αφού

Από τον acg το περίμενα, από σένα ήρθε! Στοοοοοοος!

Σωστός!

Είναι γενικότερο φαινόμενο στον προφορικό λόγο να βάζουμε μόρια, συνδέσμους, επιρρήματα, και τελοσπάντων, εκφράσεις που εισάγουν κανονικά δευτερεύουσα πρόταση, στο τέλος της, άν και δέν γίνεται πάντα (δέν τό 'χω ακούσει ποτέ ας πούμε με το και). Θα άξιζε να κοιτάξουμε αν κάποια απο τις γραμματικές που παίζουν το έχει θεματοποιήσει.

Στα πρόχειρα, σκέφτομαι τώρα το δηλαδή (πολύ πιό συχνό έχω την εντύπωση απο το αφού, αλλα ο Τριανταφυλλίδης εδώ δέν το καταγράφει), το άρα, το συνεπώς. Μου θυμίζει επίσης την οικογένεια των συγκριτικών σε φάση, ένα πράμα, σε στίλ και τέτοια.

Επειδή εγώ δεν είμαι από βόρεια ελλάδα, παρακαλούνται οι απεκεί για τυχόν συμπληρώσεις του ορισμού, ειδικά ως προς την προέλευση καί το πότε και γιατί εμφανίστηκε αυτή η γαμιστερή κττμγ σύνταξη. Εγώ ως ακροατής πάντως το αποδίδω στο κιμπαριλίκι, όπως λέω και στον ορισμό.

(Γράφαμε μαζί.) Βορειοελλαδίτης όντας, έχω να δηλώσω οτι έχω βαρεθεί να με κοροϊδεύουν για τη συγκεκριμένη συντακτική ιδιοτροπία!... :-Ρ

Το θυμάμαι απο τότε που με θυμάμαι, δηλαδή, πάνε καμιά... [μούμπλε μούμπλε]... έ, ας πούμε, δέκα χρόνια... Άντε, εικοσπέντε. Σε κάθε περίπτωση είναι αρκετά παλιό και καλά κάνει ο Τριανταφυλλίδης και το καταγράφει --αλήθεια, του πότε είναι η ονλάιν έκδοση του Τριαντά;, δέν βρίσκω χρονολογία.

Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι όταν η σύνταξη το πάει για «...αφού», στην επιτόνιση της πρότασης παίζει ένα γαμάτο τσάκισμα της φωνής που σε ορισμένους ομιλητές συνορεύει επικίνδυνα με το κοκοράκι. Το οποίο πρέπει να είναι ποντιακό. Ε;

[i]I don't drink tsipouro I take tsikoudia my dear (...)
Οοοh-Oh
I'm an alien
I'm a legal alien
I'm a Cretan in Thessaloniki[/i]

Κάτι ανάλογο αναφέρουμε και στην Κρήτη, το οποίο θα γνωρίζει ο Χαλικού: στο τέλος κάθε ερώτησης βάζουμε (ή βάνουμε, επί το Κρητικότερον) το «ή» διαζευκτικό για λόγους έμφασης και για να δηλώσουμε στον συνομιλητή την δυνατότητα εναλλακτικής τοποθέτησής του σ' ότι τον ρωτάμε.

Π.χ: «Να πιείς θέλει ένα γκαραβάτσι δα ή; (μετ: θα πιείς ένα cuttu sark ή θέλεις άλλο ποτο;)

Για λόγους εξαιρετικής έμφασης και για να δηλώσουμε τη σημασία των όσων λέμε χρησιμοποιούμε και τη λέξη »κοντώ«, άγνωστης ετυμολογίας.

Πχ: »Μα αλήθεια το λες κοντώ;«, »Ποιός το κατέχει δα κοντώ Θε μου;;«

Και για να μην ξεχνιώμαστε: Παρομοίως ειμίν εν καθ'όλα νόμιμος ξειν, ειμίν εν Κρης εν Αθήνεσι!

