συγχωρητικότητα

και εγώ να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στην καθηγήτρια που ενέπνευσε αυτόν τον ορισμό

Μαριαχόμορφη, αυτό δεν είναι ορισμός, αυτό είναι αριστούργημα (no pun intended) κι απορώ ειλικρινά α) πώς δεν το είχα δει νωρίτερα, β) πώς έχει πάρει τόσο χάλια αστέρια.

Ένα συγγνώμη μπορεί να τα αλλάξει όλα όταν πέφτεις σε υψηλής συγχωρητικότητας άτομα, αλλά προφ, επειδή δεν μπορεί κανείς να ξέρει την συγχωρητικότητα του άλλου, δεν το ρισκάρει εύκολα το γαμημένο και το ποτάμι του εγωισμού παίρνει μαζί του όμορφες σχέσεις που θα μπορούσαν να ανθήσουν όμορφα... (παύση)... (ξαναδιάβασμα)... Τιπατώρα ρε πστ μου! (πτώση στο πάτωμα από πνευματική υπερφόρτωση).

Ετς! Συγχωρώ ετυμολογικώς μπορεί να ερμηνευθεί ως «χωρώ με τον άλλο σε μία σχέση» ή «αφήνω χώρο στον άλλο για να χωρέσει μαζί μου σε μια σχέση»...

Μεγάλος ο πειρασμός για παρέκβαση. Η αρχική σημασία του συγχωρώ είναι «προχωρώ προς τον χώρο του άλλου», και σταδιακά σήμαινε «συγκλίνω», «συναινώ» και εντέλει «συγχωρώ», αλλά με την έννοια του «μοιράζομαι τον ίδιο χώρο». Στην Βυζαντινή Θεολογία και Υμνογραφία το ότι ο Θεός είναι κατ' εξοχήν Αυτός που συγχωρεί συσχετίστηκε με το ότι είναι «η Χώρα των ζώντων», δηλαδή «ο χώρος αυτών που ζουν», όπως φαίνεται και στην σχετική τιτλοφόρηση εκκλησιών, όπως η Μονή της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη, και κυρίως στην Κυριακή της Συγγνώμης, που είναι η τελευταία Κυριακή πριν την Σαρακοστή, που ο ένας ζητά συγγνώμη απ' τον άλλο και γίνεται αυτός ο συσχετισμός. Γι' αυτό και ελπίζω ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν θα ξυριστεί γατάκι.

Από την άλλη το συγγνώμη είναι από το συγγιγνώσκω, που σημαίνει μια πιο νοητική κατανόηση των λόγων που έκαναν κάποιον να φερθεί κάπως και μια σταδιακή ευμένεια προς το λάθος του. Δύο διαφορετικά ρήματα στα αρχαία με διακριτές έστω κι αν παρόμοιες σημασίες.

Χρησιμοποιώντας τα λόγια σου στο περίπου, αν καταλάβεις την μαλακία σου και ζητήσεις «συγγνώμη», ζητήσεις δηλαδή να καταλάβει ο άλλος τους λόγους που σε έκαναν να φερθείς κάπως, τότε μπορεί αυτός, καταρχήν να καταλάβει, και σε δεύτερη φάση να σε συγχωρήσει: να σε αφήσει δηλαδή να ξαναμπείς στον χώρο κοντά του, από τον οποίο σε απέπεμψε λόγω της συμπεριφοράς σου. Παίζει;

Βεβαίουσλυ. Αλλά δεν θα έλεγα ότι οπωσδήποτε προηγείται η συγγνώμη της συγχωρήσεως. Μπορεί να συμβεί συγχώρησις και χωρίς να έχει προηγηθεί συγγνώμη. Λ.χ. να γουστάρω τόσο πολύ να είμαι με κάποιον που να τον συγ-χωρώ ακόμη κι αν δεν τον καταλαβαίνω. Αλλά άμα υπάρχει και η κατανόηση μάλλον είναι πιο σταθερή η σχέση.

(Παρεμπίπταμπλυ, είναι κλασικό δείγμα του σημείου 6 της υπερκουλτουρίασης να γράφεις συγ-χωρώ και συγ-γνώμη).

Περί κατανόησης χάνκυ παίζει συχνά και το «Άι αντερστάντ γιου, μπατ χου αντερστάντ άι».

Περί συγχώρεσης τώρα τί να λέμε «να γουστάρω τόσο πολύ να είμαι με κάποιον που να τον συγ-χωρώ» αυτό δεν είναι συγχώρεση, αυτό είναι υποχώρεση (και συνήθως την αφήνει την ουλή, που σε επόμενη φάση μπορεί να αιμορραγήσει [sic - παναγία μου ακαφελόγιστο] σε επόμενη παρασπονδία και να τον πάρει τον άλλο να τον σηκώσει με το τίποτα).

Να, η Τρελόνι του παραδείγματος... σβήνε σβήνε τις απουσίες του Πήτερ, όταν ακούσει τον διάλογο όπου την χαρακτηρίζουν θύμα και το ύφος με το οποίο λέγεται, μπορεί να φάει και αστραποσφαλιάρα από το πουθενά η ομιλούσα και χαλάλι το 19αρι.

Μαριαχόμορφη εύγε άλλη μια φορά, το λήμμα σου υπήρξε σημείο ανταλλαγής φιλοσοφικών σκέψεων πρέπει να είσαι εντελώς τελείως περήφανη.

Μαριάχ, βγάζεισ τον άγριο Γιανναρά από μέσα μασ!

popo παιδια ποσο βαριεμαι να διαβαζω τα κομεντσ σασ....
αλα πρεπει να παραδεχρω οτι γελασα παρα πολυ με το βεβαιουσλι...ακομα γελαω...χαχαχαχαχαχχα

Τιμή μου που έκανα την κεχαριτωμένη Μαρία του σάιτ να γελάσει...

Ε, να, αυτά δεν μπορώ, που λέει και ένας φίλος μου.