ψηστικά1 more definition

κάνε τον κόπο να διαβάσεις τον ορισμό, σε παρακαλώ.

Θαρρώ, θαρρώ ότι λέω, ότι παρεξηγήθηκες, κάτι που δεν το οφείλεις. Διάβασα πολύ καλά τον ορισμό. Σβήσε ό,τι δε σου αρέσει, χωρίς παρεξήγηση από μέρους μου. Αλλά ψηστικά για το κρέας, κοφτικά, για τη σαλάτα, τηγανιστικά, για τις πατάτες δε με χρέωσαν ποτέ. Με χρεώνουν πατάτες, σαλάτες και μρπιζόλες. Ακόμα και τα σερβιριστικά (γνωστό ως κουβέρ) σπάνια χρεώνεται πια χωριστά. Μπορείς να το δεις ως 'ψωμί'. Αν κάποιος, ή ο ταβερνιάρης, κέρασε τις μπύρες αλλά χρέωσε τα υπόλοιπα... χρέωσε, όπως επακριβώς λέει, πατάτες, σαλάτες και ψηστικά; όχι ψητά; Τι έχει ο ορισμός που πρέπει να ξαναδιαβάσω; Τι θα πει: Για ευνόητους λόγους χρησιμοποιείται όταν κάποιος πηγαίνει το κρέας ή τα ψάρια στον ψήστη, οπότε δεν χρεώνεται το κόστος τους. Δηλαδή χρεώνουν τα ψηστικά και όχι το πιάτο; Sorry αλλά δεν τον έχω ξανακούσει και κυκλοφορώ.
Αν εννοείς ότι ΨΑΡΕΨΑΝ ή ΚΥΝΗΓΗΣΑΝ και του τα πήγαν να τα ψήσει... αυτό δεν καλύπτεται ελληνιστί από το 'για ευνοήτους λόγους'. Σήμερα η φράση 'για ευνοήτους λόγους' σημαίνει 'για λόγους που δε λέγονται αλλά τους καταλαβαίνει ο καθένας' και σ' αυτό το στιλ είναι και σλανγκ. σημαίνει κάτι 'πονηρούτσικο'.

Ε ναι, αυτό εννοεί. Ψαρεύεις, βγάζεις ψάρια, μαζεύεις την παρέα σου, πας τα ψάρια στην ταβέρνα, τα δίνεις για ψήσιμο και κάθεσαι να φας. Δε θα σου χρεώσουν το ψάρι που τους έφερες (από πού κι ως πού;), μόνο τα ψηστικά και τα γύρω-γύρω που θα παραγγείλεις (σαλάτες, ορεκτικά, συνοδευτικά, ξύδια κλπ).

Βασικά, είναι γαμώ τις φάσεις. :)

Το εννοεί αλλά δεν το λέει. Το για 'ευνόητους λόγους' δε λέει αυτό. Όσο για σένα, μικρή, σου ετοιμάζω άλλη saga με πολλή φουρτούνα, φάλαινες, καρχαρίες και χταπόδια διακοσίων μέτρων. Μπορεί να είσαι πειρατής... αλλά πρέπει και να το λέει η καρδούλα σου. Θα δεις περιπέτειες που θα φρίξεις!

ρε συ μιτζνουρ, το για ευνόητους λόγους σημαίνει ακριβώς αυτό που κατάλαβες κ συ, ότι, αν δεν πας εσύ το κρέας/ψάρι, το κόστος του ψησίματος είναι μέσα στην τιμή, κ δεν το χρεώνει ξεχωριστά. η λέξη αποκτά νόημα όταν χρεώνονται τα ψηστικά κ όχι το κρέας/ψάρι.

καμία παρεξήγηση, σόρυ για την αγένεια, δεν το εννοούσα έτσι.

Νάτα νάτα... άρχισαν οι απειλές μικρή... Βρε μιτζνούρ μου, όσο πας φέρνεις σε κάτι παλικάρια που έμπαιναν παλαιότερα εδώ. Επί της ουσίας να πω ότι, πρέπει να είναι η πρώτη φορά ή μία από τις λίγες, που ανεβαίνει ορισμός συμπληρωματικός που να λέει ουσιαστικά «ανέβασα αυτό τον ορισμό γιατί ο προηγούμενος έλεγε μαλακίες». Άκομψο μην πω και αγενές.