Σωστός Ζάκκη, το «κοντώ» δε λέγεται ανατολικώς του Μυλοποτάμου βέβαια. Υπάρχει και το επιφώνημα «Ι κοντώ!» που σημαίνει κάτι ανάμεσα στο«αλήθεια;!» και το «ωχ συμφορά μου!». Το «ή» ως ελλειπτική ερώτηση στο τέλος (συνήθως προφέται «γ-ή») είναι όπως ακριβώς το Γερμανικό «oder;».

Παίδες, μόλις τώρα έφαγα μία τρομερή φλασιά και σας την καταθέτω για τα περαιτέρω (βαράτε με το μαλακό).

Η σύνταξη αυτή, όπως και οι υπόλοιπες που αναφέρει ο Βικάριος στο 2ο σχόλιο, με τα μόρια, συνδέσμους, επιρρήματα κλπ. στο τέλος της πρότασης, παίζει να είναι και επιρροή από τα ΠΟΔΑΝΑ, όμως όχι μέσα σε λέξη, αλλά μέσα στην σύνταξη της ίδιας της φράσης, δηλαδή μέσα σε πολλές λέξεις !!!!.

Για αυτό μου βγάζει μία μαγκιά και μία αλανιά, και δεν μπορώ να καταλάβω από που.

Μα τι πίνω ο πούστης ο φιλόλογος !!!!!

ΠΑ(ΠΑ)ΡΟΡΑΜΑ: στο προηγούμενο σχόλιο εννοούσα «δυτικώς του Μυλοποτάμου»

εμένα μου κάνει γλωσσική συνέχεια του «γαρ» ( και δεν είμαι αρχαιόκαυλη).

επίσης μου θυμίζει το oder που κοτσάρουν οι Ελβετοί στο τέλος της φράσης του, με την έννοια του νο;.

τέλος, συντακτικά, μου κάνει και για αγγλιά (βλ. πάλι νο;)

μου αρέσει πολύ και πιστεύω ότι αρέσει και σε πολλούς μη βορειοελλαδίτες και ως εκ τούτου έχει σλανγκοποιηθεί, δηλ. εφόσον το δανειστήκαμε εμείς οι λοιποί για πλάκα, μετατράπηκε σε σλανγκ η χρήση της έκφρασης μετά τον δανεισμό.

και προτείνω να έπεται ενός κόμματος.

Μπετατζής, δέν θα συνέδεα τα ποδανά με αυτό το φαινόμενο.

«Ποδανή» σύνταξη θα ήταν πιχί κάτι τέτοιο: και γαμήσου ρε πίπη άντε! (άντε και γαμήσου ρε πίπη), μου φέρεις λίγο ενα νεράκι θά; (θα μου φέρεις λίγο ενα νεράκι;), ή και στο πιό ελεύθερο, και ρέ γαμήσου άντε πίπη!, ή λίγο θα ένα φέρεις μου νεράκι λίγο;. Τα οποία πλάκα-πλάκα λέγονται, κυρίως για πλάκα ή για δούλεμα. Τελικά δηλαδή, υπάρχει όντως «ποδανή» σύνταξη, έχει δίκι' ο μπετατζής (καλή μεταγραφή και του λόγου σου :-Ρ).

Αλλα και πάλι δέν θα τη συνέδεα απαραίτητα με το συγκεκριμένο λήμμα, μιά και παρατηρείται στο λόγο ανθρώπων που αν μή τι άλλο καμία σχέση δεν έχουν με τέτοια μαγκίστικα λεκτικά παιχνίδια γενικότερα. Ξέρω 'γώ;...

Ιρονίκ, όντως θυμίζει πολύ τη σύνταξη του παλαιοελληνικού γαρ --έχει άλλωστε και κοντινή, αν όχι την ίδια σημασία. Λές να έπαιξε το ρόλο του ώς προηγούμενο;... Χμ.

