Ο παχύς άνθρωπος.

Στις Τζιτζιφιές, σ’ έναν παράλληλο δρομίσκο της Θησέως λίγο πριν φθάσουμε στη θάλασσα, έχει αράξει ο Πατούχας. Όχι αυτός του Κονδυλάκη, αλλά ο Μανόλης ο Πατούχας. Ασπρομάλλης, μουστακαλής, κρεατωμένος, θυμόσοφος, χωρατατζής, μαντιναδολόγος. Αλλά και πτυχιούχος του Μετσόβιου, κορυφαίος γνώστης του κρέατος και της τσικουδιάς, του κόκκινου κρασιού και του άγριου χόρτου. Κουβαρντάς, γλεντζές, δοτικός, αρχοντικός, στέρεος κρητικός. Κυβερνά το βασίλειο του τριγυρισμένος από γυναίκα, κόρες, γαμπρούς, εγγόνια και για προσωπικό μια ντουζίνα παλικάρια απ’ το νησί. Ο Μανόλης, όπως περνά ανάμεσα στα τραπέζια, μοιάζει να γνωρίζει προσωπικά όλους ανεξαιρέτως τους πελάτες που διαβαίνουν στα σύνορα του. (Δημήτρης Καμπουράκης εδώ).

Got a better definition? Add it!

Published