Χαρακτηρίζεται έτσι ο manager που όταν πρόκειται να πάρει απόφαση που αφορά μείωση προσωπικού, ή δυσμενείς μεταθέσεις προσωπικού κλπ, αντί να βασιστεί σε αντικειμενικά κριτήρια, κριτήρια συσχετισμένα με τους στόχους της επιχείρησης, τις ανάγκες της και τις ικανότητες του προσωπικού στο πιάσιμο δοσμένων στόχων, καταρτίζει τη ζητούμενη λίστα με συνηθέστερο κριτήριο την παλαιότητα του υπαλλήλου. Αρχίζει από τον νεότερο και προχωράει.
Έτσι έχοντας σε ένα excel (εξ ου και ο όρος), τα ονόματα των υπαλλήλων και τις ημερομηνίες πρόσληψής τους, ταξινομεί τη λίστα κατά σειρά παλαιότητας και παράγει γρήγορα τη ζητούμενη λίστα.
Αυτή η τακτική συνηθίζεται πολύ στις δημόσιες υπηρεσίες (δυσμενείς μεταθέσεις νεωτέρων) λόγω του ότι η μονιμότητα των υπαλλήλων δίνει μεγάλη δύναμη στους παλιούς υπαλλήλους.
Βέβαια τέτοιες λογικές έχουν πολύ κακές συνέπειες όσον αφορά την παραγωγικότητα της εταιρείας, την ανταπόκριση της στις υποχρεώσεις της, το καλό της όνομα. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν ο ζητούμενος αριθμός είναι μεγάλος. Πολλές φορές τμήματα διαλύονται, πελάτες χάνονται, φήμη καταστρέφεται, κλπ.
Γενικότερα εξελάκια θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε οποιοδήποτε άτομο αποφασίζει χωρίς να σταθμίσει τα απαραίτητα κριτήρια και αποφασίζει με άσχετα κριτήρια για μια δεδομένη περίπτωση, αρκεί αυτά να μπορούν να ποσοτικοποιηθούν ώστε να υποστούν επεξεργασία μέσω ενός λογιστικού φύλλου (π.χ: excel).
Σε δημόσια υπηρεσία:
- Ρε εσύ, ζήτησαν άρον άρον από τον διευθυντή παραγωγής να δώσει 50 άτομα για να πάνε να δουλέψουν στη νέα μονάδα που ανέγειραν τώρα στα πλαίσια της συνεργασίας που έκανε η εταιρεία μας με τη Χ (μεγάλη πολυεθνική). Μιλάμε για θέσεις μαυρίλας, άσχετες με τα πτυχία των ατόμων. Εν τω μεταξύ πνιγόμαστε στις δουλειές που ήδη έχουμε και κανείς δεν συζητάει για νέες προσλήψεις.
- Και με ποιο τρόπο θα κάνει την επιλογή ο manager;
- Ε δεν τον ξέρεις; Κλασσικός εξελάκιας. Για να μη δυσαρεστήσει τους παλιούς θα φτιάξει το excel του θανάτου. Θα βρει τους 50 νεώτερους και αυτό είναι όλο.