δύο τρεις παρατηρήσεις:

προς Μιντζούρ
- ο τζισας σίγουρα δεν είναι ο πιο ευγενικός άνθρωπος του κόσμου (το έχω πει κι εγώ, ότι δεν κάνει για ρεσεψιόν, αλλά έχει άλλα καλά, π.χ. περπατάει πάνω στη θάλασσα, πολλαπλασιάζει τον οίνο και τα ψάρια σε γλέντια κ.ο.κ)
-βελτιώνεται συνεχώς, σου ζήτησε συγνώμη αμέσως, οπότε περαιτέρω απειλές από μέρους σου είναι οφ

Η λέξη ¨ψηστικά¨ υπάρχει και λέγεται. Και είναι αυτό που περιγράφει ο ορισμός.

Εγώ το έχω ακούσει και για κυνήγι (ιδιαίτερο ψήσιμο, ξεπουπούλιασμα που δεν το κάνει κανείς), και συνήθως για μεγάλα ψάρια, που πάλι θέλουν τέχνη και χώρο. Ιδιαίτερα οι ψαροτουφεκάδες τυχαίνει να πιάσουν κάποιες φορές πολύ μεγάλα ψάρια, τα οποία θέλουν να κεράσουν. Οπότε γίνεται αυτό που λέει ο ορισμός.

εγώ πια έχω μπερδευτεί τελείως με όλους σας :Ρ

ξέρω μόνο ένα πράμα, ότι ψηστικά ξεψηστικά μας πιάνουν τον κώλο κανονικά σχεδόν παντού -και τώρα τι πληρώνουμε (κουβέρ, το ψάρι μας, το ψάρι τους, τη θέα, το νοίκι, το ντιζάιν, το παραδοσιακό, την κυραΤάδε, τον τοψέφ* Δείνα, το κοσμικό του μέρους, το ψαγμένο του μέρους) ένας θεός ξέρει. Και έχω να πω ότι οι Κυκλάδες και η Αττική έχουν καταβαραθρώσει οικονομικά, πχιοττικά και αισθητικά τον τουρισμό. Επίσης έχω να πω ότι τζάμπα κι άδικα μου παρεξηγηθήκατε ούλοι με ούλους, ψάχνω να βρω το γιατί και δεν το βρίσκω. Και τι άλλο, χμ, αυτά.

• top chef

Εδώ (σε νησί), είναι πολύ συνηθισμένο, και υπάρχουν και ονομαστές ταβέρνες για το ψήσιμο μεγάλων ψαριών. Φαντάζομαι το ίδιο θα συμβαίνει και στα άλλα νησιά. Σε διαβεβαιώ. Μην σε καλέσω κιόλας, να φας από έναν 18κιλο ροφό που πιάστηκε προχθές (δεν είναι ότι πιο νόστιμο αλλά). Το συγκεκριμένο ψάρι, κόβεται σε πριονοκορδέλα, και ότι δεν φαγωθεί, καταψύχεται και μένει κάβα στην ταβέρνα (ναι γκατσμαν, στου Χότζα) για το χειμώνα
Το προπερσινό 10κιλο συναγρίδι το έχασες... Ψήθηκε και καταναλώθηκε ολόκληρο!!!

α ναι, ήθελα να πω και ότι στη θέση του Μιτζνούρ θα έβαζα τούτο δω το λήμμαν ως μέρος του άλλου (και καλούα ως λόγο-αντίλογο), αλλά σιγά τα ωά.

επίσης ο λόγος που το παει κάποιος σε ταβέρνα (πέραν του χωροταξικού, που είναι το βασικό) είναι και για να μπει στο μάτι των άλλων, να κοκορευτεί, να πει και καμιά δεκαριά ψέμματα, ότι δήθεν ο ροφός τον τράβαγε 500 μέτρα και κόντεψε να τον πνίξει, ή ότι βούτηξε στα τριάντα μέτρα π.χ. και άλλες αηδίες

@ιρον. ¨ασε τις μαλακείες (με όλο το θάρρος) που ακούς. Το καλύτερο ψάρι που μπορείς να φας είναι το μεριδιάρικο, που πιάστηκε από ψαροτούφεκο, ψημένο στα κάρβουνα. Είναι άλλη γεύση...
Κάποιοι λένε, λόγω του ότι δεν βασανίζεται (δεν έχω επιστημονικά πειστήρια). Εγώ λέω ότι είναι ο μοναδικός τρόπος να φας φρέσκο ψάρι, και φαίνεται και στη γεύση πόσο διαφορετικό είναι. Στις ταβέρνες στα νησιά σίγουρα σερβίρεται ότι δεν έφυγε για αλλού (συνήθως για μεγάλες ψαροταβέρνες της Αθήνας, που όταν φτάσει εκεί, δεν είναι φρέσκο).

