Definitions by sstteffannoss (223)
Showing 1-10 from 223

Ονείρωξη κάθε συνειδητοποιημένου στυγνού εκμεταλλευτή και καθημερινότητα εκατομμυρίων απανταχού αδέσμευτων νεοσκλάβων, που αγωνίζονται να πείσουν εαυτούς πως είναι μεν εργαζόμενοι (εξού δοξάζοντες τον όποιο Θεό και μπινελικιάζοντας το ωροσκόπιό τους), αλλά με την μετά Κρίσης έννοια του όρου.

Ανέκαθεν πραγματικότητα για τριτοκοσμικές χώρες, για κάποιες από τις Δυτικές προέκυψε από διακρατική συνειδητή και συντονισμένη ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων. Συνοδεύεται από απαράδεκτους, συχνότατα μαύρους, μισθούς επιπέδου χαρτζιλίκι σε επίσης συχνότατα υπαλλήλους φαντάσματα για εξεπιτούτου ξεχαρβαλωμένους αρμόδιους κρατικούς μηχανισμούς. Το όλο πακέτο επεξεργάστηκαν παραδόπιστα, ακόρεστα και, δυστυχώς, αχαλίνωτα σινάφια που ζουν σε παράλληλο σύμπαν σε σχέση με τη συντριπτική πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού και το επέβαλλαν δια των δημοκρατικά εκλεγμένων μεν, διεφθαρμένων και διαπλεκομένων δε τσιρακίων τους με μετεκλογική επιστράτευση της ανυπέρβλητης πουτάνας Τίνας.

Σαν όρος προέκυψε από σαρκαστική παραφθορά του ωραρίου 9-5 (όπου το 9, π.μ. και το 5, μ.μ.) των υπαλλήλων γραφείου σε πολλές χώρες.

Εκ του «Πακιστανός» και του σλαγκικού «μαν», αρκετά συχνά με άρθρα ουδέτερου γένους και με υποκοριστικό αντί του σπάνιου πληθυντικού «πάκμεν».

Παραπέμπει, από σπόντα και μόνο, στο επιδραστικότερο ηλεκτρονικό παιχνίδι όπου η πασίγνωστη φιγούρα συνεχίζει, από το ’80, να καταβροχθίζει αχόρταγα ατέλειωτες νεανικές, κι όχι μόνο, εργατοώρες αποβλακώνοντας πλείστους.

Χρησιμοποιείται από χρυσαυγίτες βέρους και δυνάμει, καθώς κι από συναφείς ρατσιστικές και εθνικιστικές δυνάμεις, σαφέστατα υποτιμητικά παρά το φαινομενικά περιπαικτικό του όρου.

Το αν επιπλέον κατορθώνει να συνδέσει στο υποσυνείδητο πολλών την αχόρταγη πείνα της ηλεκτρονικής περσόνας με τους συγκεκριμένης εθνικότητες μετανάστες, δεν αποκλείεται.

Το να χρησιμοποιείς εισαγόμενους όρους για να χαρακτηρίσεις μετανάστη… ενέχει κάτι που με ξεπερνάει.

(Όλα απ’ το δίχτυ)

Από το τούρκικο tas: λεκάνη, κύπελλο, δοχείο μας προέκυψε το τάσι και το υποκοριστικό του τασάκι που χρησιμοποιείται για το σταχτοδοχείο.

Σε καφέ και καφετέριες την αγγαρεία του να αλλάζεις κάθε μια και δυο (άντε κάθε τρεις και λίγο) τα γεμάτα από στάχτες κι αποτσίγαρα τασάκια με άδεια, ενίοτε πλυμένα κι όχι απλώς αδειασμένα, συνήθως εκτελούν γκαρσονάκια που ουδείς θεωρεί πως είναι κάτι σπέσιαλ στην εργατική πυραμίδα ως προς τις ικανότητες και τη συνεισφορά, αν μη τι άλλο ως προς την συγκεκριμένη αγγαρεία.

Παρά τις όποιες αντιρρήσεις συνδικαλιστικών φορέων και της κάστας των μπάτλερ, ατράνταχτη απόδειξη αποτελεί η απουσία αντίστοιχου μεταπτυχιακού.

Εξού και οι μειωτικές για κάποιον εκφράσεις «τον έχω για να αλλάζει τα τασάκια», «κάνει μόνο για να αλλάζει τασάκια» κι όλες οι παρεμφερείς.

Όλες; Μια αστική ελάφρυνση στην προφορά του –σ- (σίγμα) κι ένα μόνο –ι- (γιώτα) στην ουρά χωρίζουν το τούρκικο taşak: όρχις, αρχίδι από το τασάκι: σταχτοδοχείο.

