Η ευαίσθητη, η μη-μου-άπτου (με την καλή έννοια), η τρυφερή και εύθραυστη, η ευάλωτη, αυτή που το μουνάκι της είναι φτιαγμένο από ροδοπέταλα (μεταφορικώς).
Έχετε αγγίξει ποτέ τα πέταλα ενός τριαντάφυλλου να δείτε πόσο βελούδινη αίσθηση αφήνουν στις άκρες των δαχτύλων - και πόσο εύκολα ένας, έστω και ανεπαίσθητα, άτσαλος χειρισμός μπορεί να αφήσει γραμμή πάνω τους; Το τριαντάφυλλο είναι εκεί, ανάμεσα στα δάχτυλά σου, κάτω από τα χείλη σου, ευάλωτο στη βούλησή σου. Σε σένα μένει να αποφασίσεις αν θα του φερθείς με την απαλότητα που του αρμόζει και να απολαύσεις αυτό το λεπτό, ντελικάτο, αδιόρατα γλυκό άρωμα, ή όχι.
Τέτοιες γυναίκες τις προσέχουμε, τους φερόμαστε με φροντίδα, τρυφερότητα και χαδάκια. Αν τις πονέσεις, δεν θα ακούσεις γκρίνια, κλάμα ή επιθετική αντίδραση, θα δεις τα υγρά μάτια τους να σε κοιτούν, απλά. Γιατί η τριανταφυλλομούνα είναι μια πρώιμη έκδοση της αρχοντομούνας και μόνο με αυτήν μπορεί να συσχετιστεί ως -μούνα. Σο, δεν τις πονάς.
[Η γιαγιά αλλάζει το πάμπερ της μπέμπας και μουρμουράει ξεχειλίζοντας από αγάπη:]
-Έλα κοριτσάκι μου, έλα κοπελάρα μου, έλα να σ' αλλάξω εγώ μην κοκκινίσει το πιπί σου, που σ' έχουμε μία κι ευαισθητούλα, που σ' έχουμε τριανταφυλλομούνα...
-Θα 'ρθείτε όλες; Την Κατερίνα την ρώτησες αν μπορεί;
-Δε θα έρθει αυτή, δεν μπαίνει σε πισίνες, φοβάται τους μύκητες.
-Έλα μαλακίες, τόσο τριανταφυλλομούνα πια;
(Κλαψομούνα) -Ζουζουνάκι μουυυ, έχει πολύ δυνατά την μουσική εδώ μωλέεε, με πονάνε τα αυτάκια μουυυ, πάμε μωρό μου στο άλλο μαγαζί που είναι και τα κορίτσιααα...
(Μουνόδουλος)-Πονάνε τα αυτάκια σου; Ουχουχού, τί κοριτσάκι έχω εγώ μωρέ, τί τριανταφυλλομούνα είναι τούτη; (σ.ς. τα 'χει μπερδέψει αλλά έτσι είναι αν έτσι νομίζει) Έλα αγκαλίτσα, εντάξει, πάμε στο άλλο μαγαζί!
