τη βγάζω φακίρικα

Ακούγοντας τη λέξη φακίρης, το μυαλό μας πηγαίνει:

• Σε ασκητές ινδικής καταγωγής με εξαιρετικές ικανότητες. Στο C.V. (βιογραφικό) τους βλέπουμε πως κάνουν πυροβασία, κολατσίζουν φωτιές (πυροφαγία), την πέφτουν σε κρεββάτι με καρφιά, γητεύουν φίδια, αιωρούνται στον αέρα. Επίσης ασχολούνται και μ' άλλα κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία αλλά και με λοιπές γκελεριές. Για... φακιριές δες και εδώ.
• Σε τέτοια άτομα. Σε άτομα δηλαδή που ξαπλώνουν πάνω σε τέτοια καρφιά.

• Σε τέτοια άτομα. Σε άτομα δηλαδή που μπορεί να γητεύουν τέτοια φίδια.

  Εδώ όμως δε θα μιλήσουμε για φακίρηδες... αλλά για κάποια άτομα που τη βγάζουν φακίρικα. Αλλα για ποιο άτομο θα μπορούσαμε να εκφέρουμε την ατάκα;

Μιλάμε για κάποιο άτομο που:

1. Είναι μια ζωή τσίρος κωλοβελόνης, λες κι είναι φακίρης που ζει ασκητικά υποβάλλοντας την αφεντιά του σε στερήσεις με στόχο να αποκτήσει την αγιότητα... Λέμε τώρα. Για την περίπτωση αυτή, βλ. παρ. 1.

2. Έχει γίνει ολιγαρκής περιορίζοντας τις ανάγκες του (αγοραστικές, σιτιστικές, κλπ). Έτσι τρώει ελάχιστα και πρόχειρα, ενώ γενικότερα ζει κάνοντας λιτότητα στερούμενος καθημερινές ευκολίες και απολαύσεις. (π.χ: κάνει αιμοσταγή δίαιτα γιατί είναι οχτακόσια κιλά αηδία, περιόρισε δραστικά τα έξοδα του γιατί η οικονομική στύση, ή η προηγούμενη σπάταλη ζωή του τον έχει οδηγήσει στα... χρέη, έχει τις μαύρες του και στερείται τα πάντα, άλλοι συγκυριακοί λόγοι, κλπ). Για την περίπτωση αυτή, βλ. παρ. 2.

Συναφής έκφραση: Τη βγάζω σπαρτιάτικα.