κουνάβι2 more definitions

Λοιπόν, το κρυψίνος είναι ένα τέλειο (σκόπιμο ή μη, αδιάφορο) λάθος. Φοβερή λύση (ε Σάραντ;;;). Να μείνει εκεί (δεν κάνω πλάκα) και να επισημοποιηθεί αυτός ο τύπος της λέξης. Ο κρυψίνος, η κρυψίνα (κάνει και για ψιψίνα, θυμίζει και κρυψώνα), αλλά το κρυψίνικο; εδώ σε θέλω.

Χμμ... Γιατί λές «λύση»; Υπονοείς οτι υπάρχει πρόβλημα με το κρυψίνους; :-Ρ

Σοβαρά ομως, αν ήταν να εκδημοτικιστεί περαιτέρω η λέξη, γιατί απλά να μήν πείς κρυψίνοας; Αυτή πάντως θά 'ταν η δική μου λύση.

εγώ «κρυψίνους» λέω και θα λέω, και το «κρυψίνοας» μου φαίνεται πολύ βεβαισμένη λύση ή, για να το θέσω υποκειμενικά, δε μου κάνει στο αυτί και στο μάτι. Αυτό το «κριψίνος» όμως, κάτι μού 'κανε. Το βρήκα και διασκεδαστικό αλλά και πολύ αυθόρμητο (φαντάσου να είναι απλό δακτυλογραφικό!)

Κρυψινος κατα το γυρινος. Το ουδετερο ειναι «το κρυψινι» και κλινεται οπως το καναρινι. Ωραια πραματα.

Εγώ πάντα κρυψίνος το άκουγα στη γύρα. Το κρυψίνους πάει όταν μιλάμε για πολλούς ( τους κρυψίνους)

Κι εμένα μ' αρέσει το κρυψίνος. Δεν το είχα σκεφτεί, αλλά είναι ομαλή λύση. Ο Εφταλιώτης και ο Σιδέρης στη μετάφραση της Οδύσσειας τον Αλκίνοο τον κάνουν Αλκίνο, οπότε έχουμε κι ένα προηγούμενο:
http://www.sarantakos.com/language/par-alkinos.html

Δηλαδή η κατα τον Όμηρο ονομαστική ήταν Αλκίνους; Δέν τό 'ξερα (πάντα νόμιζα οτι ήταν Αλκίνοος).

Στον Ομηρο είναι Αλκίνοος, αλλά αλλού παραδίδεται Αλκίνους. Το όνομα έχει δύο τύπους. Αλλωστε και το απόσπασμα της ραψωδίας ι που παράθεσα ονομάζεται «Αλκίνου απόλογοι» (όχι από τον Ομηρο αλλά από μεταγενέστερους αρχαίους φιλολόγους)

κρυψ + νους = κρυψίνους. Από εγκυκλοπαίδεια.. :)

κρεψ+ι+νις->κρεψίνης

καλή + τσουτσούνα = καλλιτσούτσουνος

Οποια πειναει καλιτσούνια ονειρεύεται

κλαψ+μουν

κλασ + μουν

Τον Αλκίνοο τον διαβάζουν Αλκίνου οι αγγλοσάξονες μάλλον. Το ντάμπλ ο. (είπα και εγώ την σοφία μου μη μου βγείτε από πάνω :-P )

Όχι και κρυψίνοας! Αυτό είναι τελείως αδικαιολόγητο! Αφού είναι κρυψίνοος>κρυψίνους, β΄ κλίση συνηρημένο (και στον πληθυντικό οι κρυψίνοι, των κρυψίνων, τους κρυψίνους - ακούγεται άγαρμπο, αλλά έτσι είναι).

Και κουτοπόνηρος, βλ. βλαχοκούναβο/αλ'ποκούναβο (Ρούμελη)

Δηλαδή η κατα τον Όμηρο ονομαστική ήταν Αλκίνους; Δέν τό 'ξερα (πάντα νόμιζα οτι ήταν Αλκίνοος) vikar

Ἀλκίνοος = ὁ ἔχων ἄλκιμον νόον (νοῦν). Συνεπῶς Ἀλκίνοος = Ἀλκίνους. Στὰ πιό παλαιὰ κείμενα ὑπάρχει πάντα μία τάσι γιὰ πιό ἀσυναιρέτους τύπους.

