουν σε απόσταση 2 μέτρων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στο χάσιμο, π.χ., του ειρμού της σκέψης, όταν επιτέλους θα έγραφες ΤΟ λήμμα, που θα ικανοποιούσε και τον Khan, και την Mes, και τον johnblack, και τον Πανούλη και τους άλλους σλανγκους και επιτέλους θα είχες ένα πεντάστερο… (O Gatzman είναι φίλος μου έτσι κι αλλιώς…ναι;).
- Μερικές φορές χύνεται και ο καφές…
- Εύρεση χαζο-δικαιολογιών, γιατί η δουλειά τρενάρει, γιατί δεν έπλυνες τα πιάτα, γιατί δεν μου έλυσες όλες τις ασκήσεις μαθηματικών, κλπ…
- Κίνδυνος να χαρακτηριστείς χαμοκελάηδας αν γελάς σαν χάχας χωρίς εμφανή λόγω όλη την ώρα.
- Να σε παρεξηγήσουν ότι περνάς την ώρα σου σε πορνο-σαιτ ενώ εσύ διαβάζεις το λήμμα η χείρα με τα πέντε ορφανά.
- Από το πολύ γέλιο μπορεί να σου φύγει κανά κλανίδι.
- Από το πολύ γέλιο να κατουρηθείς απάνω σου.
- Να σε ειρωνεύεται η σύντροφος του στυλ «εδώ ο κόσμος καίγεται και αυτός ο μαλακοπίτουρας διαβάζει για Σαλαμύκονος…».
- Nα σε εκβιάζουν τα πίτσκα για έχτρα χαρτζιλίκι, μη σε κάνουν βούκινο…
Να γίνουν τα παιδιά σου ναρκομανείς, πολιτικοί, δικαιόροι ή μικροαστοί αν περνάς τον χρόνο σου στο slang.gr αντί να τα νουθετείς και να τα εκπαιδεύεις…
Σημ.: Αν έχετε και άλλες παρόμοιες ιστορίες να μοιραστείτε ή ιδέες για καμουφλάζ προσθέστε τες στα σχόλια!
- Αν με απολύσουν από την δουλεία, θα ζητήσω να γράψουν ως λόγω απόλυσης το «oύτος ανήρ slangare pericolosamente».
- Μήπως θέλεις και το παράσημο της ανοικτής παλάμης; Kαι μετά τι θα τρώμε ρε Μήτσο, πέτρες; Στο μάρμαρο σου θα το γράψω αν συνεχίσεις έτσι…
7 comments
Galadriel
Μπούμπη, δυστυχώς αυτή την φορά, μίλησες στρέιτ μέσα στην καρδιά μου.
Vrastaman
Σπεκ!
BuBis
Και γιατί δυστυχώς βρε Μes μου; Συνέβει κάτι;
Galadriel
Γιατί τις άλλες φορές χαίρομαι που μιλάς στρέιτ στην καρδιά μου επειδή λες ευχάριστες αλήθειες. Τώρα στενοχωριέμαι γιατί σκέφτομαι, σε τί κόσμο θα μεγαλώσουν τα παιδιά της σλάνγκας Νίκο Τσιαμτσίκα...
BuBis
Mes μου δυστυχώς ο κόσμος είναι μπουρδέλο έτσι κι αλλιώς...
Εγώ πάντως πιστεύω πολύ ότι το μέλλον ανήκει στα παιδιά. Ιδίως το δικό μου... Γι αυτό έχω πάρει ρακέτα του τέννις για την κόρη μου και κόκκινα γοβάκια για το γιό μου... έτσι για να μάθουν μια τέχνη και να ανακουφίσουν τον γέρο γονιό τους, στα στερνά του...
GATZMAN
Γεία σου ρε Μπούμπη απέραντε. Γραπτό μνημείο σλανγκοκοινωνικής προσφορας το λήμμα σου. Εύγε!
Πάντως η γοητεία του κινδύνου είναι μοναδικό συναίσθημα!
Hank
Απ τη ζωή βγαλμἐνο!