Απ' ότι θυμάμαι πάντως, το γαρ συντάσσεται αποκλειστικά στο τέλος της πρότασης που επεξηγεί, δέν την εισάγει ποτέ (κάνω λάθος;), και εδώ έγκειται η διαφορά του με το παρόν λήμμα. Το αφού στο τέλος της πρότασης είναι καραγκαγκάν απόκλιση απ' το παραδοσιακό συντακτικό, που όμως έχει επικρατήσει (τοπικά), όπως γίνεται και με άλλους παρόμοιους όρους που εισάγουν δευτερεύουσες (όχι μόνο τοπικά, όπως το δηλαδή).

Τα όντερ; (που είναι καταβάση γερμανιά) και νό; είναι νομίζω εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις, ελλειπτικές ερωτηματικές προτάσεις σε φάση, ισοδύναμες φυσικά με τα ελληνικά έτσι (δεν είναι);, (ή) όχι;, και τα συναφή. Δέν νομίζω να πρόκειται για αγγλισμό.

το γαρ μπαίνει στάνταρ κ εμβόλιμο στην πρόταση, θείο. (το «φιλοσοφούμε, γαρ, μετ' ευτελείας κτλ» που ξέρουμε όλοι, κ όσοι δεν ξέρουμε να πούμε απ' έξω ό,τι άλλο στ' αρχαία).

για το ποδανό της σύνταξης του αφού θα συμφωνήσω με βίκαρ, η έμπνευση παραμένει όμως ενδιαφέρουσα.

εμένα δεν μου κάνει για ποδανά, είναι εκ των υστέρων συμπέρασμα λόγω σύμπτωσης, νομίζω.

αλλά ρε παίδες, το γαρ δεν μπαίνει και στο τέλος, πχ. όταν επιλογίζουμε μια πρόταση; (στην καθαρεύουσα παίζει, στ' αρχαία δεν μού 'ρχεται, θα ρωτήσω αύριο την μάδερ και θα σας πω)

το γαρ μπαίνει στάνταρ κ εμβόλιμο στην πρόταση

ναι ωρέ, το εμβόλιμο το ξέρω, αλλά δεν μπαίνει ΚΑΙ στο τέλος; (μη με μπερδεύεις με τη διπλανή σου)

στάνταρ [i]κ[/I] εμβόλιμο

αχχχχχχχχ... πάλι η ξανθιά βγαίνει από μέσα μου... καταλαβαίνω τρία διαφορετικά πράγματα, πάω για ύπνο.

Μπαίνει και στο τέλος και εγώ είμαι ξανθιά και περήφανη, δε θα μας τρελάνεις εσύ τζίζα, ακούς;

Πάντως το λήμμα, έχει πολύυυ γέλιο. Δεν ήξερα ότι λέγεται πραγματικά από κόσμο (πέρα από φάσεις που ο άλλος θέλει να κάνει πλάκα εννοώ). Δηλαδή φαντάζομαι μια Σερραία γιαγιά με τα τσεμπέρια να λέει στην γειτόνισσα για κορίτσι που κλέφτηκε «την είχε η μάνα της και γύρναγε την πουτανίτσα αφού» χαχαχαχ (ή όπως λέγεται στα Σερραίικα τεσπά). (δισκλέιμερ: η πόλη και το περιστατικό τυχαία και εντελώς φανταστικά, τον ελεύθερο χρόνο μου φτιάχνω σενάρια, οι παραγωγοί στο πιμί μου παρακαλώ).

Θένκια πολλά σε όλους για την ανταλλαγή των ιδεών.

Το κόμμα (,) το σκέφτηκα και γω αλλά νομίζω ότι είναι καλύτερα χωρίς, επειδής με το κόμμα διακόπτεται η ροή του λόγου. Στον προφορικό λόγο δηλαδή δεν λέγεται με κόμμα, με την έννοια της σύντομης διακοπής πριν το αφού. Προσπάθησα να μείνω στην προφορική μορφή του φαινομένου, αφού κατά βάση μόνο προφορικά θα το συναντήσεις (εκτός από δω μέσα, εννοείται). Τεσπά, καλό είναι κι΄έτσι.

Τώρα που κάθομαι και το λέω μόνος μου, μπορεί και να διακόπτεται ο λόγος. Ανάθεμα για διλήματα πρωί πρωί. Ψηφίζω και γω κόμμα τέλος.

