Η κερκόπορτα, ως γνωστόν, ήταν η πύλη εισόδου των Τούρκων στην Κωνσταντινούπολη στις 29/5/1453. Και έτσι, έμελλε να υποδηλώνει το ευαίσθητο ή το αδύναμο σημείο μιας καλά οργανωμένης άμυνας.
Στα δικά μας τα νερά, ο σλανγκισμός έχει να κάνει με το σούβλισμα του οβελία.
Όταν το ψήσιμο έχει προχωρήσει, η δύναμη του πυρός έχει αρχίσει να δημιουργεί ανοίγματα (κερκόπορτες... και καλά) στο σώμα του ζώου (στα τείχη... και καλά).
Ο όρος μπορεί να λεχθεί λοιπόν, όταν διαπιστώνεται κάποια τέτοια ανοιχτή κερκόπορτα.
Τότε είναι που πρέπει να μετατοπιστεί η σούβλα σε υψηλότερα σημεία των ορθοστατών στήριξής της, προκειμένου να μην καεί ο οβελίας.
Κατά το σούβλισμα του αρνιού, ο πρότζεκτ μάνατζερ, που για σαράντα χρόνια φούρναρης έχει... κάψει, παρακολουθώντας το έργο, διαπιστώνει πως, ενώ το ψήσιμο έχει προχωρήσει αρκετά και το αρνί έχει αρχίσει να ψιλοδιαλύεται, κάποιος πάει και βάζει έξτρα κάρβουνο στη φωτιά, χωρίς να πρέπει. Τα παίρνει στο κρανίο και δείχνοντάς του ένα πλευρικό σημείο που έχει ανοίξει, του λέει: - E... Οχι άλλο κάρβουνο! Άνοιξε η κερκόπορτα. Δεν το βλέπεις; Αχ... Θα το κάψουμε το αρνί βρε πατριώτη! Αν το κάψουμε, τι θα φάνε οι χορτοφάγοι στο φεστιβάλ χοληστερίνης που θα επακολουθήσει; Έχουμε βέβαια διαφόρους ανιχνευτές έλκους, αλλά αυτοί παίζουν υποστηρικτικό ρόλο.
