Tagged definitions (32)
Showing 1-10 from 32

Χρησιμοποιείται για να προσδιορίσουμε ένα τόπο-χώρο που προκαλεί των-την ληπτη σε γεματες σεξουαλικες συζητήσεις.

Εξειδικευμένο εργαλείο με πετονιά για να βγάζει και να καθαρίζει από τον πρωκτό ξένα σώματα - αντικείμενα που μπορεί να έχουν μείνει εκεί μετά από πράξη συνουσίας.

Το λέμε όταν ζητάμε από πριν συγγνώμη για κάτι που θα πούμε που μπορεί να είναι άκομψο, ή να μην συμφωνεί με αυτό που πιστεύει ο άλλος και οι περισσότεροι. Όχι και πολύ συγγνώμη δηλαδή, γιατί συνήθως θέλουμε να την πούμε σε κάποιον και να διαφωνήσουμε έντονα και λέμε το σόρι για ξεκάρφωμα.

Φεύγω ακριβώς στην ώρα μου στο τέλος της εργασιακής ημέρας. Παρομοιάζει δρομείς στίβου που ξεκινούν με το άκουσμα του πιστολιού.

Η ατάκα, το γνωμικό που πετάει κάποιος στον προφορικό ή τον γραπτό του λόγο. Χρησιμοποιείται τόσο με την καλή (βλ. 1ο παράδειγμα) όσο και με κακή (βλ. 2ο παράδειγμα) έννοια.

Στις παρυφές της slang, αλλά κουτουτουμουγού αρκούδως παιχνιδιάρικο για να αναρτηθεί.

Εκ του λατινικού citatus (γρήγορη αναφορά).

Διέδωσε, διέσπειρε φήμες, διήγγειλε.

Λέγεται στο β' ή γ' πρόσωπο, όχι στο α'.

Ανακαλύπτω, μαθαίνω ή διαπιστώνω κάτι που είναι ευρέως γνωστό, οφθαλμοφανές και ανάλογα με την περίσταση ήδη ξεπερασμένο από όλους τους άλλους εκτός από εμένα. Η αναφορά της Ακρόπολης στη φράση δεν είναι τυχαία, μιας και η ιστορία αλλά και η θέση της τόσο στον χάρτη του λεκανοπεδίου Αττικής, όσο και στην ευρύτερη εικόνα και προβολή της χώρας, καθιστούν μάλλον δύσκολο το να ξεφύγει της προσοχής μας επί μακρόν.

Η ειρωνεία και ο σαρκασμός της φράσης αυτής δεν αφορούν την ίδια την ανακάλυψη, αλλά τ’ ότι ο τολμηρός πιονέρος θεωρεί άξιο λόγου να προβεί σε ανακοίνωση της ανακάλυψης του, συχνά διανθισμένης με βαρύγδουπες περιγραφές και αναλύσεις, οι οποίες ενίοτε καταλήγουν σε αξιολογικές ή μη κρίσεις. Δηλαδή κομίζει γλαύκας εις Αθήνας όπως λέγανε κι οι αρχαίοι ημών παππούδες κι αυτοί ξέραν κάτι παραπάνω: Αυτοί κυριολεκτικά ανακάλυψαν την Ακρόπολη.

Δεν πειράζει όμως. Όλοι σε κάποια φάση της ζωής μας πιαστήκαμε αδιάβαστοι, ακόμη περισσότεροι πιαστήκαμε μαλάκες. Παθαίνουμε και μαθαίνουμε. Αν και κατά κανόνα μόνο παθαίνουμε.

