οκανάς

Στην προκειμένη όμως περίπτωση, η χρήση είναι ironickή!

λίγο σκληρό το μήδι ρε αν21, νο; εννοώ λίγο σκληρό για να μπει για πλάκα, γνώμη μου.

Και γω ζορίστηκα με το μήδι αν αυτό έχει καμία σημασία.

Δεν έχει :)

Η άποψή μου είναι ότι είσαι τουλάχιστον αγενής τζονμπλακ, αν αυτό έχει καμία σημασία.

Το σκέφτηκα κ εγώ λίγο με το μήδι αλλά λέω δε γαμιέται;
Άμα πας τσάρκα στο κέντρο τα ίδια θα δείς...Άλλωστε ο τυπάκος που ποζάρει θα μπρούσε κάλιστα να είναι απλά μεθυσμένος. Anyway, αν κάποιος mod το θεωρεί ακραίο ας το βγάλει.

Ειλικρινά συγγνώμη, ένα αστείο ήταν για να ελαφρύνω το κλίμα. Αν πάτε μια βόλτα από την Ομόνοια και τα πέριξ, θα δείτε ακόμη χειρότερα, π.χ. χτες είδα κάποιον που βάραγε μέρα μεσημέρι στην Πλατεία Κοτζιά δίπλα από το άγαλμα του Περικλή και φώναζε «ο θάνατος είναι για μένα»... Στη Δεληγιώργη υπάρχει και ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο, Απόλλων λεγόταν νομίζω, που τώρα έχει καταληφθεί από τα πρεζάκια με την ανοχή των αρχών. Οι γνωρίζοντες το λένε «Hotel California»...

Για την ιστορία, και για να μην φαίνονται στοιχειωμένα τα σχόλια, υπήρχε ανεβασμένη μια φωτό από κάποιον που κατά τα φαινόμενα ήταν τρυπημένος και αλλού, χυμαδιό στο πεζοδρόμιο. Ο ανεβάζων κατανόησε την ευαισθησία μου στο θέαμα, το οποίο με φρικάρισε ελαφρώς μέχρι εντελώς και με άφησε να το βγάλω.

Έχω ελάχιστη ψυχολογική ανοχή στις ντρόγκες, ειδικά στα σκληρά φρικάρω τελείως ως θέαμα ακρόαμα γουοτέβερ. Το χειρότερο θρίλερ για μένα ήταν το τρεινσπότινγκ και για να καταλάβεις τζονμπλακ, κάποιους από τους ορισμούς σου δεν τους ολοκλήρωσα καν ως ανάγνωση, το ομολογώ. Δεν περνάω από την Ομόνοια, την Πλατεία Κοτζιά και τα σχετικά μέρη, μέχρι να μεγαλώσει κάπως ο γιος μου οπότε σκοπεύω να τον περάσω μια βόλτα να δει και να κρίνει.

Καθένας έχει τα δικά του κολλήματα, πλιζ σόου αντερστάντινγκ στο δικό μου.

Κοίτα, ναι, είναι πράγματα που δε συνηθίζονται ρε διάολε, όσες φορές και να τα δεις... Το κίτρινο χρώμα του δέρματος, οι πληγές με ξεραμένα αίματα στα χείλια, στο λαιμό, στα χέρια, παντού. Και πάνω απ' όλα αυτό το βλέμμα τους, τόσο ευθύ και προκλητικό κι όμως τόσο θολό, τόσο χαμένο... Ζουν σ' ένα δικό τους κόσμο, παράλληλο με το δικό μας, όπου τίποτα απολύτως απ' όσα απασχολούν εμάς δεν τους νοιάζει. Και η παρακμή έχει μια φοβερή γοητεία, όποιος δεν το παραδέχεται μάλλον λέει ψέματα... Μην το πάρεις οτι σου απαντάω και στη λέω, αυγουστιάτικες βραδινές σκέψεις κάνω, φωναχτά..

Και btw το τρεινσποττινγκ ήταν ψιλομαλακία κττμγ.

Μαλακία ξεμαλακία μου χουν μείνει κάτι σκηνές... η μάνα να χάνεται μετά τη συριγγιά και το μωρό να κλαίει δίπλα αβοήθητο, πάνε και χρόνια δεν θυμάμαι, πέθανε τελικά αυτό το μωρό;

Απορώ και με την δική σου ψυχραιμία, περιγράφεις καταστάσεις και πράγματα με κλινική αποστασιοποίηση, σχεδόν το φχαριστιέσαι... Επειδή όμως δεν ξέρουμε εδώ μέσα ποιος είναι ο καθένας μας δεν κάνω σχόλιο σχετικά πέρα των ανωτέρω.

Ok, Vrastaman, μισό λεπτό. Αυτήν την φωτογραφία την βρήκες; Δουλεύεις σε καμιά ψαραγορά; Πόσα θες να μας τρελάνεις;

... H αλίκη στη χώρα του LSD. Πολυ διδακτικό , αν και αγριο, για τις νεαρές ηλικίες του ψαξίματος. Η αλίκη, 14-15, σε καποια φάση έβλεπε ήχους και άκουγε χρώματα. Ένας άλλος κόσμος..

και το «Κριστιάνε Φ.». Εγώ τότε έμαθα για πρώτη φορά τα πράγματα ως έχουν.

ναι, αν θυμάμαι καλά ήταν και ταινία αλλά οχι από τις ποιο επιτυχημένες, το ειχαν γυρίσει λιγο στο πιπεράτο..

α δεν ξέρω για την ταινία, το είχα διαβάσει. και γενικά αποφεύγω να βλέπω ταινίες βασισμένες σε βιβλία, όσο μη σπουδαία και να είναι αυτά. με εξαίρεση αστυνομικά (όπως πχ Το μάτι της βελόνας).

Άλλη εξαίρεση, η Λάμψη του Kubrick.
Με το βιβλίο γέλασα πικρά, με το έργο χέκλασα πατάτες!

Ο μέγας Στάνλει έχει στο ενεργητικό του και άλλα αριστουργήματα, όπως το Barry Lyndon, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του William Makepeace Thackeray, που σκέφτομαι να το ανεβάσω και σε λήμμα.

Φοριέται σλανγκικά και το Κιουμπρικό «Μάτια ερμητικά κλειστά» αντικαθιστώντας όμως το «μάτια» με πόδια, μπούτια, χείλια, κωλομέρια, κ.ο.κ.

Hotel de Lauzun rules!

Σκέψου ένα καθημερινό χασισοκόπι με Baudelaire, Gautier, και νομίζω και Balzac και Delacroix.

2 συμπληρωματικές ψιλοσλανγκαρχιδιές:
- Ο Thackeray νομίζω ότι έχει στο ενεργητικό του ότι καθιέρωσε τον αγγλικό σλανγκισμό vanity fair.
- Ο Έλληνας μεταφραστής σκότωσε τον τίτλο μιας ταινίας που θα έπρεπε να ήταν «μάτια διάπλατα κλειστά».

Vanitas Vanitatum Omnia Vanitas