Εννιά με Πάντα

Ονείρωξη κάθε συνειδητοποιημένου στυγνού εκμεταλλευτή και καθημερινότητα εκατομμυρίων απανταχού αδέσμευτων νεοσκλάβων, που αγωνίζονται να πείσουν εαυτούς πως είναι μεν εργαζόμενοι (εξού δοξάζοντες τον όποιο Θεό και μπινελικιάζοντας το ωροσκόπιό τους), αλλά με την μετά Κρίσης έννοια του όρου.

Ανέκαθεν πραγματικότητα για τριτοκοσμικές χώρες, για κάποιες από τις Δυτικές προέκυψε από διακρατική συνειδητή και συντονισμένη ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων. Συνοδεύεται από απαράδεκτους, συχνότατα μαύρους, μισθούς επιπέδου χαρτζιλίκι σε επίσης συχνότατα υπαλλήλους φαντάσματα για εξεπιτούτου ξεχαρβαλωμένους αρμόδιους κρατικούς μηχανισμούς. Το όλο πακέτο επεξεργάστηκαν παραδόπιστα, ακόρεστα και, δυστυχώς, αχαλίνωτα σινάφια που ζουν σε παράλληλο σύμπαν σε σχέση με τη συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού και το επέβαλλαν δια των δημοκρατικά εκλεγμένων μεν, διεφθαρμένων και διαπλεκομένων δε τσιρακίων τους με μετεκλογική επιστράτευση της ανυπέρβλητης πουτάνας Τίνας.

Σαν όρος προέκυψε από σαρκαστική παραφθορά του ωραρίου 9-5 (όπου το 9, π.μ. και το 5, μ.μ.) των υπαλλήλων γραφείου σε πολλές χώρες.