Πρόκειται για την κλασσική φιγούρα χωριατο-αγρότη που ψάχνεται διαρκώς για μια τρύπα να χωθεί (της γίδας δεν πιάνεται). Κατεβαίνει ανά τακτά χρονικά διαστήματα (28η, Χριστούγεννα, Πάσχα, 25η κ.α.) στο κεφαλοχώρι της περιοχής και εμφανίζεται στο «κλαμπ» με γυαλισμένο σκαρπίνι (που από την βρώμα δεν φαίνεται ότι είναι γυαλισμένο), στενό τζιν, πουκάμισο και αμάνικο μπουφάν.Τ ο μαλλί του είναι πάντα λιγδιασμένο και μυρίζει σαν τα χόντος σέντερ από το πολύ πατσουλί που έχει βάλει. Όταν ανοίξει το στόμα του απλά δεν μπορείς να τον παρακολουθήσεις γιατί επικεντρώνεσαι στα σάπια δόντια και κοντεύεις να λιποθυμήσεις από την τυρίλα της αναπνοής.
Επίσης,γίνεται λιάρδα και ανεβαίνει στα τραπέζια υπό τους ήχους μάκης δημάκη ή οποιαδήποτε άλλου καλλιτέχνη του θυμίζει την βλαχοσύνη του (με την κακή έννοια). Θεωρεί πως με αυτή την κίνησή του θα είναι πιο αποτελεσματικό το νυφομάζωμα (προσέλκυση τρακτερογκόμενας).
Φίλε κατέβηκα με την γκόμενα 28η να πιούμε ένα ποτάκι στο gala και τι να δω; Είχανε σκάσει κάτι τρακτερόγαμπροι... γάμησέ τα. Τα Navara παρέλαση έκαναν απέξω.
