μπλαστ

Πρωτέα, το'χεις με τα ντραμς γενικά;

Ο όρος έχει διευρυνθεί ακόμη περισσότερο, αποκαλώντας ως μπλαστ όχι απλά τα ντραμιστικά μέρη, αλλά τα συνολικά καταιγιστικά οργανικά ξεσπάσματα (ντραμς + κιθάρες + μπάσο) σε συνθέσεις των παραπάνω ιδιωμάτων απ' τον ορισμό Τυπικότατο παράδειγμα, θά 'λεγα, τα ροκάδικα τελειώματα τραγουδιών (ακόμα συχνότερα σε λάιβ). Εκεί που στην κλασική έχεις ένα ριτενούτο, άντε ραλεντάντο, στη ρόκ έχεις το χώσε ανελέητα. Συχνά, τα μπλάστ τελειώματα μπορούν να κρατάν και κάνα λεπτό μετά το άκουσμα της τυπικά τελευταίας νότας, ειδικά αν πρόκειται και για το τελευταίο κομμάτι του σέτ.

από μία άποψη κατάλοιπο (ή τυχαία (;) επαναφορά) της σχετικής 'κλασικής' μουσικής σύμβασης για το φινάλε, που απαντάται πχ σε συμφωνικά έργα κάθε λογής.

το δε σόλο μέρος παραπέμπει στάνταρ στις καντέντσες των κοντσέρτων για ένα σολιστικό όργανο (το βλέπουμε και στη τζαζ).

άρα κάπως διαφωνώ με βικ, αχχχχ επιτέλους γιατί είχα αρχίσει να ανησυχώ λιγάκι.

Σωστή.

Πάντως, παίζει να παίζει κι' άλλο όνομα για τα χαοτικά τελειώματα (σε ρόκ και βάλε), άν κι' εγώ δέν έχω υπόψη. Γιατι αυτό που λέει ο Μίστερ στον ορισμό είναι σίγουρα χαρακτηριστικό μέρος μέσα στο κομμάτι, σε σκληρό μέταλ (σε λιγότερο ακραία ιδιώματα, η ιδέα είν' η ίδια, αλλα τα μπλάστ είναι κατακανόνα πιό δομημένα, θά 'λεγα, άς μας πεί κι' ο Κάδμος --με την ευκαιρία ανεβάζω κι' εδώ ενα βιντεάκι απο Γκούλαγκ που θυμήθηκα προχθές).

[άντε βρε σαχλή...]

σχετική φάση είναι κ τα τρίγγερς, κ το ρήμα τριγγάρω, με τη μουσική κ γενικευμένη του σημασία.

τό 'χει κανένας καλύτερα από μένα, που είμαι μουσικός;

Μπά, γράψτε λάθος, δέ τα λέω καλά επάνω (βασικά, τά 'λεγε ήδη ο Μίστερ στον ορισμό, έδωσε και τα σωστά βιντεάκια, αλλα τά 'χα ξεχάσει στο μεταξύ). Μπλάστμπιτ είναι το ντάμπλ τάιμ, στα τύμπανα και γενικότερα (όχι κυριολεκτικά «ντάμπλ», αλλα δύο επί όσο πάει).

Σόρι. Έχω φίλους ντεθάδες, αλλα δέν κατάφεραν ποτέ στ' αλήθεια νε με μυήσουν... :-Ρ

τι σωστή δηλαδή, δεν έχει καυγά;

@τζιζ: νομίζω έτσι τα λέμε και μεις, τουλάχιστον εγώ...

Ά, φιλενάδα, άμα θές καβγά ν' απευθυνθείς σε κάναν τζόνι. Εγώ δέν κάνω τέτοια. Τά 'χω μ' όλους καλά, είμαι άοσμος, άχρους και άλλα ά, προσηνής, ευπροσήγορος, καταδεκτικός, συγκαταβατικός και τα τοιαύτα βαρετά... Βασικά, άμα έχεις βρεί εραστή, είμαι άνθρωπος για να παντρευτείς. Αλήθεια.

[γκχ-γκχ...]

Αυτά τα τρίγκερ, να πώ την αμαρτία μου, δέν τα ξέρω, ούτε τά 'χω ακούσει. Οπωσδήποτε ν' ανέβουν.

«άμα έχεις βρει εραστή κτλ».

νταξ. σκληρός. απλά.

οκ, τό 'χω εδώ κ κάτι χρόνια στο πρόχειρο, αλλά βλέπω τπτ κάδμους, πρωτεύοντα θηλαστικά κ ντεσπεράντους που τό 'χουν με τη ντραμς καλύτερα, αλλά θα το κάνω κ ας με κράξουν αποκάτω.

έλα μωρέ βίκαααααααααα... νταξ ρε, καλός είσαι, τά 'χουμε πει αυτά, αλλά έτσι, μια διαφωνιούλα να θυμηθούμε τα παλιά; τσού;

και τι, άμα σε παντρευτεί καμία δεν θα έχει να τσακωθεί; δεν την σκέφτεσαι;;

και όσο για τα τριγκερζ άστα, θα πήξουμε, τα βρίσκεις στα πνευστά, τα βρίσκεις σε ήχους σάμπλερ, από δω, από κει, εφιάλτης, και σίγουρα κάπως θα λέγονται στα ελληνικά, αλλά δηλώνω άγνοια. Πάντως δεν το κόβω για σλανγκ. Το τριγκάρω είναι, ας πούμε (ή τεσπα είναι επαγγελματική ζαργκόν), αλλά ουφ.

χριστούλημ, γράφαμε μαζί.

Βικ, σωστά αναφέρεις πως το μπλάστια είναι δομημένα. Οι τωρινές παραγωγές το αναδεικνύουν περισσότερο, οι παλιές ήταν απλά χαοτικές με αποτέλεσμα να μην προβάλλεται η τεχνική τους κατά την εκτέλεση.

Το τριγκάρω, τριγκαρισμένος κλπ τα' χα και εγώ ως υποψήφια λήμματα αλλά είναι τελείως τεχνικά - όπως λέει κι η Ιρονίκ - οπότε τα άφησα. Είναι πιο πολύ ιδιόλεκτος των ηχοληπτών και των παραγωγών. Σλανγκ δεν θα τα' λεγα, αλλά ίσως αξίζει να ανέβουν στα πλαίσια του ευρύτερου debunking της ορολογίας.