Καὶ μιὰ πουτάνα φέραμε: Πολλοὶ λένε ἐσφαλμένως ὁ νοῦς, τοῦ νοός κλπ. Τὸ ὀρθὸν εἶναι τοῦ νοῦ < νόου. Γιὰ νὰ τὸ θυμόμαστε, ἔλεγε ἡ δασκάλα μου ἡ κυρὰ Δέσποινα: «Ὅποιος λέει τοῦ νοός, ἔχει κεφαλὴν βοός».

Τὸ νοῦς εἶναι δηλ. δευτερόκλιτο συνῃρημένο, ἐνῷ ὁ βοῦς τριτόκλιτο.

Το ποι'ματάκι που μας δίνει ο αίαντας για το εσφλαμένο του νοός μου θύμισε με τη μία το γερμανικό wer nämlich mit h schreibt ist dämlich, «όποιος γράφει 'νέμλιχ' με χά είναι βλάκας». (Στα γερμανικά nämlich σημαίνει «συγκεκριμένα», «δηλαδή», όπως και το αγγλικό namely, και συχνό ορθογραφικό λάθος είναι να το γράφεις nähmlich, εξού και η φράση.)

Τα ποι'ματάκια αυτά λειτουργούν προφανώς ως μνημονικοί κανόνες. Θυμάστε άλλα τέτοια;

Αυτά είναι!

Εμένα η δασκάλα μου έλεγε: Το μήνα που δεν έχει «ρο», βάλε στο κρασί νερό (Μάιος-Ιούνιος-Ιούλιος-Αύγουστος).

Εγκλέζικα παιδικά:

30 days have September-
April-June and November
All the rest have 31
excepting February alone
which has but 28 clear
and 29 each leap year

(για τους μονάρχες):

Edward seven, George and Ned [or Ted],
George the sixth, now Liz instead.
Eddie, Georgie, Ned the Eighth;
George the sixth, Elizabeth.
Edward, George, and both again,
Now Bessie Two and that's the end.
Edward, George, the same again
And now Elizabeth doth reign
Ned, George, Ned, and George again,
And Bessie two, long may she reign!
Edward, George, then Ned the eighth
Quickly goes and abdicat’th,
Leaving George, then Liz the second,
And with Charlie next it’s reckoned.
Edward seven, Georgie five,
Ed eight, George six, Liz two, alive.
Edward the seventh stands on his own
George, then Ned gave up the throne
George we love, the people say
And Elizabeth the second is Queen today!

κάθε μέρα μια αποκάλυψη είσαι Χότζα.....
Από Νάπολι σε ανατολή, μέσω γηραιάς αλβιώνας!
Εμένα με έχεις εντυπωσιάσει. Φτου σου (με την καλή έννοια).

Ε ναί, είναι λίγο πολυπολιτισμικός για Χότζας, αλλα εμείς τον πάμε έτσι κι' αλλιώς...

Εννοούσα πάντως πάνω παρόμοιες ρίμες-τυφλοσούρτες για θέματα γλώσσας (ορθογραφίας, γραμματικής, τέτοια), ατάκες σε στίλ «μακρόν προ βραχέος», αλλα πιό εξυπνακίστικες. Εμένα πάντως δέν μού 'ρχεται καμιά. Ούτε και την ατάκα που μας έδωσε ο αίαντας ήξερα.

Να' στε καλά παίδες!
Μου' ρθε κι άλλος ένας ελληνικός τυφλοσούρτης:
Για καλό -ουργός (χειρουργός, λεμβουργός, λεπτουργός κλπ) για κακό -ούργος (πανούργος, κακούργος) κλπ.
Είναι αδιανόητο ν' ακούς γιατρό να λέει «είμαι χειρούργος»...