ναι ρε, σφωνώ (και μάλλον για τον δεύτερο λόγο), αλλά αυτό δεν έχει σχέση με το τι πληρώνουμε όταν τρώμε έξω, γενικά.

Επίσης κάτι για τους τοππουτσοσεφ, που παίρνουν φιλέτο φρέσκου ψαριού και το συνδυάζουν με κρέμα γάλακτος!!!

Ψάρι+γαλακτοκομικά= θάνατος (και μιλάω πέραν από αυτούς που έχουν πρόβλημα με αλεργίες) για το στομάχι.

Τα μπολντ είναι διότι δεν συμβαίνει το ίδιο με τον τόνο ή τον σολομό σε κονσέρβα.

Υπάρχει και παραυπάρχει - και αν το χταπόδι το έχεις πιάσει o ίδιος είναι πάντα λουκούμι, χαλάλι τα ψηστικά!

όχι άλλο κάρβουνο.....
είμαι σίγουρος ότι είστε επηρρεασμένοι από τα μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι.
Ρε βράστα, έστω και μία στο εκατομμύριο να μην είναι ο ίδιος, δεν είναι άσχημο να το λες; Από την άποψη ότι ένας νέος χρήστης μπορεί να το πάρει στραβά;

Για λόγους τακτ και ευγένειας μιλάω. Γιατί η δήλωση γίνεται στην δημωσιά.

Τι; Που; Πως; :Ρ

τι; πως; που; νομίζω ότι είναι το σωστό...

το σλανγκολινκ αναφέρεται στην σλαγκαρχιδιά μου ;-/

...αναφέρεται στην ψαλίδισμα της επίμαχης ερώτησης μου κατόπιν ωρίμου σκέψεως και πριν καν διαβάσω το δικό σου σχόλιο. Δεν έγραψες σλανγκαρχιδιά, δίκιο έχεις.

Είναι αργκοτικά ενδιαφέρουσες αυτές οι φράσεις που, όσον αφορά τη συχνότητα χρήσης τους, βρίσκονται στα όρια της κυριολεξίας και της μεταφοράς, γιατι πολύ συχνά οδηγούν σε παρεξήγηση παρεξήγηση καί κυριολεκτικά (παρερμηνεία) καί μεταφορικά (καβγάς). Λέω οτι είναι ενδιαφέρουσες αργκοτικά, γιατι ειδικά σε μή τυπικό ύφος συζήτησης όπως στο παρόν σάιτ-- τείνει κανείς δικαιολογημένα να παίρνει τέτοιες κουβέντες με την λιγότερο τυπική τους σημασία.

Κάποτε την είχα πατήσει με το πονηρόσκυλο έτσι· χρησιμοποίησα το εξορισμού κυριολεκτικά (καταπιάνομαι με μαθηματικά πού και πού, και τό 'χουμε ψωμοτύρι εκεί), και το πονηρό κατάλαβε την αφοριστική σημασία που έχει συχνά στην καθομιλουμένη η φράση, σε φάση, «μήν τον ακούς τον Πίπη ρε τί σου λέει, ο τύπος είναι εξορισμού μαλάκας, εγώ θα σου πώ τι να κάνεις...»

Εδώ βλέπω οτι παρόμοια παρεξήγηση παίχτηκε πάνω στην κουβέντα για ευνόητους λόγους, που ο τζίζας (κάτι τί σκαμπάζων κι' αυτός απο μαθηματικά, παρεμπιπτόντως) έγραψε κυριολεκτικά, και ο Μιτζνούρ εξέλαβε πλαγίως.

Να τις μαζεύαμε κάπου αυτές τις αμφιλεξίες, τί λέτε;...