Άξιος μπετατζή!

Δεν πρόκειται για question tag του τύπου isn't it/doesn't it κλπ (αγγλ.) ή no; (γαλ./ισπαν./ιταλ.) ή que; (ανδαλουσ.) ή oder (γερμαν.) / net; (βαυαρ.) κλπ.

Τέτοιο είναι το βορειοελλαδίτικο «για», το κρητικό/ρουμελιώτικο «δα» και το θρακιώτικο «μπα».

Δεν είναι ερωτηματικός σύνδεσμος αλλά έχει καταχρηστικώς τη θέση επεξηγηματικού προσφύματος ως ιδιωματισμός, λόγω αντιστροφής της σύνταξης. Στην ουσία είναι κοινός αιτιολογικός σύνδεσμος (με επεξηγηματική-δηλωτική έννοια), όπως όταν μπαίνει σην αρχή της πρότασης.

(Σου λέει ο άλλος)

Εγώ νομίζω ότι το ....αφού πάει αλλού! Δηλαδή παραλείπεται το σε λέω!

Δηλαδή

[I]«Μαμά, πάω βόλτα με τον Τάκη.
- Διάβασε τα μαθήματά σου, αλλιώς δεν πας πουθενά.
- Διάβασα, αφού [/I](σε λέω). »

Είπα...

Ειπα και γω να παίξω με τα Ι και τα Β και να βαλω ολους τούς τόνοι αλλα το γάμησα, σορρυ!

αααααααχ, το χάρηκα! η εκδίκηση της γυφτιάς, έχω ξορκίσει τα Β και όποιος τα αγγίζει καίγεται στην πυρά! Για τα Ι, όμως ουδεμίαν ευθύνη φέρω.

@ Χότζα, ναι για. @ ΜΧΣ, δεκτή ΚΑΙ αυτή η άποψη.

συμπέρασμα: ιδιαίτερη περίπτωση αυτή η γραμματική μορφή, σηκώνει μεγάλη κουβέντα, αφού / σηκώνει μεγάλη κουβέντα γαρ / σηκώνει μεγάλη κουβέντα, σου λέω. (Μμμμ... εδώ δεν μου κολλάει το για... ας το ξαναδούμε)

Αγαπητε ironick, σε λέω για, όχι σου λέω, αφού!

Ως επαγγελματίας Σαλονικιός, ας κάνω μια-δυο παρατηρήσεις.

• Η σύνταξη με το αφού στο τέλος είναι συνηθέστατη επάνω. Μπορεί να ακούγεται στους κάτω μερακλήδικη ή ό,τι άλλο αλλά είναι απολύτως νορμάλ. Πεντάχρονα παιδιά το λένε, προφανώς δεν τα διορθώνει κανείς και συνεχίζουν δια βίου. Υπήρχε δε ανέκαθεν, όσο ξέρω.

• Το αφού, γενικά, είναι σύνδεσμος χρονικός (δεν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα εν προκειμένω) και αιτιολογικός. Αυτό ισχύει και στη Θεσσαλονίκη/Β. Ελλάδα. Δλδ, το ξέρουμε το αιτιολογικό αφού και το χρησιμοποιούμε όπως οι λοιποί Ελληνόφωνοι. Π.χ.

- Δεν θα φας, καλέ, τα φασόλια σου;
- Αφού δεν μ' αρέσουν τα φασόλια (=όχι, διότι δεν μ' αρέσουν τα φασόλια)

Η αιτιολόγηση εδώ έχει, βέβαια, κι ένα στοιχείο κόντρας (=μα, δεν μ' αρέσουν τα φασόλια). Αυτό το φλερτ του αφού με τους αντιθετικούς συνδέσμους είναι που του δίνει και την ιδιαιτερότητά του μεταξύ των αιτιολογικών.

• Το αφού στο τέλος, όμως, δεν είναι αιτιολογικό και γι' αυτό νομίζω ότι οι συγκρίσεις με το γαρ δεν είναι εύστοχες, κτγμ. Δεν είναι τιποτε περισσότερο από ένα επιτατικό μόριο, που, ασφαλώς, διατηρεί το στοιχείο της αντίθεσης. Π.χ.

