μπαρμπα-Κόναν

Ο ορισμός του παππού-Ποπάυ, μπάρμπας-υπερήρωας, εξόχως μπρατσαράς αλλά χωρίς να του πολυφαίνεται (δηλαδή όχι και γράμμωση για μίστερ ολύμπια!), κρυφίως επικίνδυνος, άνω των 60-70, φέρων εξωτερική απατηλή εμφάνιση μπαρμπα-Μπρίλιου (σαν τον παππού του Ποπάυ ενα πράμα), ύψος τάπας (ενάμισι μέτρο το πολύ), αλλά με λίαν ασυνήθεις υπερδυνάμεις (λυγίζει σίδερα, κουβαλάει τα κέρατά του τα τράγια στους ώμους, όπως 200 κιλά ξύλα, 3 σακιά λευκό τσιμέντο, 60 κεραμίδια και 10 τσιμεντολίθια μαζί για να φτιάξει σε μισή ωρίτσα ένα αυθαίρετο από το πουθενά, κλπ)!

Συνήθως πρόκειται για παλαιό στρατιωτικό / ειδικοδυναμίτη / οϋκά (συνήθης περίπτωση) ή για παλαιό αρσιβαρίστα, ή τέλος για εργαζόμενο σε βαρέα / ανθυγιεινά (λχ μπετά, οικοδομή, ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη κλπ). Ενίοτε συχνάζει στον Άγιο Κοσμά Αττικής όπου σηκώνει βάρη αφήνοντας όλους τους άλλους μαλάκες, και συχνά καθοδηγεί τους νέοπες ειδικοδυναμίτες / οϋκάδες στην γυμναστική! Το λέει η «καρδιά» του.

Βεβαίως δεν το λέει η πραγματική καρδιά του, διότι είναι πάντοτε με πίεση 34 η μεγάλη - 13 η μικρή, πίνει τον άμπακο (μαλάκες μου τον άμπακο λέμε, όλη την ημέρα με σταθερό ρυθμό, ρακές, καψούλια τσικουδιάς, τέτοια ελαφρά ποτάκια!!!!), καθιστάμενος βεβαίως ευδιάκριτος, διότι φέρει μόνιμη χρώση δέρματος μωβ-λιλά από την υπέρταση, και συνήθως σκάει σαν μανόμετρο από την υπέρταση και πάει «άκλαυτος»
α) σε κομματικό καυγά με γείτονες,
β) στο καφενείο σε κομματική συζήτηση (κλασική περίπτωση βλάβης!),
γ) το Πάσχα καταβροχθίζοντας μισό αρνί και καπάκι ένα ταψί μπακλαβαδάκια / τουλούμπες / εκλεράκια (μεσούσης οικογενειακής κομματικής συζητήσεως),
δ) πέφτοντας από δέντρο / κολώνα ΔΕΗ-ΟΤΕ / κεραμοσκεπή / ταράτσα / κεραία σε ταράτσα κλπ ύψη, ενώ κατεβαίνει να γαμοσταυρίσει τον γαμπρό / αδελφό / γιο του ως συνέχεια εξ αποστάσεως κομματικής συζητήσεως,
ε) σηκώνοντας πολλά (μα πάρα πολλά) βάρη στο γυμναστήριο, ενώ έχει πιάσει (τι άλλο!) κομματική συζήτηση!
Ενίοτε τον χτυπάει κεραυνός (και επιβιώνει).