Αν λοιπόν αντί του «αλλάζω», ακούσετε «αδειάζω» στην χρήση της έκφρασης, αναρωτηθείτε μήπως πρόκειται για λογοπαίγνιο κάποιου γνωρίζοντα.

Αν ναι και στην ομήγυρη υπάρχουν και έτερος, οι πιθανότητες αυξάνουν. Αν η σκούφια τους κρατά από Θεσσαλία και πάνω, ακόμη περισσότερο.

Αν η έκφραση εκστομίστηκε με προσωπική αντωνυμία στο α’ πληθυντικό και άρθρο, μιλάμε σχεδόν για βεβαιότητα.

Αν δε, αφορά εσάς παρόντα και συνοδεύεται από έστω διακριτικότατη θωπεία του καβάλου του λαλήσαντα, ναι ήρθε η ώρα, αφενός αν σας παίρνει, και αφετέρου αν σας χαλά, να προσβληθείτε σφόδρα και να πράξετε τα δέοντα.

(Όλα απ’ το δίχτυ*)

Για να απαντηθεί το ακανθώδες ερώτημα «πόσο χύνει ο μέσος αρσενικός στη ριξιά», κάτι εκατοντάδες συνειδητοποιημένοι και επιπλέον, συστηματικοί μαλάκες με πατέντα, κάθε είδους, για το καλό της επιστήμης, κατέθεταν μετά από κάνα δυο μέρες αυστηρής αγαμίας τα χύσια τους για ικανό διάστημα.

Στο ρεζουμέ· κάτω από 1,5ml δεν δικαιούσαι να λαγνοβοάς «χύνω», αλλά μάλλον «στάζω», ενώ από 5,5ml και πάνω στη ριξιά, ειδικά την πολλαπλή τοιούτη, νταξ… δεν χύνεις και κουβάδες, αλλά επιστημονικώς κρίνεσαι πανάξιος του σλανγκικού όρου «χυσιάρης».

Κι επειδή τα φλόκια απλώνουν όταν δεν καταλήγουν στην καπότα ή στις οπές για τις οποίες προορίζονται, μ’ αποτέλεσμα να ξεγελούν στο ..μάτι· 5ml φουλάρουν άνετα ένα κουταλάκι του γλυκού.

Καρατσεκαρισμένο δε, πως οι χυσιάρηδες είμ είναι σαφώς πιο ...γαμιάδες και καρπεροί.

Για τους μη, σαφώς κι η κατάσταση βελτιώνεται αν κόψεις ξενύχτια και ουσίες, το ρίξεις στα μπίο, στα μπόλικα υγρά πλην τα ξίδια, αφήνεις τις μπαταρίες να γεμίσουν πριν τις ξαναβγάλεις οφ, και προπαντός αν στα προκαταρτικά το παίξεις υπερπαραγωγή.

Αλλά κακά τα ψέματα… Αν δεν σου το ‘χουν τα γονίδια…

(Όλα απ’ το δίχτυ)

Το πτυσσόμενο ματσούκι, ενίοτε και με κυανόδοντα, στο άκρο του οποίου μπορεί να προσαρτηθεί σμαρτόφωνο –ως επί το πλείστον- ή και φωτογραφική μηχανή. Ερεθισμένο εξασφαλίζει την απαραίτητη εκείνη απόσταση από την αφεντομουτσουνάρα του κατόχου του, που θα επιτρέψει την εκτέλεση μιας ακόμη σελφιάς.

Αγνώστου πατρός, με αρχικό στόχο τον εκάστοτε γκατζετάκια και κατοπινό την πλέμπα που δεν διαθέτει ακόμη δικό της ντρον, κατάφερε μέσω της αναντάμ παπαντάμ αλάνθαστης επιχειρηματικής μεθόδου «η φθήνια τρώει τον παρά» και της νεοφιλελέ τοιαύτης «βάλε τριτοκοσμικούς να την φτιάχνουν και μετανάστες να την πουλάνε» να αναδειχθεί από το κυριλέ Time σαν η 18η καλύτερη εφεύρεση του 2014.

Μπαναρισμένο από όλο και περισσότερες πινακοθήκες, μουσεία, αθλητικούς αγώνες και συναυλίες κι όχι ασφαλώς εξαιτίας τού ό,τι η χρήση του σπα τ’ αρχίδια των πέριξ, αλλά από φόβο καταστροφής καλλιτεχνημάτων από ατζαμήδες και ζημιών από παράνομα ανεβάσματα στο νέτι.