- Δεν θα φας, καλέ, τα φασόλια σου;
- Δεν μ' αρέσουν τα φασόλια αφού (=όχι, δεν μ' αρέσουν τα φασόλια και σου τόχω πει χιλιάδες φορές και πραγματικά απορώ γιατί μπαίνεις στον κόπο να τα μαγειρεύεις ακόμα)

• Το αιτιολογικό αφού και το επιτατικό αφού μπορούν ωραιότατα να συνυπάρχουν στην ίδια πρόταση. Π.χ.

- Δεν θα φας, καλέ, τα φασόλια σου;
- Αφού δεν μ' αρέσουν τα φασόλια αφού (=όχι, διότι δεν μ' αρέσουν τα φασόλια και γίνεται να μη μου σκοτίζεις τ' αρχίδια;)

Κι αν νομίζετε ότι είναι τραβηγμένο αυτό, δείτε και το εξής παράδειγμα - η απάντηση δίνεται με ισχυρή δόση αγανάκτησης:

- Καλά, δεν σου έφερε τα λεφτά;
- Ποιά λεφτά, ρε; Αφού είναι μαλάκας αφού.

• Το επιτατικό αφού στο τέλος το λέμε αλλά νορμάλ δεν το γράφουμε. Αν θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε στο γραπτό λόγο, κτγμ δεν χρειάζεται κόμμα προηγουμένως αφού στον προφορικό λόγο συνήθως οι φράσεις αυτές εκφέρονται απνευστί.

Άλλη φορά θα πούμε και για το για - που, ωστόσο, είναι μάλλον Πολίτικο παρά Σαλονικιό.

Επισης θυμαμαι οτι οι Θεσσαλονικιοί λένε συνέχεια το «σε λεω» όταν λένε όντος κάτι! Έτσι δεν είναι poniroskylo; π.χ. Δεν μάρεσουν τα φασολια, σε λέω, ισως περισσοτερο από ότι συνηθίζεται το σου λεω στον Νοτο.

Βεβαίως, ΜΧΣ. Και δες και ότι συνδυάζονται κιόλας για να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση, π.χ.

Δεν μ' αρέσουν τα φασόλια σε λέω αφού.

Απολύτως αποδεκτή πρόταση.

Σύγκρινε δε και τα εξής:

• Αφού σε λέω, είναι μαλάκας.
• Σε λέω, είναι μαλάκας αφού.
• Αφού είναι μαλάκας σε λέω.
• Αφού σε λέω, είναι μαλάκας αφού.

Όλα λέγονται και όλα έχουν λεπτές νοηματικές διαφορές.

Ελπιζοντας να μην αναφερεσε σε μένα (!), ποιες θα μπορουσαν να εινα αυτες οι λεπτες νοηματικες διαφορες;

Όχι, ρε... προς θεού!

Τι αποχρώσεις ακούω... εν συντομία

• Αφού σε λέω, είναι μαλάκας -> η έμφαση είναι στο γεγονός ότι στο λέω εγώ και κάτι παραπάνω ξέρω. Δέξου το επειδή στο λέω εγώ.
• Σε λέω, είναι μαλάκας αφού -> η έμφαση είναι στη μαλακία του ατόμου. Πρόκειται για εγνωσμένα μεγάλο μαλάκα και εγώ απλώς σου το υπενθυμίζω.
• Αφού είναι μαλάκας σε λέω -> και πάλι η έμφαση στη μαλακία του ατόμου. Εδώ τονίζουμε, όμως, ότι η μαλακία του εξηγεί τα πάντα και μη το ψάχνεις παραπέρα.
• Αφού σε λέω, είναι μαλάκας αφού - πλήρης αγανάκτηση με τον μαλάκα αλλά και απόγνωση με τον συνομιλητή μας ο οποίος δεν εννοεί να χωνέψει για τι νούμερο μαλάκα μιλάμε τόση ώρα.

