Το θρυλικό μηχανάκι τάουν-μέητ (ναι! καί στην πάταξη της κομμουνιστικής απειλής, εξωτερικής ή εσωτερικής), όπως αποκαλούνταν στη λευκάδα όταν ήμανε κι εγώ σβούρος. Νταξ, όχι τελειωμένος, αλλά τις καγκουριές μου τις έκανα κι εγώ.

Πάμφθηνο, σκυλί μαύρο, ταμπούρα μπρος-πίσω, τιμόνι και ρόδες στον στάνταρ εξοπλισμό και με μέγα κλου την μετάδοση με διαφορικό αντί για αλυσίδα. Τώρα γιατί, πού να ξέρω μάνα μου. Ενεφανίζει, όπως και το γλούχ, λόγω κάποιας παραξενιάς της ανάρτησης, το ακραίο φαινόμενο της ανασήκωσης της μπροστινής ρόδας κατά το φρενάρισμα, αντίθετα στο νορμάλ φαινόμενο της βύθισης.

Υποθέτω ονομάστηκε έτσι γιατί δεν στρίβει ούτε με ευχέλαιο και δε σταματάει ούτε με επίκληση στον άγιο χριστόφορο, αλλά πιθανώς και λόγω παλαιότητας και κακοσυντήρησης όλων των εν λόγω μηχανημάτων, ίσως δε απλά επειδή είναι χρέπι, σαπάκι απ' τη μάνα του. Ίσως. Ίσως να είναι κι απ' τα τσιμπούκια που κάνjει η αδερφή σου.

Αυτό και το γλούχ, κυρίως το δεύτερο δηλαδή, πρέπει να είναι ό,τι πιο σκληροτράχηλο μηχανολογικά έχει κατασκευαστεί από άνθρωπο.

(πραγματική διήγηση)
- Μαλάκα, ανεβήκανε χτες στο πρώτο (σ.ς. γυμνάσιο λευκάδας) σε έναν τάφο έξι μαντράχαλοι. Τρεις στη σέλα, ένας στο τιμόνι και δύο να κρέμονται στους μαρσπιέδες!
- Έτσι μωρή τάφε!

Got a better definition? Add it!

Published

#1
AN21

Γνωστό και ως ταούνι! Στον στάνταρ εξοπλισμό είναι και το καφάσι της λαϊκής πίσω στη σχάρα και το κομποσκοίνι δεμένο δίπλα από τη μανέτα.