Ταμάμ για αντικοινωνικούς και σόλο τουρίστες που τους ξεράθηκε το χέρι να κουβαλούν τρίποδες ή τους είναι αδιανόητο να εμπιστευτούν έστω και μισό την κάμερα στον πασαέναν που επιπλέον μπορεί να στερείται της αίσθησης του κάδρου, σπανίως η χρήση του οδηγεί σε σουπερουάου από καλλιτεχνικής ή ΜΜέδικης άποψης μήδια.

Έχει δημιουργήσει όμως τη δική του αισθητική που αργά ή γρήγορα κάποιος προχώ επιστήμων εκ του Puchester College of Fine Arts θα αποδείξει πως οι μονόχειρες κεφάλες με το χαζοχαρούμενο χαμόγελο σε πρώτο πλάνο υπό γωνία, έπαιξαν καίρια επιδραστικό ρόλο στην Τέχνη οδηγώντας την στο επέκεινα και μέσω της εξαΰλωσης τού Δημιουργήματος, που βεβαίως – βεβαίως συχνότατα ταυτίζεται με τον Δημιουργό σε ιδιωτικές του στιγμές, δια των μέσων παραγωγής που ανήκουν –επιτέλους- σ’ αυτόν, αλλά και των καναλιών δημοσίευσης που ανήκουν στην Κενωνία ολάκερη.

Συνώνυμα τα ήδη καταχωρημένα σελομπάστουνο και σελφιέρα αλλά και το σελφόστικο.

Ως μη σλανγκικό επίθετο ο Μπάμπης βεβαιώνει πως σημαίνει αυτόν «που δεν τον διαπερνά το νερό ή άλλο υγρό».

Σλανγκικά ως χαρακτηρισμός, για την ώρα, διακρίνονται δυο κάτια:

Α) Ο σκληρός, αυτός που δεν κωλώνει πουθενά, που δεν μασά τον πούτσο του, που δεν καταλαβαίνει Χριστό, ο ασυγκίνητος, ο σκληρόπετσος, αυτός που δεν τον αγγίζει τίποτε και κανένας.

Εκπέμπει μια λεβέντικη βαρβατίλα εκτιμώμενη διαχρονικά από τις απανταχού κοινωνίες σαν μια από τις βασικές αρετές του αρσενικού.

Χρησιμοποιείται συχνά τόσο στερεοτυπικά, όσο και σχεδόν ειρωνικά, σε αθλητικά σινάφια στις περιγραφές αγώνων που διεξάγονται υπό βροχή για να περιγράψει τον νικητή.

Β) Ο αναίσθητος, αυτός που πουλά τρελίτσα κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του, αυτός που τον φτύνουν και κάνει πως ψιχαλίζει, ο ανεύθυνος γραψαρχίδας, το τομάρι που δεν αξίζει να ασχολείσε μαζί του αφού δεν πρόκειται να βγάλεις άκρη.

Εκπέμπει μια ειρωνική, ήπια (αφού στέκεται μακριά από τα όρια του χυδαίου) οργή, ικανή όμως να αποδομήσει φτιασιδωμένα επιμελώς προσωπεία.

Καρα-γιαλομίζουσα έκφραση που προειδοποιεί τους πέριξ πως ο εν λόγω χρήζει ειδικού χειρισμού λόγω πιθανότατης απρόβλεπτης αντίδρασης σε είδος και ένταση σε οποιοδήποτε ερέθισμα δοθεί από το περιβάλλον.

Χρησιμοποιείται με αισθητά αυξημένη συχνότητα, έως αποκλειστικότητα, από τα δυο επόμενα του πρώτου φύλα, ίσως διότι οι δικαιολογίες περί ανάδρομου Ερμή, απότομων καιρικών μεταβολών και απροσδιόριστων σωματικών ενοχλήσεων δεν κρύβουν τίποτε παραπάνω από νευράκια, αγαμησιές «κι όλα τ’ άλλα δύσκολα που έχουν τα κορίτσια»♬♬ ενίοτε και σε συνδυασμό.

Σαφέστατα το ρίξιμο ενός κρύου, η πικρή σοκολάτα και το ..ξεμάτιασμα (κατά φθίνοντα βαθμό) βοηθούν μέχρι την επόμενη Κρίση.

Παλαιάς κοπής, από τότε που το «χαλώ» αναφερόμενο σε ..κόρη, σήμαινε «ξεπαρθενεύω».

Αντανακλά σαφέστατα τα ήθη μιας ολόκληρης εποχής που ευτυχώς θεωρείται πλέον απ’ την συντριπτική πλειοψηφία οριστικά ξεπερασμένη, τουλάχιστον εδώ στη Δύση.

