Λέγεται για τύπους που είναι στην αγαμία για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά αντί να τους πιάσει κατάθλιψη, μισανθρωπία και τάση απομόνωσης, παθαίνουν το ακριβώς αντίθετο, δηλ. ξεσαλώνουν, είναι μες την υστερία και το δήθεν κέφι, χτυπιούνται στα γέλια με το παραμικρό, μεθοκοπάνε σαν άβγαλτα σχολιαρόπαιδα, γελάνε ακατάπαυστα, παίζουν παντομίμα μέχρι τις 3 το πρωί, γίνονται ενοχλητικοί στον γείτονα, στον συγκάτοικο, στον φίλο, στην υποψήφια γκόμενα που βλέπει στο χάλι αυτό έναν σαραντάρη (γιατί το σύμπτωμα αυτό βαράει τέτοιες ηλικίες) και την στρίβει από την άλλη γωνία, κλπ.
- Τι γίνεται, πάλι σαββατοπαρέα έχει μαζέψει ο γείτονας;
- Γάμησέ τα...
- Ε ρε τον καψερό αγαμίες!
- Και το πρωί ξυπνάει και βάζει Μπετόβεν στο τέρμα... Και μετά Πρωτοψάλτη... και μετά ρεμπέτικα ή όπερα και τραγουδάει κι αυτός...Ό,τι νά 'ναι...
- Πωπωωω!
- Άσε που την έχει δει γκουρμέ μάγειρας και μας έχει μποχιάσει στα κάρυ, στα σκόρδα, στα ψάρια, στα μπρόκολα.
- ...
- Και το χειρότερο, έχει και wii και παίζει κανα δίωρο κάθε βράδυ με το που επιστρέφει από την δουλειά...
- Όχι ρε πστ!
- Τώρα καταλαβαίνεις τι εννοούσα όταν σου έλεγα ότι θα μας γαμήσει μέχρι να γαμήσει;
