Ο κλαρινογαμπρός, αλλά μάλλον σε πιο ελαφρά, φλώρικη εκδοχή και με τόνο περισσότερο ειρωνικό. Υποθέτω επειδή το κλαρινέτο είναι η παραλλαγή του κλαρίνου στην ορχήστρα κλασικής μουσικής.
Δεν τον βλέπεις, μαλλί, ντύσιμο, υφάκι; Πρόκειται για κλασικό κλαρινέτο.
Από "φιλικό" σχόλιο για διαδυκτιακή φωτογραφία του "διάσημου" ποδοσφαιριστή Νίκου Παντίδου):
"H φωτό όπου ο παλίκαρος-κλαρινέτος της καρδιάς μας ρομαντζάρει ανέμελα στην πισίνα με τον έναν όρχι συμπιεσμένο από το "τράβα-το-τερμα-πάνω-να-φανεί-τετρακέφαλος" μαγιό και φόντο την κιλότα της θείας Μαρίκας στην απέναντι μπουγάδα, πρέπει να κορνιζαριστεί σε όλα τα σχολεία δίπλα από τα εικονίσματα".
3 comments
Khan
Καλό!
barbarosa
Μορφολογικά ως προς τη λέξη ναι. Ως προς το ίδιο το όργανο όχι. Το συμφωνικό κλαρινέττο είναι κατ' ελάχιστο πιο μπάσο απ' το κλαρίνο μας και ελαφρώς μεγαλύτερο... Μπορεί η λατινογενής κατάληξη -εττο να δηλώνει υποκοριστικό (κλάρους, είναι ο λαμπρός, ο καθαρός, ο εναργής) κι όμως ο λεξιπλάστης τον κλαρινογαμπρό τον αναβάθμισε, βαραίνοντάς τον σε κλαρινεττογαμπρό χωρίς να το ξέρει. Εδώ έφυγε το -εττο και έγινε κλαρίνο, ενώ το καμπινέττο, έγινε καμπινές για να αποφευχθεί αυτή η τριζάτη κατάληξη. Και τότε τί λένε οι Ευρωπαίοι κλαρίνο, απ' όπου προήλθε το "μικρότερό" του κλαρινέττο;Μια γαλλική μεσαιωνική τρομπέττα όπου πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε ο όρος για να περιγράψει τον ήχο του οργάνου κι όχι τον τρόπο που κατασκευάζεται.. Κλαρίνο και κλαρινεττο είναι πνευστά που ανήκουν για τους δυτικούς σ' άλλες κατηγορίες...
barbarosa
Τέλος, "χρυσό κλαρινέττο" λένε το σοπράνο σαξόφωνο που δεν έχει την χαρακτηριστική καμπύλη στον κορμό του αλλά είναι ίσιο (Αυτά που είναι στις μπάντες την έχουν γιατί τα σαξοφωνα μπάντας είναι ελάχιστα μεγαλύτερα και πιο βαθύφωνα από τα συμφωνικά που είναι ελαφρότερα και μικρότερα).