Στην κατανόηση αυτών των νοηματικών αποχρώσεων παίζει βέβαια τεράστιο ρόλο και πώς το λες, ποιές λέξεις τονίζεις, πού τραβάς τη φωνή, πού τη ρίχνεις κλπ.

Αξιότατος αφουλόγος ο πονηρός, να καταθέσω όμως και τη δική μου κατανόηση.

• Το αφού στο τέλος λειτουργεί επιτατικά μόνον όταν επαναλαμβάνει πρωτύτερο αφού, όπως γίνεται αρκετά συχνά, επάνω τουλάχιστον, και με άλλες λέξεις, και όχι απαραίτητα σε ύφος αργκό:Ρε Μαράκι, είπαμε θα πάμε μαζί στα παιδιά σήμερα είπαμε... Γιατί τωρα τ' αλλάζεις;...Ή:Εγώ «κοιτούσα απ' την κλειδαρότρυπα»;! Για ποιόν με περασες; Είμαι σοβαρός εγώ ειμαι, δέν κάνω τέτοιες αηδίες.
• Διαφορετικά, απλώς εξυπηρετεί την έμφαση σε προηγούμενες λέξεις μέσα στην πρόταση, κατα το γνωστό συντακτικό μηχανισμό του να αλλάζεις την τυπική σειρά των όρων για να δώσεις έμφαση εκεί που θές (συγκρίνετε με το πώς προκύπτει συντακτικά το λέμε ή το ένα πράμα: κατέληξαν να συντάσσονται στο τέλος, βοηθώντας να δίνεται η έμφαση σ' αυτό που προηγείται κάθε φορά στην πρόταση).Έτσι, στα παραδείγματα που δίνει επάνω ο πονηρός, εγώ καταλαβαίνω:Αφού δέ μ' αρέσουν τα φασόλια: αιτιολογικό αφού, κανονική σύνταξη.Δέ μ' αρέσουν τα φασόλια αφού: αιτιολογικό αφού, σύνταξη που ρίχνει περισσότερη έμφαση στην αιτία.Αφου δέ μ' αρέσουν τα φασόλια αφού: αιτιολογικό αφού, επιτεταμένο μέσ' απο την επανάληψη.

Μ' αυτά θελω να πώ, το τελικό αφού δέν μπορεί να είναι επιτατικό χωρίς να είναι, πρώτιστα, αιτιολογικό. Το οτι λειτουργεί επιτατικά (δίνοντας έμφαση στην αιτία), είναι γενικότερο συντακτικό φαινόμενο που απαντιέται και σε αρκετές άλλες περιπτώσεις, και εδώ ειναι που θά 'λεγε να μας πείτε οι νοτιότεροι εάν το έχετε υπόψη: ίσως το βορινό της υποόθεσης να βρίσκεται στο γενικευμένο της σύνταξης, και όχι μόνο στη μεμονωμένη περίπτωση του τελικού αφού.

Επίσης, το σχήμα αυτό, η ίδια λέξη να επαναλαμβάνεται στο τέλος της πρότασης, και διατηρώντας το συντακτικό της ρόλο, δέν γίνεται μόνο για επίταση, αλλα συχνά και για ειρωνεία: μόλις θυμήθηκα την πασίγνωστη ατάκα του Ηλιόπουλου (γιουτιούμπ και σλάνγκ).

Λέγεται και με το «γιατί», με την ίδια σύνταξη και σημασία. Βλ. εδώ, όπου στο απόσπασμα λέει ο σαλονικιός: «Τον Λεονάρντο με είπες γιατί».

Ευχαριστώ τον mod που ασχολήθηκε, αλλά εμφανίστηκε το ίδιο πρόβλημα με το link. Μάλλον τό 'χει η μέρα σήμερα.

Στα λίνκ που βάζουμε ως εξωτερικούς συνδέσμους (με γιού-αρ-έλ τάγκ) είναι απαραίτητο να υπάρχει και το http:// μετά το url=, αλλιώς δέν τα παίρνει.

Α! Λύθηκε μια απορία. Σωστός.

