κιουρία

1. Από εδώ:

Πως με βρίσκεις; Άψογη νομίζω... Κανονικά επειδή δεν μπορώ να του χώσω το στιλό στο λαρύγγι ή μια κλωτσιά στ' αχαμνά, θα έπρεπε να του ρίξω ένα μπινελίκι να το θυμάται. Εγώ όμως κιουρία...

1. Από εδώ:

- Την ΥΒΕΤ να ρωτήσεις. Αλήθεια τι κάνει αυτή;;;
ΥΒΕΤ: Αυτή;;;;;;;; χα χα Εδω ειμαι καλε μια η εξοχή μια τα πληντήρια που χρονος για τετοια [...]
- Το αυτή σε πείραξε; Καλά, θα σε λέω Κιουρία Υβετ από 'δω και πέρα!

1. Ετυμολογική παρατήρηση από εδώ:

η προφορά του «υ» έχει επιζήσει σε μερικές ελληνικές διαλέκτους(παλαιά αθηναική, μεγαρίτικη, κυμαίικη, μανιάτικη, κατωιταλιώτικη κτλ), όπου το «υ» προφερέται ως «ου»- σκούλος, σούκο(σύκο). και στην κάτω Ιταλία ως «ιού» π.χ. το «κύρ» ως «κιούρ» βλ.επίθετο Ciurleo>Corleone. Και όχι μόνο σ'αυτες τις διαλέκτους αλλά και γενικότερα έχει επιβιώσει σε λέξεις όπως το «γιούφτος» και το «κιουρία».

1. Ανέκδοτο από εδώ:

Μπαίνει ένας σε ένα μπαρ, πλησιάζει μία και της λέει:
- Έλα σπίτι μου να πηδηχτούμε μέχρι το πρωί!
Κάγκελο αυτή, αλλά καθότι κιουρία, απαντά σε ανάλογο τόνο:
- Σας παρακαλώ, τι με περάσατε, για καμιά πόρνη;
- Γιατί μωρή, ποιος μίλησε για λεφτά;