ταξιδιώκτης

Αντώνυμο: ταξιδύτης.

ΦΤΟΥΥΥΥΥΥΥ! το είχαμε και ετοίμαζα λήμμαν!

να το βάλουμε «έχω (μέσα μου) τον ταξιδιώχτη»; έτσι είχα σκοπό να.

λοιπόν, είναι ελλιπής ο ορισμός. Τον ταξιδιώκτη τον έχεις εκ γενετής και είναι ανίατος ασθένεια. Μη μεταδοτική και όχι πολύ συνηθισμένη. Διαφωνώ με τον ορισμό, δεν χρειάζεται να κάνεις απεγνωσμένες κινήσεις για να μη σε πλησιάζει ο ταξής, αρκεί που σε βλέπει.

Η μόνη κατηγορία πολιτών που ΔΕΝ πάσχουν από την ασθένεια αυτή, είναι οι κυρίες μιας άλφα ή μιας βήτα ηλικίας. Αυτές δηλαδή που αποτελούν εγγύηση για κουβέντα (άρα κουτσομπολιό ή και ψυχανάλα, άρα φακέλωμα όλης της οικογένειας της κυρίας), καλό φιλοδώρημα, και βεβαίως γλίτσικη συμπεριφορά (αγόρι μου, αγορίνα μου κττ καλολογικά προς τον ταξιφάρα), η οποία ανεβάζει το Εγώ του.

Δεν θα πω άλλα, όχι. Βαριέμαι να τους κάνω τη χάρη. Ναι, δεν τα πήγα ποτέ καλά μαζί τους. Πότε ήταν η πρώτη φορά που με έφτυσε ταξί; εντάξει, αυτό θα το πω: μια μέρα που ήμανε ακόμα νέα και ωραία, 20 ετών λέλουδο, και, αφού κατέβηκα από το λεωφορείο σε μια στάση της Μεσογείων κοντά στην Περικλέους, πα να μπω σε ένα ταξί στο οποίο είχα κάνει σήμα, με ρωτάει που πάς, του λέω τέρμα πάνω Περικλέους και λίγο παραπάνω, και απαντά: Άιντα πάρε τα πόδια σου και πήγαινε κορίτσι μου που θες και ταξί!! (και έφυγε, εννοείται).

Δεν είχε πέτρες ένεκα άσφαλτος, αλλιώς θα είχε φάει.

Αυτά.

Νταξ εμένα μ' αγαπάγανε οι ταξίδες μέχρι που τους έλεγα να με πάνε σπίτι που τότε ήταν μακρυά από το κέντρο της πόλης και από όπου θα γύριζαν στάνταρ άδειοι - αν μου επέτρεπε κανείς δεύτερη κουβέντα τους άρχιζα στα παρακάλια, έλα καλέ μου άθρωπα, πήγαινέ με και είμαι και κωλόφαρδη και θα πάρεις κούρσα πίσω 100% άκου που σου λέω. Ναι, έχω παρακαλέσει ταξιτζήδες να κάνουν τη δουλειά τους. Και ναι, συχνά έβρισκαν όντως κούρσα για πίσω.

Κορυφαίος ένας που μπήκα μέσα, του λέω πάμε εκεί, μου λέει δεν πάω κατέβα, του λέω καλά πήγαινέ με στην τροχαία και άφησε τη μηχανή να σβήσει και μου λέει «κρίμα χάλασε» και σκέφτομαι «ρε δε γαμιέσαι που χαλιέμαι τσάμπα» και κατεβαίνω. Με πήρε ο επόμενος που άκουσε και τα εξ αμάξης για το συνάφι του με την αφορμή του προηγούμενου.

Αατα.

(δεν έφταιγα που ήμουν ταξιδιώχτισσα, το απόκεντρο έφταιγε, αυτό μόνο, τέλος)

Οι ταρίφες είναι τα καλύτερα παιδιά. 'Εχει και μαλάκες (αλλά και πού δεν έχει;)

Ιδίως οι μνημονιακοί ταρίφες (προέρχονται απο άλλη δουλειά, που έχασαν πρόσφατα και πήραν το τιμόνι), έχουν πολλά να σου πούν.

Το ταξί στην Ελλάδα, είναι καφενείο-on wheels και τέτοιο πρέπει να είναι, ας το πάρουμε χαμπάρι (ιδίως τώρα που μάθαμε οτι τα customer services δε φτουρήσανε εδώ).

Όμως αυτά και άλλα, είναι άλλης μπουγάδας σεντόνι ;-)

γνώμη...

άσε ρε, μην τον πιστεύεις, άλλα λέει όταν δεν γράφει... :Ρ

οφείλω όμως να καταθέσω ότι Ω του θαύματος, χθες και οι δύο ταρίφες που πήρα ήταν όντως γαμώ τα παιδιά.

επίσης να πω και το άλλο (και να του το αφιερώσω του ανθρώπου δημοσίως κι ας μην ξέρω το όνομά του), ότι λάτρεψα έναν πιτσιρικά που μας πήρε μια νύχτα και είχε ωραία μουσικούλα και τον ρώτησα τι σταθμός είναι και μου λέει α τα έχω κατεβάσει από το ίντερνετ, και δεν είπαμε πολλά άλλα, όμως όταν πληρώσαμε και πήγαμε να βγούμε από το ταξί λέει μισό λεπτό και μας χάρισε το σιντί, μέσα σε θηκούλα κιόλας.

άντε, είπα την καλή κουβέντα της ημέρας, πάω τώρα να δω αν η θέση μου στον παράδεισο είναι ακόμα ελεύθερη.