ελληνικούρα

πήγα να ανεβάσω συμπληρωματικό ορισμό, αλλά αφού τον έγραψα ανακάλυψα ότι είναι καραδόκιμος. Ε, για να μην πάει άκλαυτος, το ανεβάζω εδώ για λόγους πληρότητας

[I]Ελληνικούρες είναι και τα μαργαριτάρια, ιδιαίτερα όσα γίνονται όταν θέλουμε να εμπλουτίσουμε τον λόγο μας με καθαρευουσιανιές ή να το παίξουμε μορφωμένοι με εξεζητημένες εκφράσεις, ή λόγιους τύπους, άθλημα όμως που δεν κατέχουμε και τελικά αντί να πουλήσουμε μούρη γινόμαστε περίγελος.

- ... και του το είπα του Μπάμπη κι εκείνος εξεπλάγην και...
- κάτσε, δεν κατάλαβα, ο Μπάμπης εξεπλάγη ή εσύ εξεπλάγης;
- εεε; ... μα σου λέω, ο Μπάμπης εξεπλάγην, εγώ γιατί να εξεπλάγην, αφού εγώ του το είπα...[/I]

Λόγιους τύπους.....άθλημα που δεν κατέχουμε... όπως πχ το εξεπλάγην. Το σωστό είναι εκπλάγηκα ή εκπλήχτηκα :-P

Το εξεπλάγην όμως είναι τόσο ωραίο που παραμένει άκλιτο, το άκουσα κι εχθές στη τβ ότι «εξεπλάγην όλοι»

Νταξ κι ο άλλος είχε πει ότι ωρολογιακός είναι ο μηχανισμός που τοποθετείται το πρωί για ν' αρχίσει να εξερράγεται το βράδυ...

χαχαχαχα ένας γνωστός μου λέει «φωρολογιακή δήλωση»

Το παράδειγμα σαλίνα γαμάτο!...

Όντως, το εξεπλάγην είναι πλέον για πολλούς άκλιτο (εδώ για παράδειγμα: «Ένα άλλο 7% ψήφισε ναζιστικά γουρούνια. Αυτό που μου κάνει έκπληξη είναι το ποσοστό αυτών που εξεπλάγην!») Πράγμα πολύ ενδιαφέρον, γιατι πρόκειται για σημαντική και πολύ συχνή σημασία της καθημερινότητας, κι' επόμενο είναι τον παλαιοελληνικό αυτό τύπο να τον αλλάξουμε τα φώτα στην καθομιλουμένη. Πού θα πάει, θα προσαρμοστεί κι' αυτός κάποτε, που μας τσινάει...

Στην αργκό βέβαια την έκπληξη τη δηλώνουμε με ένα σωρό άλλους τρόπους, βλέπε πιχί παθαίνω πλάκα και τα λοιπά της οικογένειας. (Κάτι τέτοια πλάκα-πλάκα θα τα βρίσκουμε πολύ άνετα και τσάκ-μπάμ με το που θα έχει ρονταριστεί το νέο σλάνγκ (ότι θυμάμαι χαίρομαι...))

για πιο σοφιστικέ ελληνικούρες εδώ, εδώ κι εδώ

Το παράδειγμα είναι απ τη ζωή βγαλμένο βίκαρ!
Πρέπει πάντως να παραδεχτούμε ότι είναι ζόρικο ρήμα, και το «εκπλήγηκα» ακούγεται κάπως, ξερωγώ, σαν να γέμισα πληγές ένα πράμα.
Το δε «εξεπλάγην» όταν κλίνεται χάνει την αρχαιόκαυλη αίγλη του και μοιάζει σα να παίρνεις το αρχαίο και του κοτσάρεις μαλλιαρή κατάληξη. Αυτό κάνει και τον ομιλητή να αμφιβάλλει για την ορθότητα της κλήσης, και τον ακροατή που, μάλλον, έχει συνηθίσει στην ακλισά.
Πράγματι η αργκό έρχεται να καλύψει το κενό και να μας βγάλει από την δύσκολη θέση.

[I]Το σχόλιο για το νέο σλάνγκρ θα το αφήσω να πέσει στο κενό.
[Φαντάζομαι την κλίκα σε απαρτία, μέσα σταυπερπολυτελή ιδιόκτητα γραφεία, να κάθονται στην αίθουσα συσκέψεων (ή και στο ρουφ γκάρντεν) και να περιμένουν ποιό κορόιδο θα τσιμπήσει το ανεκδοτάκι περί αναβάθμισης για να ξεσκιστούν στα γέλια και να αρχίσουν την καζούρα -δεν τσιμπάμε ρε!][/I]