εκ βαθέων

Donmhtsos, ξεκινάω με αυτοκριτική, επειδή ο αναμάρτητος πρώτος χορεύει μπαλέτο:

τις μέρες της αθωότητας που ήθελα διακαώς να προσφέρω στο σάιτ και να πω πράματα, όταν ανέβασα το άρον άρον, η iron μου έγραψε αυτό. Τότε, προφανώς για να το έχω ανεβάσει, δε συμφωνούσα, μου φαινόταν πολύ, μα πάρα πολύ, σλανγκ.

Η ιστορία και η σοφία των χρόνων που πέρασαν έδειξε ότι είχε δίκιο η iron. Παρά το ότι ο ορισμός δεν ήταν για πέταμα, το λήμμα είναι βιβλική αναφορά, δεν είναι σλανγκ. Καταλαβαίνεις πού το πάω έτσι;

Και, η αυτοκριτική συνεχίζεται, σου χω ζαλίσει ταρχίδια με το σεσινεπά σλανγκ και ειλικρινα λυπάμαι γιαυτό γιατί και καλούς και πλήρεις ορισμούς γράφεις και το προφίλ σου εδώ είναι εξαιρετικά συμπαθές. Όμως, αυτό το χρήσιμότατο λήμμα, με τα εξαιρετικά σχόλια το έχεις δει; Αυτό μου άνοιξε τα μάτια και τώρα αυτή τη γνώση την μοιράζομαι ξανά, γιατί της χρωστάω.

Πάντως ακόμη και η διδάξασα, αναρωτιέται.

@ Galadriel. Κάθε καλοπροαίρετη κριτικὴ εἶναι εὐπρόσδεκτη καὶ δὲν χρειάζεται ν' ἀπολογεῖσαι. Ἐξ ἄλλου εἶχα κι ὁ ἴδιος κάποιες ἀμφιβολίες ὅταν ἔγραφα: νομίζω πὼς μπορεῖ νὰ σλανγκιστεῖ. Διάβασα τὸ, ὄντως πολὺ ἐνδιαφέρον λῆμμα σλανγκ, ἀλλὰ γιὰ νὰ πῶ τὴν ἁμαρτία μου δὲ μπόρεσα νὰ διαβάσω ὅλα τὰ σχόλια· κάπου χάθηκα στὶς, προσωπικοῦ κττμγ, χαρακτήρα, ἀντιπαραθέσεις. Μ'αὐτὰ ποὺ διάβασα διαπιστώνω πὼς ἡ πλειοψηφία τῶν λημμάτων ποὺ ἔχω δημοσιεύσει, ὑπὸ τὴν αὐστηρὴ ἔννοια τοῦ ὅρου, δὲν εἶναι σλανγκ· τὰ περισσότερα εἶναι στοιχεῖα τῆς Κυθνιακῆς ντοπιολαλιᾶς, τοῦ ναυτικοῦ/θαλασσινοῦ/ψαράδικου ἐπαγγελματικοῦ ἰδιόλεκτου (jargon) ἥ λεξιπλασίες. Ἐν τούτοις δὲν μετανιώνω ποὺ τὰ δημοσίευσα. Ὅπως ἔχει ὰποδειχτεῖ στὴν πράξη (τουκανισμός), ἰδιαίτερα σήμερα μὲ τὴν ἔκρηξη τῆς ἐπικοινωνίας, ἐκφράσεις, ποὺ εἶναι προϊόντα προσωπικῆς λεξιπλασίας ἥ χρησιμοποιοῦνται σ' ἕναν περιορισμένο κοινωνικὸ ἤ ἐπαγγελματικὸ χῶρο, διαδίδονται ταχύτατα. Τὸ ποιὲς εἶν' αὐτὲς θὰ τὸ δείξει τὸ μέλλον. Γι' αὐτὸ πιστεύω πὼς ἀξίζει τὸν κόπο νὰ δημοσιεύουμε, μὲ περίσκεψη καὶ αἰδὼ πάντα, ἀκόμη κι ἄν κάποια ἀπὸ τὰ πονήματά μας δὲν εἶναι καὶ τόσο πετυχημένα. Μέσα ἀπὸ τὸ διάλογο καὶ τὴν κριτικὴ μπορεῖ νὰ γίνουν ὑλικὸ γιὰ τοὺς μελετητὲς.

Κλείνοντας θέλω νὰ ἐκφράσω τὴν ἐκτίμησὴ μου γιὰ τὸν ἐθελοντικὸ καὶ μὴ ἐμπορικὸ χαρακτήρα τοῦ σλανγκρ. Πιστεύω ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ μεγάλη του δύναμη ποὺ μαζὶ μὲ τὸν πλουραλισμὸ πρέπει νὰ διαφυλαχθοῦν μὲ κάθε τρόπο.

Σχετικὰ μ' αὐτὸ ποὺ ἔγραψα παραπάνω: "σήμερα μὲ τὴν ἔκρηξη τῆς ἐπικοινωνίας, ἐκφράσεις, ποὺ εἶναι προϊόντα προσωπικῆς λεξιπλασίας ἥ χρησιμοποιοῦνται σ' ἕναν περιορισμένο κοινωνικὸ ἤ ἐπαγγελματικὸ χῶρο, διαδίδονται ταχύτατα" βρῆκα τὴν πολὺ ἐνδιαφέρουσα σημερινὴ ἀνάρτηση τοῦ Νίκου Σαραντάκου Βίβερε πεταλοζαμέντε.