Εσχάτως έχει διαπιστωθεί από σχετικά μικρό κύκλο ατόμων το εξής φαινόμενο: λέξεις σχετικά εύκολες, οι οποίες αναγραμματίζονται ή καλύτερα αντιστρέφεται η σειρά των συλλαβών με τέτοιον τρόπο, ώστε αφενός η νέα λέξη να μη σημαίνει τίποτα, αφετέρου δε αν κάποιος προσπαθήσει να την επαναλάβει πολλές φορές κολλητά να προκύπτει η κανονική λέξη.
Ίσως σε μερικούς να θυμίζει λογοπαίγνια δημοτικού, όμως η συνεχόμενη προσπάθεια εξεύρεσης τέτοιων λέξεων μπορεί όντως να διαμορφώσει ένα νέο λεξιλόγιο, το οποίο δεν είναι εύκολο να γίνει αντιληπτό από τους ακροατές.
- Σοσβά που είσαι;
- Άσε ρε ψηλέ, πήγα από το γραφείο της ντρηχό (ή της ντρηχούς) και σιχάθηκα τη ζωή μου έτσι που την κόζαρα. Εσύ πού είσαι;
- Τάσκα και εγώ. Πήγα στο μαγαζί του πούσπα με το λόσκυ και εκείνος έκανε σαν στησπού από τον φόβο του λες και είδε κανένα πίτμπουλ.
- Κατάλαβα, ραδεσκού δηλαδή. Τίποτα άλλο;
- Τούλεσκα και λίγα λες. Μετά πέρασα από τον Κημά να τού αφήσω κάτι κωλόχαρτα και άραξα να Αριστοτέλους να πιω μια ξεγυρισμένη φράπα να στανιάρω.
5 comments
vikar
Δέ βλέπω όμως να εννοείς κάτι διαφορετικό απο τα ποδανά (τα οποία δέν είναι καθόλου έσχατο φαινόμενο).
Khan
Ποδανά το λένε και είναι απλό!
tagm2000
Κύριοι,
Η λέξη ποδανά από μόνη της είναι μια κατηγορία αναμφισβήτητα. Όπως βλεπετε, το λήμμα μου είναι η ντριχό και όχι τα ποδανά. Επομένως, αυτό που έκανα ήταν, μέσω του παραδείγματος, να προωθήσω τον κλάδο, προσφέροντας κάποιες λέξεις της κατηγορίας. Όσον αφορά την παλαιότητα της κατηγορίας, τονίζω και πάλι ότι σε κλειστό κύκλο ατόμων έχει αναβιώσει ο υπό εξέταση τρόπος έκφρασης με ιδιαίτερα μεγάλη συχνότητα. Δεν ανακάλυψε κανείς την Αμερική!
vikar
Όκ κέικ. Πάντως τα ποδανά τα ακούω ευρέως εδώ και πολλά χρόνια, απο δεκαετία ενενήντα πές, τουλάχιστον Θεσσαλονίκη μεριά, και σίγουρα σε πάν' απο μία παρέες. Θα άξιζε να το χρονολογήσουμε το φαινόμενο.
iron
τα ποδανά στη γαλλία τουλάστιχον κατάγονται από μεσαιωνικό λαϊκό συνήθειο το οποίο ήκμασε τελικά κατά τον βουπιπί μξ εργατών και μεταναστών. μετά έγινε της μοδός και το πήρε η νεολαία, περισσότερα εδώ.
τα δικά μας παίζουν από τα ενενήνταζ σίγουρα. δεν έχω ιδέα για πιο πριν.
Τούτα δω του Tagm είναι κατάτι πιο νεανικά ποδανά από τα «κλασικά», νομίζω. Ας πούμε λοιπόν ότι η ντριχό (της ντριχούς, αχαχαχαχαχα!!!!!!) είναι μια νέα βερσιόν ποδανών. Το μέλλον θα δείξει.