καλά, σας έχω χάσει εντελώς, πάω πάσο, δεν καταλαβαίνω τπτ από όλη την εδώ συζήτα.

απλά θα πω ότι ψάρι και γαλακτοκομικά συνδυάζονται περίφημα σε βορειοευρωπαϊκές κουζίνες, πχ σε Σκανδιναβία, Ελβετία, Τσεχία. Έχω φάει πολλές φορές και είναι εξαιρετικά, και τα θαλασσινά και τα λιμνοποταμίσια, απλώς δεν τρώγονται εύκολα σε ένα μεσογειακό κλίμα, όπως και το ψαράκι στη σχάρα δεν λέει τίποτα όταν είσαι στους -20. Τώρα από πού μας βγήκε αυτό το «θάνατος» (το έχω ακούσει και γω) δεν ξέρω. Σάμπως δίπλα στο ψάρι που τσακίζουμε δεν υπάρχει και μια χωριάτικη με την φέτα της;

γράφαμε μαζί...

Χά, γιά δές, υπάρχει όρος αμφιλογία. Τί σού 'ναι ρε παιδάκι μου όμως η ελληνική!... :-Ρ

Αυτό με τα ψαρικά και το τυρί το έχω ακούσει σαφώς κι' εγώ, και θά 'θελα με την ευκαιρία να τοποθετηθεί κανας γιατρός: καταπόσο είναι μύθος;

@ironick:
Μπορώ να βοηθήσω θαρρώ:
Όταν τα συστήματα συντήρησης δεν ήταν ό,τι καλύτερο (π.χ. παγωνιέρες), επειδή τόσο τα γαλακτοκομικά όσο και τα ψαρικά – θαλασσινά είναι από τα πιο ευπαθή τρόφιμα, καταναλώνοντας συνδυασμό τους (ψάρι με τυρί που αναφέρεις), αύξανες τις πιθανότητες τροφικής δηλητηρίασης (δεν αναφέρομαι στα όσα λέει για αλλεργίες ο electron ή σε στομαχικές διαταραχές άλλες από τη δηλητηρίαση που μπορεί να υπονοεί). Το θάνατος λοιπόν προέκυψε από τότε και είχε νόημα. Και εννοείται σήμερα (αν μιλάμε για σωστή συντήρηση) τέτοιο πρόβλημα δηλητηρίασης δεν υφίσταται. Τώρα για άλλα προβλήματα πάω πάσο.

