Ποπ* τραγουδάκι. Ανάλαφρο, ακίνδυνο, εύπεπτο, πιασάρικο, χαρούμενο, ανεβαστικό, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, και πιθανότατα με ημερομηνία λήξης.
Δεν είναι εξ ορισμού αρνητικός χαρακτηρισμός (περί ορέξεως κολοκυθοκεφτέδες), αλλά πολύ συχνά λέγεται υποτιμητικά, ως συνώνυμο της φλωριάς. Μπορεί να αναφέρεται και σε τραγούδι άλλου, εντελώς διαφορετικού μουσικού είδους, οπότε δηλώνει τεράστια περιφρόνηση - διότι αν το πας για ντεθ μέταλ και σου βγει ποπ, φιλαράκι, κάτι έχεις κάνει λάθος.
Στην αγγλόφωνη μουσική ορολογία, popular music είναι θεωρητικά κάθε μουσική που κυκλοφορεί ευρέως (σε δίσκους, σε cd, στο ίντερνετ κλπ) και δεν είναι ούτε κλασική ούτε παραδοσιακή. Με αυτή την έννοια, «ποπ» είναι και η τζαζ και οι μπλουζιές και ο Φρανκ Σινάτρα να πούμε - αλλά και οι γκαραζοπανκιές, το μέταλ, το αλτέρνατιβ, τα πριόνια κι όλα αυτά τα πράγματα του Σατανά. Πρακτικά όμως, τα εν λόγω πράγματα του Σατανά περιγράφονται με τους δικούς τους όρους, και η λέξη «pop» μένει να χαρακτηρίσει τη *μη ειδικευμένη μουσική ευρείας κατανάλωσης. Αυτή που απευθύνεται σε νεαρόκοσμο χωρίς συγκεκριμένα γούστα ή απαιτήσεις, και που δε χρειάζεται πάνω από δύο ακροάσεις για να γίνει χιτάκι. Ποπ είναι ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής.
- Κι από μουσική, τι έλεγε το μπητσόμπαρο χτες;
- Νωρίς κάτι έλεγε, έπαιζε μια χαρά ποπάκια, γουστάραμε, κουνιόμαστε, όμορφα. Αλλά μετά το γύρισε σε ρέγγε και σαρδέλαι, και πλακώσανε τα ρασταφάρια, γέμισε ο τόπος τζίβες και τράιμπαλ, και βαρεθήκαμε.- Τι θα γίνει με τον Παύλο, θα μείνετε μαζί, τελικά;
- Χλωμό. Έχουμε ένα θεματάκι στη μουσική.
- Ρε α πάαινε από κει, πόσω χρονώ είσαι, να πούμε, δεκαπέντε; Η μουσική είναι το θέμα μας τώρα;
- Ρε Λενάκι, έχουμε θέμα, σου λέω! Έχει πέντε τέρρα mp3 και θέλει να τ' ακούει όλη μέρα σπίτι, και είναι όλα ποπάκια. Όλα, όμως! Φρίκη! Νταξ, δε λέω, θα τ΄ακούσω κι εγώ μια στο τόσο, δε θα βγάλω σπυριά, κι ένα αξιοπρεπές ποπάκι να το εκτιμήσω κιόλας. Αλλά πόσες ώρες σερί μπορεί ένας ενήλικας άνθρωπος ν' ακούει Lady Gaga και Rihanna, πια;
- Εγώ στα 'λεγα όταν ήσουνα μικρή, να μη συχνάζεις στο Dark Sun, δε μ' άκουγες...- Παλιά δεν τους γούσταρα τους James καθόλου. Ένα-δυο τραγούδια τους μ' αρέσανε μόνο, και τα υπόλοιπα μου φαινόντουσαν ξενέρωτα ποπάκια, εντελώς αδιάφορα. Τώρα έχω αρχίσει να τους συμπαθώ.
- Πολύ με άρεζε το Dance of Death των Maiden.
- Πλάκα με κάνεις; Παπαριά είναι.
- Όχι ρε, είναι πολύ προσεγμένο.
- Φλωριά είναι.
- Όχι ρε, δώσ' του μια ευκαιρία, είναι καλό λέμε.
- Ποπάκι είναι.
- Ε ΟΧΙ ΚΑΙ ΠΟΠΑΚΙ!
0 comments