Η σχέση του ωμέγα με τον κώλο είναι γνωστή απ’ στον Dirty Talking στο σάιτ (εδώ) και χρόνια.

Προφανέστατα λοιπόν η φράση ισοδυναμεί με το «ξεπαρθενεύω κι από πίσω κι από μπρος».

Κατά συνέπεια απομένει στο θήτα ο ρόλος του μουνιού και δη του παρθένου τοιούτου. Κι αν το πεζό ωμέγα αναμφισβήτητα αποτελεί ακριβή οπτική αναπαράσταση του κώλου (..κυριολεκτώ), δεν συμβαίνει το ίδιο με το θήτα που, παρότι δεν είναι παρόμοια όλα τα παρθένα μουνιά, αρκεί να το προφέρει κανείς και γίνεται σαφέστατο πως αποτελεί άψογη αναπαράσταση του συνδυασμού χειλιών και γλώσσας.

Όμως το μουνί τα έχει αμφότερα πακέτο αφού και τα μουνόχειλα παίζουν και για το γλωσσίδι του μέχρι κι άσμα έχει γραφεί!!

Τώρα για το συνέβη ..ετυμολογικά…

Ο μυστικός αστυνομικός που με πολιτική περιβολή, εκτελεί παρακολουθήσεις υπόπτων.

Παλαιάς κοπής, τη σήμερον παίζει όταν η αναβίωση εποχής αποτελεί μαστ. Και πώς αλλιώς, αφού τα τροχοφόρα είναι περισσότερα απ’ τα δέντρα κι τα στοκαρίσματα πιθανότερο να στηρίζονται σε κοριούς και... δορυφόρους παρά στην ικανότητα να περνάς κάτω από το ραντάρ κρυβόμενος πίσω από δέντρα και θάμνους.

Από όσο ξέρω, δεν χρησιμοποιείται για πουλολόγους και μπανιστηρτζήδες.

Α) Ανορθόγραφο υποκοριστικό του γνωστού «κρόσσι»: νηματοειδής απόληξη του στημονιού της ύφανσης, ως διακοσμητικό τελείωμα χαλιών, υφασμάτων κτλ. όπως διαβεβαιώνει ο Τριαντάφυλλος εδώ.

B) Στα σινάφια των μηχανόβιων, χαϊδευτικό – υποκοριστικό για μηχανάκι για διαδρομές εκτός ασφάλτου (χώμα, λάσπη, ανώμαλος δρόμος, φευ! επαρχιακές οδοί).

Δεν υπάρχει έφηβος, κι όχι μόνο, με το πειραγμένο γονίδιο που να μην το πόθησε κολασμένα, συχνά περισσότερο κι από τη γκόμενα που έβαζε να καθίσει στο παπί του. Κάτι η εκτοξευμένη σε άλλη πίστα εκτίμηση των γύρω με τα ίδια μυαλά, κάτι η εντύπωση μιας επικίνδυνης αλητείας που σε πάει παντού και κυρίως, η σιγουριά που δίνει το μουγκρητό ανάμεσα στα σκέλια, πως το αντριλίκι αυξάνει με τα σκονισμένα χιλιόμετρα, δεν είναι και λίγα σαν ανταπόδοση μιας επένδυσης που κόστισε κάμποσες λιγότερο ή περισσότερο μίζερες εργατοώρες εδώ κι εκεί.

Προφανώς, από το αγγλικό «motocross»: αγώνες ανώμαλου εδάφους.
Συμπληρωματικό / εναντιωματικό: «στριτάκι».

Γ) Στα σινάφια μπουρδελιάρηδων και δη, όσων τους αρέσουν τα ξινά, νεαρός (συνήθως)… αρτιμελής έως αρτιμελέστατος, που τη βρίσκει με το να δίνει κώλο (αλλά και για το γάμιστρο) ντυμένος από ξέκωλο έως θεόμουνο, αντίστοιχο στοκάρισμα, περούκα και ανάλογα κοσμήματα, φρου φρου κι αρώματα.
Ασφαλώς, οι θηλυπρεπείς με τον αντίστοιχο… αέρα πείθουν περισσότερο ανεβάζοντας (μάλλον) τη… διάθεση.

Προφανώς από το αγγλικό «crossdresser»: παρενδυτικός.
Συνώνυμα: «τραβεστί» (συγκριτικά, σχεδόν κυριλέ), τραβέλι (συγκριτικά, κάπως πιο μπρουτάλ - υποτιμητικό).
Να μην συγχέεται με το τρανς.
Συντομογραφία: «cd».