χαλαίος

(Από εδώ): Ο μέσος χαλέος είναι ακουσμένος, αλλά όσοι είναι ακουσμένοι δεν είναι χαλέοι. Βέβαια, ο ορισμός έχει την φράση παγίδα «καθιστά εμφανές», που θα πει ότι ο χαλέος (άρα, ο χαλασμένος) γουστάρει να φαίνεται πιωμένος, μαστουρωμένος και τα συναφή. Και ναι, αυτό ισχύει. Ο χαλέος είναι χάλι, αποχαλινωμένος. Ωραίος τύπος, καλός.

Δηλαδή, ο φασαίος μπορεί να στην βγει και λίγο εξυπνακίστικα ή να στην δώσει με κάποια συμπεριφορά ή εμμονή του Ο χαλέος δεν έχει εμμονές. Εκτός του ότι συνήθως την πίνει, είναι άνθρωπος απλός-ενίοτε, και απλοϊκός. Πολύ φυσική όψη, συνήθως μακριά μαλλιά. Απλό ντύσιμο, χωρίς κραυγαλέες αντιθέσεις στα χρώματα. Μπλουζάκι-παντελόνι.

Ήρθε η στιγμή για μια σημείωση: οι χαλέοι είναι περισσότεροι από τις χαλέες. Η χαλέα με την φασαία βρίσκονται εγγύτερα. Δεν ξέρω αν σας είναι σαφές. Χαλέος με φασαίο, ως αρσενικότητες, έχουν περισσότερες διαφορές από όσες η χαλέα και η φασαία ως θηλυκότητες. Ίσως, πάλι, η έρευνά μου δεν έχει ωριμάσει αρκετά σε σχέση με τις χαλέες.

Ο χαλέος τρώει ψιλο-ό, τι βρει. Δεν έχει να διαλάγει τον βιολογικό φούρνο, το ζουμερό αβοκάντο, το καλό το κρέας από τον χασάπη 10 χιλιόμετρα από το σπίτι του. Αυτά είναι φασαιότητες. Ο χαλαίος είναι σαν το νεράκι, προσαρμόζεται εύκολα σε δοχεία. Είναι, βέβαια, κάπως πιο πολιτικοποιημένος από τον φασαίο. Ή ίσως, στους φασαίους θα βρεις περισσότερα απολιτίκ άτομα. Ο μέσος Έλληνας χαλέος, που είναι η 20s εκδοχή του γκρούβαλου (του χίπη, ξιπόλητου με μούσια μέχρι το στήθος, ξιποληταρία στα βράχια της Γαύδου, πιθανά Κνίτη, Ρηγά ή αναρχικού), έχει ενσωματώσει τιε πέντε δέκα basic ιδέες αριστεροσύνης και αλληλεγγυότητας: φεμινισμός, οι πρόσφυγες είναι φίλοι μας, όλοι οι νεοέλληνες χριστιανοί μπάρμπες είναι κυρ-Παντελήδες, μίσος για τους πλούσιους καταπιεστές κλπ. Αυτά δεν είναι δουλεμένα σε μια βάση διαβάσματος, ζύμωσης και κοινωνικής εμπέδωσής τους. Ο χαλέος τα ακούει, τα ξεσηκώνει από συζητήσεις με στριφτά τσιγάρα κάπου στα όρθια, αλλά παίζει και να μην έχει κατέβει σε καμία πορεία σε όλη του την ζωή. Τα ενστερνίζεται γιατί του φαίνονται δίκαια και σωστά.

Μια άλλη βασικότατη διάκρισή του με τον φασαίο είναι η χαλαρή, πολύ χαλαρή, σχέση του με το διαδίκτυο. Συχνά, οι χαλέοι δεν έχουν σόσιαλ ή τα έχουν για να παρακολουθούν τους άλλους, τους κολλητούς ή την κοπέλα τους. Και πάλι, χαλαρά. Μπορεί να μπαίνουν δυο φορές την εβδομάδα. Και πολύ σας λέω.

Ο χαλέος φοράει βερμούδα το καλοκαίρι, ακούει ακόμα Ημισκούμπρια, δεν είναι πολύ extrovert κοινωνικά, του αρέσουν συνήθως μη χαλέες, πίνει πολλές μπίρες και, πιθανώς, πολλούς μπάφους. Αν καλούμουν να σχεδιάσω έναν χαλέο, θα τον έκανα κοντούλη, αδυνατούλη, με μπούκλες στα καστανά μαλλιά του, ωραίο πρόσωπο, αμηχανία στο βλέμμα, διστακτικότητα στις κινήσεις. Ο χαλέος είναι αυτός που, κατά την άποψή μου, θα επιβιώσει ανάμεσα στο χαωμένο σύμπαν φασαίων, γυμναστηριακών, κάγκουρων, χαρτογιακάδων και φλώρων.

Ο χαλέος είναι το μέλλον-είναι απλός, οικονομικός, γλυκούλης, καλόκαρδος, λίγο προχειρατζής βέβαια και ελαφρώς, τόσο όσο για να τον ερωτευτείς, επιπόλαιος. Τον αγαπάμε, τον προστατεύουμε, τον μιμούμαστε σε κάποιες από τις συνήθειές του. Ας πούμε, μην δει γάτα και σκυλί στο δρόμο. Θα πάει να χαϊδέψει, να αγκαλιάσει. Βασικά, χρειάζεται ο ίδιος μπόλικες αγκαλιές κι ας μην το ομολογεί.