Έγινε σε δύο δόσεις, πριν ένα μήνα βρήκα το συγκεκριμένο απόσπασμα, πριν από 14,5 χρόνια είχα κάνει μια απλή αναφορά από μνήμης... Άντε και σε άλλα 15 χρόνια αλληλογραφίας με μποτίλιες στο πέλαγο...
Vikar εσύ συγκεκριμένα δεν συγχωρείσαι καθόλου. Καλά ρε, δεν διάβασες στον Μίσιο το σκηνικό που τους πάνε με το καράβι στις φυλακές της Κέρκυρας και ένας πολίτης τους πλησιάζει; Έχει γέλιο και θα το έγραφα για παράδειγμα, αν είχα εδώ το βιβλίο. Αν το έχεις εσύ χώστο, ξέρω ότι σ' αρέσουν αυτά, το συγκεκριμένο είναι και λίγο αστείο.
Το βρήκα:
Πλησιάζει λοιπόν τον Μπάμπη και τού λέει, μπορείτε, σάς παρακαλώ, να μου λύσετε μια απορία, κύριε; Να δω, λέει ό Μπάμπης. Μπορείτε να μού πείτε γιατί κάνατε τον Δεκέμβρη; ”Α, λέει ό Μπάμπης, όπως ξέρεις, ή γη είναι ζωσμένη από την παγκόσμια αλυσίδα τού ιμπεριαλισμού, ή ’Αθήνα ήταν ένας κρίκος αυτής τής αλυσίδας, εμείς διαπιστώσαμε, με βάση τη θεωρία μας, ότι αυτός ό κρίκος ήταν ασθενής, σκουριασμένος να πούμε, και αποφασίσαμε να τον σπάσουμε. Κατάλαβες; Όχι, απαντάει ό κύριος. Έ , ξέρω, ρε γέρο, αέρα μπανά, πού λένε, δεν τό ’χεις ξανακούσει; Όχι, λέει ό κύριος. Μπήκανε στη μέση οι μορφωμένοι και άναψε για τα καλά ή κουβέντα, μέχρι πού έδιωξε ό νωματάρχης τον κύριο.
Χρόνης Μίσσιος, "...καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς", 1985, εκδόσεις γράμματα
I'm gonna call that email defending Hitler's mustache. "His mustache wasn't that bad. Charlie Chaplin also had a mustache like that. As did Michael Jordan. As Charles Barkley pointed out in one of those underwear commercials". In the entire time you avoid that he orchestrated the Holocaust. All right. Yeah. I think I just coined a new phrase, defending Hitler's mustache. That is when you ignore the 800 pound fucking Nazi in the room and just talk about his grooming.
Ό,τι νά 'ναι; Ή έχει κάποιο νόημα;
Ποπό, δεν υπήρχε αυτό; Σωστός.
Σοβαρά τώρα, λέει ενήλικας σε ενήλικα "τσου" σε φάση "ουγκ"; Και τι δηλαδή, οι άντρες με παρόμοια (αντι)κοινωνικά προσόντα τι λένε; Ήμαρτον...
Γεια χαρά Pirate Jenny! Εγώ παραμένω ο patsis με τ' όνομα.
(το με τ' όνομα δεν έχουμε, αξίζει?)
Γειαααααα! Τι γίνεται αρχηγέ μου;
Δέκα χρόνια μετά. Δεκαέξι χρόνια μετά. Ένα στιγμιαίο κλείσιμο των ματιών, ένα ελάχιστο τρεμόπαιγμα του ρεύματος σε κάποιον σέρβερ. Τομές από νύχτα, κάθετες στο ημερήσιο σώμα.
Εδώ, ξανά και ξανά. Τώρα.
Μόλις το άκουσα απλώς ως "γουδί", σε εκπομπή θεσσαλονικιώτικου ραδιοφώνου, από σαλονικιό.
Χανκ, μπαίνω μέσα στο παλιό κι αγαπημένο μαγαζί και βλέπω να έχεις ξεφορτώσει κονταίηνερ τα λήμματα!