Ηρεμία! Κατ’ αρχάς ΣΥΓΝΩΜΗ από όλους και για όλα. Προφανώς ξέρετε κάτι που εγώ αγνοώ (δες σχόλιο Vrastaman). Ήξερα μόνο τα ψηστικά του φούρνου. Δυσκολεύτηκα πολύ να καταλάβω τι εννοούσε ο Jesus και, όταν το κατάλαβα, βρήκα ότι το ‘για ευνόητους λόγους’ δεν ήταν η καλύτερη διατύπωση. Κι εξακολουθώ να πιστεύω ότι μπορούσε να είναι πιο διευκρινιστικός. Δεύτερον: Ζητάω συγνώμη από τον Jesus προσωπικά και για το ΠΜ που του έστειλα και οι άλλοι δεν ξέρετε. Δεν ήταν απρεπές αλλά σκληρό, και τώρα το βρίσκω άδικο. Και σύμφωνα με το ΠΜ που του έστειλα, η φράση ‘βρε Μιτζνούρ μου’ είναι πολύ τρυφερή και ειρηνευτική και ήταν ο πιο ήπιος τρόπος που θα μπορούσε να μου μιλήσει• επομένως εγώ δεν έχω καμιά ένδειξη ότι ‘δεν είναι ευγενικός’. Μπορεί να πιούμε και κανένα κρασί από κείνα που κάνει από νερό• να περπατήσουμε στο νερό αποκλείεται διότι είμαι εκ πεποιθήσεως υποβρύχιος.
Τρίτον: Δεν είχα ποτέ πρόθεση να ξεσηκώσω τα πνεύματα. Στα γλωσσικά ζητήματα δεν υπάρχουν γνώστες και ταγοί αλλά ‘κοινότητα’• η κόρη μου, φιλόλογος και καλή, μου είπε κάποτε που σχολίαζα κάποιο ‘παρήγγειλέ μου έναν καφέ’ και ‘αντέγραψέ του στον πίνακα’ ότι ‘αν ο κόσμος βάλει αύξηση στην προστακτική, η προστακτική θα πάρει αύξηση. Δεν έχει σημασία τι κάνει στην Αρχαία!’ Τέταρτον: Για την Mes: Δεν είχα πρόθεση να χαρακτηρίσω κανένα ορισμό και κανενός ‘μαλακίες’• άλλωστε δεν έχω γράψει ποτέ στο site αυτόν ή άλλο προσβλητικό λόγο• είχα μια διαφορετική γνώμη και την είπα, όπως κάνω σε κάθε περιβάλλον. Νιώθω ότι είμαστε μια παρέα φίλων με έναν κοινό στόχο, μολονότι εσείς μπορεί να τον εξυπηρετείτε καλύτερα. Μην είστε πάρα πολύ ευαίσθητοι, αν κι έχετε κιεσείς τα δίκια σας με αυτά που έχουν συμβεί. Αλλά δε θα σας δημιουργήσω τέτοια προβλήματα εγώ προσωπικά. Επιπλέον για το ‘μικρή μου’ προς την Πειρατίνα… δεν υπήρξε κανενός είδους απειλή, Θεός φυλάξοι. Είναι ένα αστείο που κάνουμε οι δυό μας μέσω μηνυμάτων και μπορεί να το δημοσιοποιήσει ή να στο περάσω σε ΠΜ, τουλάχιστο για να ξέρεις τι συμβαίνει μέσα στο site ως mod. Ούτε απείλησα ποτέ τον Jesus, αλλά μάλλον ο electron δεν εννοούσε αυτό. Τι είδους απειλή χωράει στα ψηστικά; Να του τα χρεώσω; Αυτά και Εἰρήνη ἡμῖν! Αγάπες, Μιτζνούρ.

@ σσττ: μάστα, σαφές. δεν το είχα σκεφτεί, θξ!

@ βίκα, καλή ιδέα αυτή που προτείνεις. Για να το δούμε.

@ Μιτζνούρ (και πάλι γράφαμε μαζί), καλέ μη σκας τώρα, σιγά το λάχανο, φταίει που πάει πάλι για καταιγίδα μάλλον.

α και Μιτζνούρ, πού είσαι, να, θα εξιλεωθείς με μια ιατρική γνώμη περί του θανάτου από ψάρι και γαλακτοκομικά...

Εγώ θα τρώω όσο ψάρι με τυρί φέτα μου γουστάρει!

εξκιούζ μι.
είπα «θάνατος για το στομάχι»(υπερβολή), και όχι σκέτο θάνατος.
Πέραν από ιατρικά, μιλάω για τον εαυτό μου και το στομαχάκι μου. Όπως καταλάβατε τρώω πολύ ψάρι...

Συνήθως μετά από βραστό ψάρι, έτσι και τολμήσω να πιω καφέ (με γάλα), έστω και κανα τρίωρο μετά, μιλάμε ότι νοιώθω σαν να έχω φάει εφτά πιάτα φακή.

Οπότε μάλλον έπρεπε να είμαι πιο σαφής. Με κάποια είδη τυριού δεν παρουσιάζεται το ίδιο πρόβλημα. Αλλά προσπαθήστε να φάτε μετά από ψάρι κάποιο φαγητό που έχει κρέμα γάλακτος, και μάλλον θα με θυμηθείτε.

Τώρα και πολλά ιταλικά πιάτα έχουν τυρί πριν μετά ή και με το ψάρι. Αλλά το σίγουρο είναι ότι οι Ιταλοί (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων), δεν γνωρίζουν τι είναι το ψάρι. Συνήθως τρώνε μπακαλιάρο τα χριστούγεννα. Οι σκανδιναβοί από ότι ξέρω τρώνε πολλές ρέγγες, και έχουν και χάλια ποδόσφαιρο.

Αυτό που λες με τη χωριάτικη. Συνήθως αν έχει πολλά ψαρικά, φας και αρκετή φέτα, πιείς και λίγο ούζο πάλι το στομάχι διαμαρτύρεται, εκτός αν είσαι 17 χρονών.

