Το ταμπλ ντοτ (= table d'hôte) είναι το προκαθορισμένο μενού, δλδ η υποχρεωτική κατανάλωση συγκεκριμένων πιάτων προς συγκεκριμένη τιμή, που επιβάλλεται συνήθως στα εστιατόρια τις ημέρες των γιορτών για να βγάλουν οι μαγαζάτορες τα σπασμένα άλλων ημερών.
Μας ήρθε από τη Γαλλία και σαν συνήθεια και σαν λέξη. Στα χάνια του μεσαίωνα, μέχρι να εμφανιστούν τα πρώτα εστιατόρια με μενού «α λα καρτ», οι πελάτες κάθονταν όλοι μαζί σ' ένα τραπέζι (table de l'hoste, όπως λεγόταν τότε, το «τραπέζι του οικοδεσπότη») και μοιράζονταν όλοι ένα κοινό μενού — και έτρωγε περισσότερο ο πιο γρήγορος.
Υπάρχει και ο λανθασμένος τύπος «νταμπλ ντοτ» καθ' ότι το αυτί του ελληναρά χοντραίνει κάπως τις ξενόγλωσσες λέξεις... Μάλιστα, ειπώθηκε και σε μεσημεριανάδικο ότι ντάμπλ ντοτ είναι το γεύμα για δύο, εξ ου και το double.
Ως ιδιωματισμό, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το λήμμα μας για να χαρακτηρίσουμε μια προειλημμένη απόφαση, κάτι τελειωμένο ή προαποφασισμένο ή «στημένο» που μας σερβίρεται ή μας επιβάλλεται, χωρίς να έχουμε περιθώριο επιλογής ή διαπραγμάτευσης.
Κάνουν λάθος αν νομίσουν ότι θα προσέλθουμε σε μια ταμπλ ντοτ διαπραγμάτευση με την ηγεσία του Υπουργείου.
Αυτοί αποφασίζουν και διατάσσουν και εμείς χορεύουμε όλοι πάνω από το ζουρνά και θέλουν και διάλογο ταμπλ ντοτ με την εργατιά για το θεαθήναι; Ούσουτου, λαμόγια!
7 comments
iron
νταμπλ ντοτ όπως λέμε τσάμπιονζλίννγκ, μπαρμπρίζ, ντουζ, κλπ. (από την άλλη λέμε τρίπλα, όμως)
Khan
ταμπλ ντοτ κομ
Khan
Η 4η παράγραφος πολύ επίκαιρη γιατρέ μου...
johnblack
μιας και περί κοινών γευμάτων ο λόγος, μου διηγιόσαντε δυο φιλαράκια σκηνικό απο ολιγοήμερη διαμονή τους στο Όρος (το γνωστό) όπου, ως γνωστόν, το γεύμα τελειώνει στο πιτσφιτίλι διότι το φαγητό δεν είναι απόλαυση αλλά μέσο συντήρησης και μόνον - όπως και για μας τους μπίλντερς ένα πράμα. Τελειώνει λοιπόν το γεύμα, τα καλογεράκια ήδη συνωστίζονταν στην έξοδο κι ο δικός μου να καθαρίζει το συκαλάκι του με το χαβά του... οπότε γυρνά ένας περεγρίνης και του κάνει «εσύ ρε φίλε για να φας ήρθες εδώ;».
allivegp
Ετς ακριβώς είναι. Μάλιστα, όσο διαρκεί η τράπεζα, κάποιος από τους γέροντες ασκεί το διακόνημα του αναγνώστη, τουτέστιν διαβάζει διάφορα ιερά κείμενα, ώστε να μην τρέχει αλλούθε ο λογισμός των παρισταμένων ομοτράπεζων. Ο ίδιος ο γέρων αυτός, γευματίζει τελευταίος και μόνος...
Πάντως, οι γεροντάδες γνωρίζουν πολύ ιδιαίτερες συνταγές, που η προέλευσή τους χάνεται στα βάθη του χρόνου και γενικά νιώθει κανείς πολύ κάπως όταν γεύεται ψάρι, τραχανά ή αλάδωτα φασόλια με την ίδια ακριβώς γεύση αιώνων...
allivegp
Παρεμπίπταμπλυ, το γεύμα στο Όρος είναι ταμπλ ντοτ, δλδ τρως ό,τι σου σερβίρουν (αλλά χωρίς να πλερώ, βέβαια - αφού μας τα πιάνουν απ΄αλλού, Εφραίμ κι ετς, ξέρετε...).
Khan
Το ανάγνωσμα που λέει ο αλλίβε, (που ενίοτε έχει ως θέμα και το πάθος της γαστριμαργίας έεεετσι για να σου τα σπάσουνε τελείως) έχει δώσει αφορμή και για μια χριστιανοσλανγκιά: Όταν κάποιος την ώρα του φαγητού αρχίζει να γκρινιάζει επίμονα για ένα επαναλαμβανόμενο θέμα, για να μην ευχαριστηθεί κανένας το φαί, λέγεται πάλι άρχισες το ανάγνωσμα; δηλαδή πάλι το ίδιο τροπάρι(ο); ή πάλι έβαλες την κασέτα;.