Σύμφωνα με την Βίκυ είναι ο λόγιος, αυτός που ασχολείται με τα γράμματα.
Παλιότερα, στην λαϊκή καθομιλουμένη στην επαρχία αποκαλούνταν έτσι ο γραμματέας της κοινότητας.
Επί βυζαντινών χρόνων γραμματικοί ήταν οι ιδιαίτεροι σύμβουλοι του αυτοκράτορα και επι τουρκοκρατίας οι γραφιάδες του κάθε αξιωματούχου. Από την συγκεκριμένη περίοδο μας κληροδοτήθηκε και το Γραμματικός πλέον ως επώνυμο.
Στη ναυτοσλάνγκ είναι ο δεύτερος καπετάνιος ή υποπλοίαρχος που έχει το γενικό πρόσταγμα στα περισσότερα πρακτικά ζητήματα του βαποριού και ειδικά στις φορτοεκφορτώσεις όπου η χαρτούρα θέλει και κόπο και τρόπο για να διεκπεραιωθεί.
- Κυρά μ’τη διχατέρα σου, κυρά μ’τη μοναχιά σου
την έλουζες, τη χτένιζες, στο σύννεφο την κρύβεις
και σπάραξε το σύννεφο και φάν’ κε η κόρη μέσα.
Την είδε ο γιός του Βασιλιά, την είδε ο γιός του Ρήγα
την είδε κι ο γραμματικός κι έπεσε να πεθάνει.
Σήκω σ’ απάν γραμματικέ, γαμπρό για να σε κάνω
γαμπρό στη διχατέρα μου, γαμπρό στη μοναχιά μου.
(βυζαντινοί χρόνοι.....
(από εδώ)
Και ναυτική ορολογία.....κάτω:
- Με το άραγμα ξεμπαρκάρισε όλο του το τσούρμα. Έτσι το ’κανε πάντα· σε κάθε πόρτο τσουρμάριζε και ξετσουρμάριζε. Δυο ταξίδια δεν τα ’κανε ποτέ με τους ίδιους ναύτες. Μονάχα το γραμματικό κρατούσε γιατί τον έβρισκε βολικό και του είχε τα πιστά. Τον ήξερε που διάβαζε ιερά βιβλία κι είχε στο γιατάκι του ακέριο εικονοστάσι και δε θύμωνε ποτέ....Ανδρέας Καρκαβίτσας - Διάβολοι στο γυαλό.
1 comment
perkins
Ενδιαφέρον κι αυτό