Γεγονός είναι ότι κάποια γαλακτομικά, δεν πάνε με τα ψαρικά, είτε είναι μύθος είτε όχι.

Κάτι τελευταίο. Οι παλιές νοικοκυρές, όταν τηγάνιζαν μπαρμπούνια, δεν έκαναν ποτέ χωριάτικη σαλάτα, αλλά αγγουροντομάτα. Καθώς και η επιλογή της αγγουροντομάτας υπήρχε παλιά σε όλα τα μεζεδοπωλεία, και όταν έπαιρνες ψαρικά συνήθως πήγαιναν με αγγουροντομάτα.

Παραδοσιακά, όταν υπήρχε ψάρι, το τυρί απουσίαζε. Βάσει αυτών των εμπειρικών επιχειρημάτων, έφτασα στα περί θανάτου για το στομάχι.

Άσχετο. Είναι κάποιες πρακτικές στην γαστριμαργία, που έχουν χαθεί, και οι οποίες, ενώ φαίνονται ασήμαντες, δίνουν μια ομορφιά (ενίοτε και υγεία αν μιλάμε για το στομάχι). Και μιλάω πέραν του συνδυασμού γεύσεων, και για την εποχικότητα. Εγώ, πρόλαβα, πολλά από αυτά από την προπροηγούμενη γενιά.

Π.χ
-Τηγανητά ψάρια (μπεγότο ή μαρίδες ή κουτσομούρες) με αγγουροντομάτα, ίσως για την δροσιά που ισορροπεί την λαδίλα, ίσως και γιατί η φέτα δεν ταιριάζει.
-όσπρια με παστά, λακέρδα, σαρδέλα, ρέγγα και όχι με φέτα που έγινε της μόδας τα τελευταία χρόνια
-σαραϊλί τα χριστούγεννα, γαλακτομπούρεκα τις απόκριες, παστουρμά επίσης τα χριστούγεννα
-όλα τα φρούτα τα έτρωγαν όταν ηταν η εποχή τους, με αποτέλεσμα να σου λείπουν οι γεύσεις και να γίνονται πιο θελκτικές.

Αυτά, από κάποιον κοιλιόδουλο που λόγω ίωσης δεν μπορεί να φάει λίγο καρπούζι με φέτα!!!!!

Όταν βλέπω πορτοκάλια το καλοκαίρι, ή σταφύλι φράουλα το χειμώνα, γαμοσταυρίζω την παγκοσμιοποίηση. Γιατί α) δεν έχουν γεύση πια τα φρούτα εντός ή εκτός εποχής λόγω φαρμάκων, και β) το γαμημένο σταφύλι φράουλα είναι πιο ωραίο όταν έχεις ένα χρόνο να το φας!!!!! Πως να το κάνουμε δλδ. Αν τρως κάθε μέρα αστακό, τον βαριέσαι, άσε που τιγκάρεις στην χοληστερίνη.

Καταθέτω και φεύγω εδώ την γιαγιά ήλεκτρον, να κάθεται στην καρέκλα και να λέει : «΄'οπου να 'ναι, θα βγουν και τα καϊσια... Άραγε θα 'ναι καλά φέτος... Αν έχει πολλά, θα κάνω και γλυκό... Αυτός ο ανεπρόκοπος ο αδελφός σου, θα την πάρει την τάδε;»

Ένας κόσμος που χάνεται, μαζί με τα αρνητικά και τα θετικά του. Ένα από τα θετικά του είναι σίγουρα και οι γεύσεις....
Καλό καλοκαίρι....

Ε! που πας; διακοπές;

'ε' μπάω πούετι.
Είπα να το τελείωσω ποιητικά το σχόλιο

έλεκτρα, όσπρια με παστά είναι από τα αγαπημένα μου!

επίσης έχω να σας προτείνω τα εξής: ρεβύθια κοκκινιστά, ωραία χυλωμένα, με αυγοτάραχο (στο πλάι, όχι μέσα...). συνοδεύεται με ρακή.

και

χόντρο (τραχανά) με ντομάτα, και από πάνω μια φέτα ροκφόρ να λιώνει αργά και ηδονικά. με καμιά γλυκιά κρασόμπυρα, δεκάρα, δεκατριάρα κιέτς.

