με όσα

Ραλλιάρικη αργκό, συντάσσεται με τα ρήματα μπαίνω και βγαίνω.

1. Μπαίνω με όσα: τυπικό δείγμα οδήγησης του μακαριστού αρχιεπίγκαζου Κόλιν ΜακΡέη. Είσοδος στη στροφή με παραπάνω ταχύτητα από την επιτρεπτή, χωρίς προτοποθέτηση, πλαγιολίσθηση πριν το άπεξ με υπερστροφή ισχύος, και ακολούθως με τα 4 μέχρι την έξοδο με χαρακτηριστική χρήση όλου του εύρους του δρόμου. Αξέχαστες οι στιγμές όπου ο Νίκυ Γκριστ προειδοποιεί «over crest/over ditch» και ο Κόλιν συνεχίζει με το γκάζι τάπα. Μόνο μειονέκτημα η στροφή να κρύβει «over bump» και από την αναπήδηση να πας ευθεία.

2. Βγαίνω με όσα: απομεινάρι από τις πισωκούνες. Είσοδος στη στροφή με φρένο και κατανεμητή ρυθμισμένο στα μπροστινά για να ξεκολλήσει ο πίσω άξονας για προτοποθέτηση. Σημάδεμα του άπεξ και γκάζι μέχρι την έξοδο όλο με το πλάι. Μυθικός ο διδάσκαλος Σάντρο Μουνάρι με τη Στράτος, με τον ν6 στην πλάτη του να οργιάζει στα 580 κιλά του αμαξώματος και τον πίσω άξονα να χαϊδεύει το γαρμπίλι σαν να 'τανε μετάξι. Σαφώς πιο τρελός ο Βάλτερ Ρερλ, χρησιμοποιούσε το στυλ αυτό για να στρίψει το μακρύκωλο 131 Abarth σχεδόν επιτόπου σαν άρμα μάχης, με το μύτι-τακούνι να οργιάζει.

3. Μπαίνω και βγαίνω με όσα: η χρυσή τομή, το ασύλληπτο που όμως έγινε παρά την ανατροπή των νόμων της φύσης. Εσχάτως αποδεδειγμένο από τον απόλυτο ρέκορντμαν των ράλλυ τον Σεμπαστιάν Λεμπ. Πώς; Με τα φοβερά τσιμπηματάκια του φρένου στην είσοδο της στροφής (με το αριστερό), το κράτημα των στροφών με το γκάζι και το απίστευτο οριακό και προοδευτικό γλίστρημα προς την έξοδο έκανε τις στροφές ευθείες, έκανε το εκάστοτε Citroen να διώχνει με μίσος το έδαφος προς τα πίσω. Μόνο εμπόδιο του στυλ αυτού, το ανομοιογενές έδαφος, όπως οι βραχούμπες του Ακρόπολις, που χαλάνε αυτή τη μαεστρία, και αυτή τη μπρουτάλ γλύκα των χειρισμών.