αλουσιά

Το λεξικό Φυτρόπουλος-Τεγάκη περιλαμβάνει την λέξη κάνει αναφορά σε συγγένεια με αλισίβα (σταχτόνερο) εκ του λατιν Lixivia....

χμμμ, αυτή η λέξη με έχει μπερδέψει κι εμένα κατά καιρούς....σίγουρα είναι το ζαχαροπλαστικό, αλλά είναι και άλλα...

αφενός αυτό που λέει ο βράστα, που χρησιμοποιούσαν για το πλύσιμο (το οποίο μπερδεύει το πράμα με την αλουσιά ως απλυσιά) αλλά και

η καυστική ποτάσα μέσα στην οποία εμβαφτίζουν τη σταφίδα (σουλτανίνα) πριν την απλώσουν να ξεραθεί - στους κάμπους του νομού Ηρακλείου αυτό, όπου και σύμφωνα με το ανατολικοκρητικό ιδιώμα προφέρεται αλουshά κάπως. Δεν ξέρω αν το σταχτονέρο ήταν αυτό που χρησιμοποιούσαν πριν τα χημικά κι έτσι έμεινε, ή αν ακόμα χρησιμοποιείται, αφ' εαυτό ή ως συστατικό του μίγματος

αατα είπα;

μια λέξη, χίλια λόγια

το λένε άραγες και αλλού;

Αυτή η λέξη δε θα άρεσε στο Ράλλη, που φώναζε απ' το μπαλκόνι:Ζε σέλω ου
Στον ενικό έχει 5ου(μουστουκούλουρου)

Του μουστουκούλουρου μου. 7.

Ωπ. Ο Βράστα λανσάρει νέα γλώσσα

@Ειρων.: Ναι, στην Καρπαθο. Με την ίδια έννοια: στάχτη που χρησιμοποιείται κάπου (όχι έτσι γενικά η στάχτη).

να και μια ριζιτικάρα

Δώδεκα χρόνους έκαμα βοσκός στο Σαλονίκι,
Κι η βοσκική μ’ ιντά ‘τονε; Κορίτσια εννιά χιλιάδες.
Χώρια εμέτρου τσι ξανθές, χώρια τσι μαυρομάτες,
Χώρια τσι γαϊτανόφρουδες και τσ’ αλισοπλεμένες.
Μα διάκοψέ μου μιαν ξανθιά, το φιόρε τση καρδιάς μου.

Κάποια δεν κρατάει τις υποσχέσεις τηςΤζακ ο αντεροβγάλτης! :ρ

Α και ωραίο το τρίβια στο παράδειγμα.

Είναι η αλυσίβα τελικά, οπότε έγραψα παπαριές καμαρωτές επάνω. Άσε που το έχει και το ΛΚΝ...

Επίσης το λένε και στη Χίο, στη Σάμο, στην Τήνο, άρα είναι διαδεδομένο. Σήμερα πια, καθότι της μοδός η κρητική κουζίνα, έχουμε εξοικειωθεί ακόμα περισσότερο με τη λέξη.