Με κάνατε και πείνασα νυχτιάτικα, πανάθεμά σας. :-Ρ

Η μόνη απορία που έχω είναι γιατί οι Ιταλοί να μην ξέρουν από ψάρι. Οι νότιοι, τουλάχιστον.

Ποια ήταν εκείνη η ταινία (ασπρόμαυρος νεορεαλισμός, Σικελία και πόρκα μιζέρια), που όλοι οι χωρικοί ήταν ψαράδες φτωχαδάκια και κανένας τους δεν είχε βάρκα δικιά του, οπότε δουλεύανε για λογαριασμό του πλούσιου του χωριού, που του ανήκαν όλες οι τράτες;

Τί να κάνω; Ξαναμιλάω, εφόσον περί εξιλεώσεως πρόκειται. Πρώτον η απαγόρευση βρώσης κρέατος με γαλακτοκομικά αναφέρεται στο βιβλικό μη φας 'ἀμνόν ἐν τῶι γάλακτι τῆς μητρὸς αὐτοῦ', και δεν έχει καμιά σχέση με το ψάρι. Στην πραγματικότητα δεν το ακολουθεί κανείς εκτός από τους Hassidim. Δεύτερον, αν κάποιοι συνδυασμοί φυσιολογικών τροφών και ποσοτήτων σας φέρνει δυσφορία, ΜΗ μιλάμε και για θάνατο πια, είναι ιδιοσυγκρασικό σας και να το αποφεύγετε. Προηγουμένως όμως κάντε και μια εξέταση (κάτι φυσάς) μην έχετε κανένα helicobacterium jejuni [ε, ρε τι slang.gr είναι αυτό! Τι σλανγκιές ρίχνω μεταμεσονυχτίως μπας και νυστάξω... πού'σαι Mes να με δεις!] Μην έχετε λέω κανένα helicobacterium jejuni διότι είναι πολύ καθήκι μικρόβιο, προκαλεί έλκος και πιθανώς καρκίνο στομάχου. Πριν το ανακαλύψουν οι γαστρεντερολόγοι, χειρουργούσαμε μια με δυο διάτρήσεις σε κάθε εφημερία και τουλάχιστο, εγώ προσωπικά, έκανα μία με δύο βαγοτομές - πυλωροπλαστικές την εβδομάδα. Τώρα, εδώ και μια εικοσαετία δηλαδή, αν ξεπέσει κανένα τελείως ξέμπαρκο ρεμάλι με διάτρηση πια. Ούτε να διδάξουμε την επέμβαση δεν μπορούμε! Δηλαδή είναι τόσο σπάνια που κατάντησε slang κι έτσι μου έρχεται να το αναρτήσω για να σκάσουν μερικοί. Το ελικοβακτηρίδιο θεραπεύεται σχετικά εύκολα. Από κει και πέρα... φάτε ό,τι θέλετε εφόσον το αντέχετε... ΟΜΩΣ ένα πολύ βαρύ νόσημα λέγεται παχυσαρκία. Ο άνθρωπος πεθαίνει από τέσσερεις αιτίες κυρίως: ατύχημα, καρκίνο, λοίμωξη (μικρόβια) και μεταβολικά σύνδρομα και τις συνέπειές τους (διαβήτη, υπέρταση, καρδιακή, ηπατική και νεφρική ανεπάρκεια, αρτηριοσκλήρωση κ.ο.κ.) που ξεκινάνε συνήθως από την παχυσαρκία και σπανιότερα από γονιδιακή 'προσημείωση'. Προσωπικά δεν μπορώ να μιλήσω διότι έχω να φάω ψάρι ή κρέας 40 χρόνια, από τα 27 μου δηλαδή. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Άλλο ένα σημείο που ταιριάζουμε με την Ironpal, αν κρίνω από τις προτεινόμενες συνταγές. Όσο για το θηλυκό Πειρατάκι που ακούει στο όνομα Τζένη, σκεφτείτε τι ψαρούκλες θα τη βάλω να πιάσει στην προσεχή της πειρατική περιπέτεια. Και δε θα της δώσω κανέναν ιταλό μαζί

Πολύ μου άρεσε, μικρόβιο που το λεν ζουζούνι. Ζουζουνάκι γουγουγού βγες από το στομαχάκι μην πάθει καρκίνο ο κύριος, ε ζουζούνι μου; Κι εγώ θα σε πάω στις κούνιες. (και αντί αυτού του χώνεις μια πενικιλίνη μπαμ, πάρτα ελικοβακτηρίδιο μπάμπουρα).

