διακήδευμα

Μιλάμε για διακήδευμα όταν το διακύβευμα είναι τι είδους κηδεία θα διαλέξεις. Σαν να λέμε θες να σε θάψουν, να σε καύσουν ή να σε ταριχεύσουν ένα πράμα.

Το διακύβευμα είναι μια πολύ μουράτη λέξη και σχετικά νεόκοπη ψαγμενιά, που μεταφέρει κυρίως το γαλλικό enjeu, και λιγότερο το αγγλικό at stake και άλλες εκφράσεις (παλιότερα υπήρχε το ρήμα διακυβεύω-όμαι, αλλά όχι το ουσιαστικό, βλ. το ιστολόι του Ν. Σαραντάκου για πλήρη ανάλα). Ειδικά στην προεκλογική περίοδο πριν από τις εκλογές της 6/5/2012 (και κάπως λιγότερο στις εκλογές του 2009) φορέθηκε τόσο πολύ ώστε αρχίδει και κουράδει, αφού όλοι οι πολιτικοί αντί να ζητάν απλώς την ψήφο μας βαττολογούν πλέον ad nauseam για το διακύβευμα των εκλογών. Σε δειμοκρατικά πλαίσια ο καθένας προβάλλει το δικό του εκβιαστικό δίλημμα, για άλλον το διακύβευμα είναι Μνημόνιο ή Αντιμνημόνιο, για άλλον Ευρώ ή δραχμή (άκα κόμμα ευθύνης ή κόμμα δραχμής), για άλλον Ευρώπη ή Αφρική (πλέον μάλλον η Ευρόπη, όπως καλλιόπη, σημαίνει την διανοιγείσα ευρεία οπή), για άλλον υποταγή ή εθνική υπερηφάνεια. Σε κάθε περίπτωση μάλλον πρόκειται για διακήδευμα και όχι για διακύβευμα, αφού αυτό που καλούμαστε να επιλέξουμε είναι το είδος της κηδείας μας, ή στην καλύτερη περίπτωση το πόσο θα αναβληθεί.

Η λέξη διακήδευμα εμφανίζεται συνήθως ως μαργαριτάρι τ. παπαριά καμαρωτή πολιτικών και πολιτικολογούντων, που θέλουν να φανούν ψαγμένοι αλλά δεν το έχουν. Μόλις και μετά βίας μπορεί το μαργαριτάρι να καλυφθεί α πουστεριόρι με την δικαιολογία ότι πρόκειται για το αρχαίο κῆδος= φροντίδα. Τα κωμικά αυτά ολισθήματα ερμηνεύονται ως φροϋδικά σλιπάκια, οπότε ο όρος διακήδευμα ετυμολογείται από το κηδεία για να σατιρίσει την στομφώδη διανοουμενέ εμμονή στην λέξη διακύβευμα . Εδώ πάντως αναφέρεται ως μαργαριτάρι πολιτικού το οποίο ο Τακίς το ορθογραφεί χαριτωμενίστικα ως διακύδευμα και καλά από το κῦδος (= δόξα).