δεν αντέχω να ξαναματαδιαβάσω πάλε όλα τα σχόλια άρα μπορεί να λέω κάτι που έχει ήδη ειπωθεί: μια από τις χρήσεις του «αφού» θα μπορούσε να είναι και αυτή που αντιστοιχεί στο «πόσο μάλλον που».

πχ: «μου αρέσει να τη μπαίνω στον βίκαρ, τσιμπάει κιόλας αφού» = πόσο μάλλον που τσιμπάει κιόλας.

να σλανγκαρχιδιάσω λίγο, στο παράδειγμα 2 λείπει το «αφού» ή πρέπει να πάω και γω για εγχείρηση;

Παίζει σοβαρά νομίζω να είναι τούρκικη επιρροή. Όπως μπορείτε να δείτε εδώ (μη φοβάστε, στα αγγλογαλλικά είναι αφού), το τούρκικο çünkü = επειδή, μπορεί να μπεί και στο τέλος της φράσης στην καθημερινή ομιλία, για να δώσει μιά νυάνς ποιητικότητας. Οπως έχει ήδη επισημανθεί, το αφού στα καθ' ημάς έχει και την έννοια του επειδή, και η τούρκικη γλωσσική επιρροή στη Μακεδονία είναι μακρόχρονη και βαθιά θα έλεγα.

Η Πολίτισσα που έχω πρόχειρη, μιλώντας ελληνικά, συνήθως βάζει το γιατί στο τέλος της φράσης, σαφής τούρκικη επιρροή σύμφωνα με τα παραπάνω. Αν δεν κάνω λάθος, το ίδιο κάνει και με το αφού. Θα το προσέξω και θα σας πω (αμα δε βαριέμαι και δε βαριέστε δλδ, μέχρι και η Σιδηρά Κυρία του σάιτ λύγισε).

Όλα αυτά τα εξηγώ τόσο αναλυτικά είμαι καλός εγώ αφού :-P

http://forum.wordreference.com/showthread.php?t=1885633 το λίνκι γαμιέται αφού...

Ρδεμπεύτηκα. Η Πολίτισσα λέει ότι αυτή η -αντισυμβατική- χρήση του τούρκικου «επειδή» γίνεται στην Πόλη αλλά μόνο από τους ρωμιούς, όχι από τους τούρκους. Από την άλλη, οι τύποι στο λίνκι ισχυρίζονται ότι μπορεί να γίνει γενικώς στα τούρκικα. Προσωπικά δεν το έχω συναντήσει. Να λένε παπαριές; Ξέρω και γώ; Ποιός είμαι, ο Ναζίμ Χικμέτ είμαι;
Στην τελική μπορεί να είναι απλώς βορειοελλαδίτικο ( ή του βόρειου ελληνισμού τεσπα) και τέλος. Νυστάζω, πα να ξεραθώ.

Για την πιθανή τουρκ. επιρροή με το αφού στο τέλος της φράσης, ιδού τωρινή χρήση στα τούρκικα με το επειδή (çünkü) στο τέλος. Μεταφράζω κατά λέξη:

Bu fotoğrafa iyi bakın. Önceki gün Şırnak'ta çekildi. Kimse unutmasın, biz unutmayacağız çünkü.

Κοιτάξτε καλά αυτή τη φωτογραφία. Τραβήχτηκε χτες στο Σιρνάκ. Να μην την ξεχάσει κανείς, εμείς δεν θα την ξεχάσουμε επειδή. Εδώ

Από την άλλη, μάλλον ήμασταν έτοιμοι να ενσωματώσουμε έναν τέτοιο ιδιωματισμό, έχοντας από τους αρχαίους ημών το γάρ.

Σαπώ, Χτήνος.

Στο άμα είναι έγραψα αυτό που λες για την τούρκικη επίδραση, και στο γιατί, για την συσχέτιση με το γαρ.

Σωστή, στραβωμάρα ντιπ, δεν τα 'χα δει. Απλώς έγραψα ο,τι μου κατέβηκε στη γκλάβα.