Το «τα άλλα» είναι μία έκφραση με διάφορες έννοιες. Για παράδειγμα, μπορεί να το χρησιμοποιήσει κάποιος ως: «για τα άλλα» , αντί να πει «για το πούτσο». Επίσης, η έκφραση αυτή μπορεί να χαρακτηρίσει καταστάσεις μεγάλης έντασης και φασαρίας. (βλ. τζάρτζαλο)

Αντιγράφω κατά λέξη από τη Λεξιλογία, επειδή α. εμείς δεν το έχουμε, β. η Λεξιλογία δεν δίνει παραδείγματα βγαλμένα από το νέτι:

το παλμαρέ, το παλμαρές = record of achievements, list of achievements, palmarès

παλμαρέ (το) {άκλ.} κατάλογος νικητών ή επιτυχιών σε αγώνα, διαγωνισμό κ.λπ.: «στο μπάσκετ, το παλμαρέ τού Άρη είναι μοναδικό» (εφημ.). [ΕΤΥΜ. < γαλλ. palmarès < λατ. palmaris «αυτός που αξίζει να λάβει τον κλάδο τού φοίνικος (ως σύμβολο νίκης)» < palma «παλάμη - φοίνικας (μτφ. βραβείο, έπαθλο)»]. (ΛΝΕΓ)

Στα γαλλικά είναι και ο κατάλογος των βραβευμένων, ο κατάλογος των νικητών — και η λέξη που συστήνεται να χρησιμοποιούν για το hit parade. Στα ελληνικά είναι συνήθως αυτό που λέμε «ενεργητικό», π.χ. πρόσθεσε άλλη μια νίκη / άλλον έναν τίτλο στο παλμαρέ του > to his record, to his credit, under his belt.

Ελάχιστοι (260:32.000, Altavista) λένε «το παλμαρές» επειδή η γαλλική λέξη προφέρεται με τελικό σίγμα. Αλλά επειδή είναι μετρημένα στα δάχτυλα τα ουδέτερα σε –ές (το εξπρές, το ντεπιές, το προτσές και κάποια ουσιαστικοποιημένα επίθετα: το λυκαυγές, το πρανές, το βεληνεκές), οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τη λέξη σαν όλες τις καλές γαλλικές λέξεις σε –έ, από το βεσέ και το γκισέ ως το τουπέ και το φουαγέ.

Η διαβολή. Τα λόγια. Οι τσίτες, αλλιώτικα.

Μεταφορικά, από το λατινικό focus και manus, δηλαδή τη φωτιά που ανάβει με τα χέρια, με προσάναμμα, κατά λάθος εξεπίτηδες, από κάποιο καλόπαιδο, στο μυαλό του οποίου το αποτέλεσμα της ενέργειας επιφέρει ρίγη συγκινήσεων, είτε λόγω του αναμενόμενου οφέλους, είτε απλώς για πλάκα.

Προϊόν μεσογειακό, κάτι σαν την ελιά, τη ρίγανη, το σκόρδο, λίαν εύχρηστο ως άρτυμα ανιαρής και μονότονης καθημερινότητας σε μικροπεριβάλλοντα επαρχίας, γραφείου, γειτονιάς, σχολείου, δημ. υπηρεσίας κουτουλού, όπου δηλαδή το πήξιμο είναι προεξάρχον στοιχείο της ψυχικής καταστάσεως του υποκειμένου.

Όχι πως στα Βόρεια δηλαδή δεν απαντούν τα μαναφούκια, ο Μπράιαν όμως ο Άγγλος μεταφραστής, δεν ανάβει τόσο εύκολα λόγω φλέγματος, ο δε Φριτς εκφράζει μια λεκτική απαξίωση για την όλη φάση.

Σε αντίθεση με τη φωτιά που ανάβει τυχαία από κεραυνό, έκρηξη ηφαιστείου, ντηζελομηχανής, η επί τη θέα συγκεκριμένου αντιπροσώπου του ωραίου φύλου και προκαλεί επιθυμίες τ. παναφύ ή βαλσίματος, η διαβολή ως έργον του οξαποδώ καταλήγει σε μπουκέτο, πιάσιμο μαλλί με μαλλί, κλωτσοπατινάδα, μπούφλες και τέτοια τρυφερά.

Η λέξη χρησιμοποιείται στην Καρδίτσα και στις Β. Σποράδες. Το πώς πήδηξε το Ιόνιο και την Πίνδο και κατέληξε στο Αιγαίο, δεν είναι ξεκάθαρο.

Ο Παπαδιαμάντης την χρησιμοποιεί αρκετά, εξ ου και το παράδειγμα.