θένκια Μιτζνούρ, και συ εξιλεώθηκες, και μεις πάθαμε μόρφωση πάλι. Συμπλήρωσες τα του Σσττφφνν και νιώθω κομπλέ τώρα.

Σας έχω δίπλα δίπλα, επιτέλους!

Έτσι είν' η εμπειρία: φέρνει τις γυναίκες κοντά...

ψτ, Μες;;;; για μας λένε.

Και όχι όποιες κι όποιες... ε; Άλλωστε με παραδέχτηκε και ο Hodjas. όταν, δε θυμάμαι πού, γκρίνιαζε (που δεν το συνηθίζει) ότι παίζεις εσύ στην παραλία όλο το βράδυ κιθαρίτσα, σου πέφτει το χέρι από το ντρίνγκι ντρίνγκι ενώ οι άλλοι γύρω σου τακιμιάζουν, χάρη στην κιθάρα σου, και σ' εγκαταλείπουν δυο δυο, όσπυ δεν παίζεις παρά για τον εαυτό σου... του είπα: 'εντοπίζεις το δια ταύτα και του ΔΙΝΕΙΣ ΡΟΛΟ. Του λες: ΕΣΥ ΕΔΩ... ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ!' Το απέδωσε κι αυτός στην 'πείρα μου'... και δεν είχα καμιά! Από το μυαλό μου το έβγαλα, αλλά μην του το πείτε, να με νομίζει έμπυρο... ΣΥΓΝΩΜΗ ἐμπειρο.

Βικαρ ζηλιάρη! Μη με ματιάσεις, ε!

Δίπλα δίπλα δε νομίζω Τάκη. Η μία πάνω και η άλλη κάτω είμαστε και τα σχόλιά μας ακουμπούν το ένα το άλλο.

Σ' αυτό φταίει ο σχεδιασμός του σάιτ. Ρε Mes, μην είσαι τόσο ψιλολόγα! Θα γίνεις μεμψίμοιρη, κακιά φιλενάδα, κακιά σύζυγος, κακιά πεθερά, κακιά συμπεθέρα, κακιά μπατζανάκισσα, κακιά κουνιάδα, κακιά νύφη, κακιά συνυφάδα, κακιά γριά και κακιά κουτσομπόλα!
ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ, λένε, ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ

Ε, ναι, εγώ λέω για δυο σλανγκομούνες που τρίβονται μεταξύ τους κι εσύ μου λες μπουρουμπούρου αχαχαχ

Δηλαδή... το σάιτ σχεδιάστηκε επίτηδες έτσι; Too good to be true! Πρώτον: Οι σλανγκομούνες δεν είναι απαραίτητο να τρίβονται μεταξύ τους. Δεύτερον: Αν τρίβονταν, η επίπτωση (συχνότητα) θα ήταν μεγαλύτερη. Τρίτον: Θα εμφανίζονταν συχνότερα και στη ίδια συχνότητα. Τέταρτον: Θα υπήρχε πρόβλημα με τους άντρες όταν πέφτουν δυο δυο. (Άσε που το αντίστοιχο του σλανγκομούνα θα ήταν μη σου πω... και δεν το λέω γιατί προτίθεμαι να το αναρτήσω και δε θέλω να με προλάβεις!) Πέμπτον: Ο Βίκαρ που είναι μέσα, δε θα έγραφε ότι 'έχω πείρα' και δε θα ζήλευε. Έκτον: Θέλεις κι άλλο λόγο για ν΄ ανατράψω τον ισχυρισμό σου; Θα καταντήσω μεσαιωνικός λογικός φιλόσοφος στο τέλος. Και αγού είσαι τέτοια, θα σου αναρτήσω έναν Μιτζνούρ... να μάθεις!

Ναι, ας το αναλύσουμε εξαντλητικά, γιατί όχι.

Άσ' τα Μες, εδώ χρωστάμε λασπομαχία 2 χρόνια τώρα, όλο λόγια είμαστε, ας τη λήξουμε την κουβέντα...