Σάιμπερπανκ επεξήγηση για την εντυπωσιακή ετοιμότητα της μνήμης μας.
Οι καλοί χρόνοι απόκρισης έχουν να κάνουν με αναμνήσεις για γεγονότα ή και περιγραφές που στους συνομιλητές μας φαίνονται χαμένα στις ομίχλες του χρόνου. Κι αυτό είτε επειδή συνέβησαν παλιά στο Τέξας, είτε διότι ξεφουρνίζουμε απίστευτες λεπτομέρειες την στιγμή που ο φουκαράς απέναντί μας δεν θυμάται καλά-καλά τι κρατάει στα χέρια του χωρίς να το δει.
Ετυμολογείται (προφ) από τις συντομεύσεις στην επιφάνεια εργασίας (desktop) του υπολογιστή, που σε γλιτώνουν από την εξοντωτική αναζήτηση ενός αρχείου ή ενός προγράμματος στα κατάβαθα των σκληρών σου δίσκων.
- Καλά, εγώ πως θυμάμαι ότι την γνώρισα στην Πάρο;
- Όχι φίλε, λάθος, στην Πάρο πήγαμε την επόμενη χρονιά. Που πήγαμε ζευγάρια, εγώ με την μεξικάνα εσύ με κείνη την καστοριανή με το μουνί το τρικάπακο που μού 'λεγες...
- Εεε... Και τέσπα πού την γνώρισα;
- Στο Ποσείδι που κάναμε κάμπινγκ. Ήταν την χρονιά με το μουντομπάσκετ στην Αθήνα, που είχαμε και τις πυρκαγιές; Καλά δεν θυμάσαι; Που βλέπαμε τον αγώνα και στο γήπεδο έπεφτε συνέχεια το ρεύμα;
- Ννναι...
- Ε, εκεί. Ήρθε και σου ζήτησε φωτιά κι εσύ της είπες μια μαλακία για τα δάση και τη ΔΕΗ.
- Μάλιστα... Δεν μου λες, όλα αυτά τα θυμάσαι ή τα βγάζεις από το μυαλό σου;
- Εγώ ρε; Εγώ αν είναι για διακοπές και γκόμενες τα έχω όλα αυτά στο ντέσκτοπ με συντόμευση...
